به گزارش سلامت نیوز به نقل از myhivteam، تغییرات پوستی می تواند در میان افراد مبتلا به HIV رایج باشد. از هر 10 نفری که با ویروس نقص ایمنی انسانی زندگی می کنند، 9 نفر در برخی مواقع دچار بثورات پوستی یا سایر تغییرات پوستی می شوند. با این حال، با بهبود درمان HIV، مدیریت مشکلات پوستی مرتبط نیز بهبود می یابد.

بثورات ممکن است بلافاصله پس از آلوده شدن فرد به HIV ایجاد شوند یا ممکن است بعداً و می توانند در نتیجه عفونت HIV - یا سایر عفونت ها ایجاد شوند. اگر HIV دارید، سیستم ایمنی بدن شما ممکن است آنطور که باید کار نکند و منجر به ابتلا به بیماری های اضافی شود. در موارد نادر، تغییرات پوستی می تواند به عنوان یک عارضه جانبی داروهای HIV رخ دهد.

بثورات مرتبط با HIV در کجا ظاهر می شوند؟

بثورات مرتبط با HIV می توانند در نقاط مختلف بدن ظاهر شوند. رایج‌ترین راش‌هایی که افراد برای اولین بار پس از ابتلا به ویروس تجربه می‌کنند، می‌تواند روی صورت، کف دست‌ها و کف پا، بالاتنه یا پاها و بازوها ایجاد شود. بثورات ناشی از عواملی غیر از خود HIV می توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. در اینجا برخی از علائم پوستی مختلفی که افراد مبتلا به HIV ممکن است تجربه کنند، بررسی شده است.

6 نشانه که ممکن است بثورات مرتبط با HIV داشته باشید

بثورات مرتبط با HIV معمولاً مانند شبیه یک لکه قرمز یا ارغوانی از پوست - بسته به رنگ پوست شما - به نظر می رسد که به جای برجسته شدن، صاف است. این منطقه همچنین ممکن است دارای برجستگی های کوچک زیادی باشد. با این حال، بسیاری از شرایط مختلف می توانند باعث ایجاد بثورات مشابه شوند. علاوه بر این، بثورات مرتبط با HIV نیز بسته به علت اصلی ممکن است اشکال دیگری نیز داشته باشند. بنابراین ضروری است برای تشخیص دقیق حتما به پزشک مراجعه کنید.

بثورات HIV می تواند شبیه بثورات ناشی از بسیاری از شرایط دیگر باشد. آنها معمولا ظاهری صاف دارند، نه برجسته.

فقط یک پزشک یا متخصص پوست می تواند به طور قطع تعیین کند که آیا بثورات شما با HIV مرتبط است یا خیر. با این حال، راه هایی وجود دارد که می توانید تشخیص دهید که آیا بثورات ممکن است نگران کننده باشند یا خیر.

علائم زیر ممکن است نشان دهنده این باشد که تغییرات پوستی شما مربوط به HIV است:

1. شما علائمی شبیه آنفولانزا دارید

اگر اچ‌آی‌وی در شما تشخیص داده نشده است اما بثورات پوستی همراه با علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می‌شود، می‌تواند نشانه‌ای از عفونت جدید باشد.

حدود 2 نفر از هر 3 نفر در عرض چند هفته پس از ابتلا به این ویروس دچار علائم HIV می شوند. این دوره اولیه عفونت HIV به عنوان مرحله حاد شناخته می شود.

علاوه بر بثورات رنگی، عفونت حاد HIV ممکن است علائم دیگری ایجاد کند از جمله:

• تب، لرز یا تعریق شبانه
• خستگی غیرمعمول
• گلو درد
• زخم های دهان
• درد و درد عضلانی
• اسهال
• غدد لنفاوی متورم که ممکن است مانند توده های سخت در گردن، زیر بغل، قفسه سینه یا کشاله ران شما احساس شود.

این علائم همچنین می تواند توسط بسیاری از بیماری های رایج دیگر، از جمله عفونت های ویروسی مانند آنفولانزا یا COVID-19 ایجاد شود. با این حال، اگر در ماه گذشته تجربیاتی داشته اید که می تواند شما را در معرض HIV قرار دهد، از جمله داشتن رابطه جنسی محافظت نشده یا استفاده از سوزن های مشترک، ممکن است ایده خوبی باشد که آزمایش HIV انجام دهید.

2. بثورات دردناکی دارید که باعث تاول می شود

بثورات دردناک ممکن است نشانه زونا باشد که در افراد مبتلا به HIV شایع است.

بثورات زونا زمانی ایجاد می شود که فردی به دلیل اچ آی وی یا دلایل دیگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشد.

زونا مربوط به آبله مرغان است. هر دو بیماری توسط ویروس واریسلا زوستر، یکی از اعضای خانواده ویروس هرپس، ایجاد می شوند. پس از اینکه در معرض ویروس قرار گرفتید (چه از طرف فردی که آبله مرغان یا زونا داشته است) ویروس می تواند سال ها بدون ایجاد مشکل در سلول های شما پنهان شود. اگر ویروس دوباره فعال شود، ممکن است به زونا مبتلا شوید.

بثورات زونا معمولا فقط در یک طرف بدن ایجاد می شوند. در پوست روشن، آنها به صورت نواحی قرمز پوشیده شده با تاول دیده می شوند. در پوست های تیره تر، آنها می توانند به رنگ های بنفش، قهوه ای، خاکستری یا صورتی تیره ظاهر شوند. این بثورات اغلب منجر به درد و خارش می شود. برخی از افراد مبتلا به زونا نیز دچار تب، خستگی یا سردرد می شوند.

اگر فکر می کنید زونا دارید، با پزشک خود صحبت کنید. این وضعیت می تواند نشانه ای از ضعف سیستم ایمنی باشد.

3. لکه ها، زخم ها یا برآمدگی های غیر طبیعی دارید

انواع مختلفی از عفونت ها باعث ایجاد ضایعات می شوند مانند: زخم های غیر طبیعی، تاول ها، دلمه ها، زخم ها یا سایر نقاط آسیب دیده پوست. از آنجایی که HIV سیستم ایمنی را تضعیف می کند، افراد مبتلا به این بیماری بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های دیگری هستند که منجر به این علامت می شوند.

یکی از علل شایع ضایعات پوستی عفونت تبخال است. ویروس تبخال می تواند منجر به زخم در داخل یا اطراف دهان یا پوست اطراف دستگاه تناسلی، راست روده یا باسن شود.

سایر بیماری های پوستی که گاهی در افراد مبتلا به HIV ایجاد می شود عبارتند از:

• درماتیت: این بیماری که باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته شده می شود، می تواند ناشی از مشکلات ایمنی ناشی از HIV، مواد شیمیایی، جواهرات، یا سایر موادی باشد که پوست را تحریک می کند.
• Molluscum contagiosum: این عفونت ویروسی منجر به بسیاری از برجستگی های مرواریدی سفید، صورتی یا قهوه ای می شود.
• آبله میمونی: قبلاً به عنوان آبله میمون شناخته می شد، این بیماری با زخم های مسطح که به تاول تبدیل می شوند مشخص می شود. یک ویروس مسری باعث ایجاد Mpox می شود و علائم ممکن است در هر نقطه از بدن که تماس رخ می دهد ایجاد شود.
• زگیل: این وضعیت باعث ایجاد برجستگی های همرنگ پوست می شود. در افراد مبتلا به HIV، زگیل اغلب روی پوست نزدیک اندام تناسلی یا مقعد ظاهر می شود.
• کچلی (کرم حلقه ای): کچلی می تواند منجر به ضایعات حلقه ای شکل قرمز، نقره ای یا تیره تر از حد معمول شود.
• زرد زخم: این عفونت با زخم ها یا تاول های قرمز شروع می شود که در پوست های تیره تر دیده نمی شود. هنگامی که آنها می ترکند، به لکه های زرد و پوسته پوسته تبدیل می شوند.

خطر ابتلا به سارکوم کاپوزی در افراد مبتلا به HIV نیز در مقایسه با افراد بدون این بیماری بیشتر است. این نوع سرطان در سلول های تشکیل دهنده رگ های خونی یا رگ های لنفاوی ایجاد می شود.

سارکوم کاپوزی به طور معمول منجر به ضایعات تیره رنگ می شود؛ این لکه ها بسته به رنگ پوست شما ممکن است قرمز، بنفش، آبی، قهوه ای یا سیاه به نظر برسند و معمولاً درد یا خارش ندارند. این ضایعات بیشتر در صورت و پاها دیده می شوند، اما ممکن است در کشاله ران یا دهان نیز ایجاد شوند.

اگر متوجه هر نوع لکه یا زخم جدید شدید، با پزشک صحبت کنید. آنها می توانند تعیین کنند که چه چیزی ممکن است باعث ضایعات شود، بفهمند که آیا این ضایعات به HIV مرتبط است یا خیر، و درمان هایی را توصیه کنند.

4. نواحی سفید روی زبان خود دارید

برخی از انواع عفونت ها داخل دهان شما را نیز تحت تاثیر قرار می دهند.

عفونت با ویروس اپشتین بار (EBV) می تواند باعث بیماری به نام لکوپلاکی مودار دهان شود؛ این بیماری منجر به ظاهر شدن لکه های سفید روی زبان می شود که ممکن است شبیه به موهای ریز به نظر برسند.

علاوه بر این، برفک یکی دیگر از عفونت های دهانی است که توسط قارچ ایجاد می شود و باعث می شود زبان، کام یا گونه های داخلی شما سفید به نظر برسد. این شرایط بیشتر در افراد مبتلا به HIV ایجاد می شود، به ویژه اگر تعداد CD4 کمتر از 200 تا 300 میکرومول در لیتر باشد.

5. شما به تازگی یک داروی جدید را شروع کرده اید

برخی از درمان های HIV - و همچنین داروهایی که برای درمان سایر بیماری ها استفاده می شوند می توانند باعث ایجاد بثورات شوند. دلایل احتمالی زیادی برای این امر وجود دارد.

در برخی موارد، تغییرات پوستی می تواند نشانه های مثبت باشد. هنگامی که برای اولین بار استفاده از درمان های HIV را شروع می کنید و سلامت سیستم ایمنی شما شروع به بهبود می کند، ممکن است آکنه ایجاد شود یا فولیکول های موی شما عفونی شود.

برخی از بثورات در اثر واکنش به یک دارو ایجاد می شوند. اینها معمولاً در چند هفته اول پس از شروع مصرف داروی جدید ایجاد می شوند. داروهایی که به احتمال زیاد باعث ایجاد بثورات می شوند عبارتند از مهارکننده های پروتئاز مانند آتازاناویر (ریاتاز) و مهارکننده های غیر نوکلئوزیدی رونوشت معکوس (NNRTIs).

به ویژه، داروی NNRTI nevirapine ( Viramun ) اغلب باعث ایجاد بثورات می شود که معمولاً خفیف هستند و با گذشت زمان از بین می روند. با این حال، در موارد نادر، نویراپین می تواند باعث ایجاد یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم استیونز-جانسون (SJS) شود. SJS منجر به ظاهر شدن بثورات شدید مرتبط با درد سوزش، زخم یا تاول، و کنده شدن پوسته های بزرگ می شود.

این وضعیت همچنین می تواند منجر به بروز علائم دیگری مانند تب، خستگی، تورم، سوزش چشم و مشکلات تنفسی شود.

اگر فکر می‌کنید احتمال ابتلا به SJS وجود دارد، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید، زیرا ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

برخی از داروهای HIV که سیستم ایمنی را تقویت می کنند ممکن است پوست شما را به نور حساس تر کنند. اگر زمان زیادی را زیر نور خورشید بگذرانید، ممکن است پوست شما شروع به تیره شدن کند. یک مطالعه مستقر در ایالات متحده در سال 2016 نشان داد که احتمال ابتلای آسیایی ها و سیاه پوستان به این بیماری با نرخ بالاتری نسبت به اسپانیایی ها و سفیدپوستان دیده شده است.

در بیشتر موارد، بثورات ناشی از داروها مشکلات جدی ایجاد نمی کنند. با عادت کردن بدن شما به داروهای جدید، آنها در عرض چند روز یا چند هفته ناپدید می شوند. اگر بثورات شما ادامه دارد یا با علائم دیگری همراه است، بهتر است با پزشک صحبت کنید. ممکن است لازم باشد برنامه درمانی خود را تغییر دهید.

6. شما HIV مثبت هستید و بثورات مداوم دارید

در مراحل بعدی عفونت HIV، ایدز می تواند ایجاد شود. این وضعیت زمانی رخ می دهد که میزان HIV در بدن افزایش می یابد و سیستم ایمنی ضعیف می شود. ایدز ممکن است پس از یک دوره طولانی بدون علامت، که مرحله مزمن نامیده می شود، ایجاد شود؛ به خصوص زمانی که فردی داروهای موثر HIV مصرف نمی کند.

با پایان مرحله مزمن، ممکن است علائم جدیدی مانند بثورات مداوم را مشاهده کنید که از بین نمی روند. پوسته پوسته شدن پوست نیز یک علامت بالقوه در این دوران است. همچنین ممکن است متوجه مشکلات دیگری شوید مانند:

• تب
• خستگی
• تبخال
• کاهش وزن غیر منتظره
• از دست دادن حافظه

اگر تشخیص داده شد که اچ آی وی دارید و بعد از بدون علامت بودن شروع به مشاهده علائم می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است وضعیت شما در حال پیشرفت باشد و لازم باشد برنامه درمانی خود را تغییر دهید.

چه زمانی راش های مرتبط با HIV شروع می شود؟

بثورات HIV می تواند در هر زمانی ایجاد شود. راش هایی که در مراحل اولیه ظاهر می شوند، احتمالاً ناشی از علائم اولیه شبیه آنفولانزای HIV یا یک داروی جدید هستند. با پیشرفت بیماری، تضعیف سیستم ایمنی می تواند خطر ابتلا به انواع عفونت های باکتریایی، ویروسی و قارچی ایجاد کننده راش را افزایش دهد. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرد که آیا بثورات به خودی خود از بین می رود یا نیاز به درمان دارد.

اجتناب و درمان بثورات مرتبط با HIV

یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از بثورات و سایر مشکلات بهداشتی مرتبط با HIV، مصرف مداوم داروهای ضدرتروویروسی (ART) است. داروهای اچ‌آی‌وی از آلوده شدن بیشتر سلول‌های شما به ویروس جلوگیری می‌کنند و سیستم ایمنی شما را تقویت می‌کنند. تحت کنترل نگه داشتن HIV اغلب به پیشگیری یا درمان بثورات پوستی کمک می کند.

برخی از بثورات نیز درمان های خاص خود را دارند. درمان هایی که به احتمال زیاد موثر هستند، بر اساس آنچه که باعث ایجاد بثورات شما می شود، متفاوت است. به عنوان مثال، خارش پوست ناشی از تحریک یا بیش فعال بودن سیستم ایمنی را می توان با آنتی هیستامین ها (داروهای ضد حساسیت) یا کرم های استروئیدی درمان کرد. زونا را می توان با داروهای ضد ویروسی درمان کرد.

هر زمان که تغییرات پوستی جدید یا بدتر شد، به خصوص اگر نگران HIV هستید، با پزشک خود صحبت کنید.