به گزارش سلامت نیوز به نقل از پیام ما، فیلترینگ اینترنت در کنار تاثیرات اجتماعی و اقتصادی قابل توجه، خسارت‌های جدی به محیطزیست ایران نیز وارد میکند. فیلترینگ مانعی در مسیر توسعه پایدار و حفاظت از محیطزیست است زیرا دسترسی به اطلاعات و فناوری‌های نوین را محدود میکند و مسیر توسعه همکاری‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیستمحیطی را ناهموار میکند.
یکی از پیشنیازهای بهبود شرایط زیستمحیطی در ایران، دسترسی به اطلاعات آزاد و بدون محدودیت است تا افراد و سازمان‌های دولتی و مردمی بتوانند دانش زیستمحیطی خود را ارتقا داده و به‌طور مؤثری در راستای حفاظت از محیطزیست و توسعه پایدار تلاش کنند.
محدودیت دسترسی به اطلاعات و فناوری‌های نوین، بر فرآیندهای زیستمحیطی و مدیریت منابع طبیعی تاثیر منفی میگذارد. عدم دسترسی به اطلاعات به‌روز و منابع علمی در زمینه محیطزیست، جلوی پیشرفت در حوزه‌های حفاظت از محیط زیست، توسعه پایدار و استفاده بهینه از منابع طبیعی را میگیرد.
فیلترینگ همکاری‌های بین‌المللی در زمینه محیطزیست را کاهش می‌دهد. بسیاری از پروژه‌های زیستمحیطی و کنفرانس‌های جهانی به تبادل اطلاعات و تجربیات نیاز دارند. وقتی که دسترسی به این منابع و شبکه‌ها محدود شود، فرصت‌های همکاری و یادگیری از کشورهای دیگر نیز از بین می‌رود و این امر، تلاش‌ها برای حل چالش‌های زیستمحیطی در ایران را تضعیف میکند.
فیلترینگ بر کسب‌وکارهای محلی و صنایع سبز نیز تاثیر منفی میگذارد. بسیاری از این کسب‌وکارها برای بازاریابی و توسعه محصولات خود به اینترنت و رسانه‌های اجتماعی وابسته هستند. محدودیت‌های اینترنتی به کاهش رقابت و افزایش هزینه‌ها منجر میشود و در نهایت، انگیزه برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های سبز و پایدار را از بین میبرد. به عنوان نمونه ضعف اقتصادی در منطق جنگلی شمال و غرب کشور، یکی از عوامل تخریب جنگلها به شمار میآید. اما محدودیت فنی و محتوایی ایینترنت مانع از توسعه فروشگاههای آنلاین صنایع دستی توسط روستاییان این مناطق میشود در حالی که چنین فروشگاههایی، یک اقتصاد جایگزین بسیار مطلوب به جای تجارت غیرقانونی چوب به‌شمار میآیند.
ادامه روند فیلترینگ اینترنت به‌ویژه در دنیای امروز که تکنولوژی و اطلاعات نقش کلیدی در تصمیم‌گیری‌های زیستمحیطی دارند، ممکن است به انزوای علمی و فناورانه کشور منجر شود. به‌عنوان مثال، عدم توانایی در دسترسی به جدیدترین تحقیقات علمی و مقالات بین‌المللی، روندهای نوآوری و توسعه فناوری‌های پاک و پایدار را کند میکند. به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند انرژی‌های تجدیدپذیر و مدیریت پسماند، عدم ارتباط با جوامع علمی و صنعتی جهانی، مانع به‌کارگیری جدیدترین و مدرن ترین روش‌ها و تکنیک‌ها در این زمینه است.
فیلترینگ همچنین بر آگاهی عمومی و آموزش‌های زیستمحیطی تاثیر منفی میگذارد. بسیاری از کمپین‌ها و برنامههای آموزشی درباره حفاظت از محیطزیست و توسعه پایدار، به اینترنت وابسته‌اند. وقتی که دسترسی به این اطلاعات محدود شود، آگاهی جامعه درباره چالش‌های زیستمحیطی و راه‌حل‌های ممکن نیز کاهش می‌یابد. این امر، به عدم مشارکت عمومی در برنامههای حفاظت از محیطزیست منجر شده و در نهایت، مشکلات زیستمحیطی را تداوم بخشیده یا حتی تشدید میکند. در واقع در غیاب اینترنت حرفهای، دستگاههای اجرایی و نهادهای مدنی فعال در حیطه محیط زیست، امکان موثری برای گفت و گو با جوامع محلی در اختیار نخواهند داشت.
محدودیت‌ها به بروز بحران‌های زیستمحیطی ناشی از عدم دسترسی به اطلاعات و مشاوره‌های فنی دامن می‌زنند. برای مثال، در زمینه مدیریت منابع آب و خاک، بهبود مدیریت منابع طبیعی نیازمند دسترسی به ابزارهای آنالیز داده و مشاوره‌های تخصصی است که فیلترینگ، این دسترسی‌ها را محدود میکند و ممکن است باعث اتخاذ تصمیمات نادرست در مدیریت منابع شود که به آلودگی و کاهش کیفیت منابع طبیعی می‌انجامد.
فیلترینگ به افزایش مصرف انرژی نیز منجر میشود. با توجه به اینکه بسیاری از خدمات آنلاین و ابزارهای مدیریتی به‌منظور بهینه‌سازی مصرف منابع طبیعی به اینترنت وابسته‌اند، محدودیت‌ها در دسترسی به این ابزارها به استفاده ناکارآمد از منابع و افزایش آلودگی منجر شود. همچنین شرکت‌های فعال در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر که به دنبال بهینه‌سازی فرآیندها و کاهش اثرات زیستمحیطی هستند، ممکن است با مشکلاتی در دسترسی به نرم‌افزارها و اطلاعات فنی مواجه شوند.
برای ایجاد یک محیطزیست پایدار و بهبود وضعیت زیستمحیطی در ایران، لازم است که سیاست‌های مربوط به دسترسی آزاد به اطلاعات و فناوری‌ها مورد بازنگری قرار گیرند. با فراهم کردن دسترسی مناسب به اینترنت و اطلاعات مرتبط با محیط زیست، می‌توان تلاش‌های جمعی را در راستای حل چالش‌های زیستمحیطی تقویت کرد و به سمت توسعه پایدار گام برداشت. در این راستا، هم‌افزایی بین نهادهای دولتی، دانشگاه‌ها و بخش خصوصی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد تا از ظرفیت‌های موجود به نحو احسن بهره‌برداری شود و آینده‌ای بهتر برای نسل‌های آینده رقم زده شود.
نظر شما