به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان، شاید برای بسیاری از ما تصور این باشد که ترک تحصیل یا بازماندن از تحصیل یا هرچه نامش را بگذاریم اما معنایش «مدرسه نرفتن» باشد، برای دوران قدیم و دهه های قبل بوده و در این زمانه که احتمالا تحصیل ارزش بیشتری یافته، کسی ترک تحصیل نمی کند یا آن قدر کم است که به چشم نمی آید. اما این تصور و برداشت ذهنی، نه تنها درست نیست بلکه به واقعیت هم شباهت ندارد. برای این ادعا، کافی است به داده های مرکز آمار ایران درباره همین سال تحصیلی مراجعه کنیم که عدد و رقم های عجیبی را پیش روی مان قرار می دهد؛ چراکه احتمالا کمتر کسی احتمالا می توانست تصور کند که در همین سال تحصیلی حدود یک میلیون دانش آموز از تحصیل بازمانده اند. مرکز آمار ایران می گوید، در سال تحصیلی 1401-1402 به طور مشخص 929 هزار و798 نفر از تحصیل در مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و دوم بازمانده‌اند. طبق اعلام آموزش و پرورش در این سال تحصیلی، 16 میلیون و 700 هزار نفر در مدارس کشور مشغول تحصیل اند.
روند سینوسی ترک تحصیل ها
بررسی آمار مرکز آمار ایران از سال 1395 تا امروز نشان می‌دهد، تعداد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در یک فرایند سینوسی و روبه افزایش قرار دارد و در برخی سال ها کم و سال‌هایی نیز افزایش داشته است. به طور مشخص برخی عددها در جداول مرکز آمار ایران بیشتر جلب توجه می کند از جمله در دوره متوسطه دوم که از سال 1397 به بعد، همواره تعداد بازماندگان از تحصیل بیشتر از 500 هزار نفر بوده است.
افزایش 18 هزار نفری طی یک سال
به طور قطع، تغییر شامل افزایش و کم شدن آمار در سال های مختلف در نوع خود جای تحلیل و بررسی دارد اما به طور مشخص، در سال تحصیلی 1402-1401 تعداد 18 هزار و526 نفر نسبت به سال تحصیلی قبل، بیشتر ترک تحصیل کرده اند.
5 درصد به تحصیل باز می گردند
باید این را به تاسف گفت که با وجود تمام تلاش هایی که در جهت بازگشت دانش‌آموزان به تحصیل صورت می گیرد، اما بر اساس بررسی های سال قبل مرکز پژوهش های مجلس، فقط 5 درصد به مدرسه باز می گردند. در گزارش سال قبل مرکز پژوهش‌های مجلس آمده که از سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ تا سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تنها ۱۷۸ هزار و ۲۳۸ دانش‌آموز به چرخه تحصیل برگشته‌اند که این آمار کمتر از ۵ درصد کل دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل در این بازه زمانی است.
سیاست ها کارساز نیست
و باز به غصه باید اعلام کرد که سیاست های اتخاذ شده در جهت کاهش آمار ترک تحصیلی ها، دست کم در 8 سال گذشته چندان کارساز نبوده است، همان‌طور که این مرکز در نتایج بررسی های خود می نویسد: «آمار بازماندگان از تحصیل همسـو با سیاست‌گذاری‌ها و در جهت کاهش و در نهایت به صفر رسیدن نیست، بلکه این نرخ در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ نسبت به سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ به میزان ۱۷.۱۵ درصد افزایش یافته است. بر اساس این آمار درواقع طی ۶ سال تعداد دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل بیشتر از ۱۷ درصد افزایش پیدا کرده‌اند.»
استان های دارای بیشترین ترک تحصیلی ها
بررسی های بازوی فکری و پژوهشی مجلس نشان می دهد، 5 استان سیستان و بلوچستان، آذربایجان‌غربی، خراسان رضوی، خراسان شمالی و گلستان در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ بیشترین فراوانی نسـبی بازماندگان از تحصیل را داشــته‌اند که در همین پنج استان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ نیز دارای بیشترین فراوانی نسبی هستند. از میان همه استان‌های کشور، استان سیستان و بلوچستان در دو شاخص بازماندگی از تحصیـل و ترک تحصیل وضعیت بســیار نامناسب‌تری دارد به‌نحوی که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تعداد ۱۴۵ هزارو ۳۴۰ نفر معادل بیش از ۱۸.۲ درصد از جمعیت دانش‌آموزی این استان بازمانده از تحصیل هسـتند و در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بیش از ۴ درصد از جمعیـت دانش‌آموزی آن استان ترک تحصیل کرده‌اند.»
دلیلی که همه می دانیم
بی شک، یافتن پاسخ این که ترک تحصیل دانش آموزان در چه بستر و شرایطی رخ می دهد، سخت و پیچیده نیست. همان‌طور که همه می دانی، درد معیشت و فقر مهم ترین عوامل ترک تحصیل به شمار می آید، چنان‌که مرکز پژوهش ها در گزارش خود تصریح می کند: خانوارهایی که در دهک‌های پایین، فاقد بیمه، فقیر، فاقد درآمد ثابت و... هستند بیشتر در معرض بازماندگی ازتحصیل قرار دارند. به‌طور کلی می‌توان گفت که بازماندگی از تحصیل با وضعیت رفاه خانوارکاملا مرتبط است.
نظر شما