به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول فامیلی ، در واقع، سازمان بهداشت جهانی (WHO) گزارش می دهد که نیمی از تمام بیماری های روانی در سن 14 سالگی شروع می شود. متأسفانه، بسیاری از این موارد کشف نشده و درمان نمی شوند.

اذعان به وجود مشکل اولین قدم برای احساس بهتر است. کمک خواستن دوم است. گفته می شود، پرسیدن در مورد درمان می تواند بسیار طاقت فرسا باشد، اما همچنین بسیار شجاعانه است.

اگر آماده برداشتن قدم بعدی و صحبت با والدین خود در مورد درمان هستید، ممکن است از خود بپرسید که چگونه گفتگو را شروع کنید. همچنین ممکن است از خود بپرسید که اگر والدینتان حمایت نمی کنند، چگونه آماده شوید، چه انتظاری داشته باشید و چگونه با این وضعیت کنار بیایید.

اینها همه نگرانی ها و سوالات به جایی هستند. به همین دلیل است که از سه کارشناس سلامت روان خواستیم تا نکات و پیشنهادات خود را در مورد نحوه نزدیک شدن به والدین خود در مورد تمایل به رفتن به درمان به اشتراک بگذارند.

نکاتی برای صحبت با والدین خود در مورد درمان

تماس گرفتن و درخواست کمک هرگز کار آسانی نیست. و طرح موضوع با والدینی که ممکن است حمایت کننده نباشند، می تواند بر ناراحتی بسیاری از نوجوانان و جوانان بیفزاید. خبر خوب این است که راه‌هایی برای نزدیک شدن به این مکالمه وجود دارد که می‌تواند به روان‌تر شدن آن کمک کند.

قبل از اینکه با والدین خود بنشینید، بسیار مهم است که کمی زمان بگذارید تا برای گفتگو آماده شوید. جسیکا ژانویه بهر، روانشناس و بنیانگذار روانشناسی Behr ، می گوید اول و مهمتر از همه ، چرا می خواهید درمان را شروع کنید. او می گوید: «یک لحظه پدر و مادرتان را فراموش کنید و با خودتان چک کنید.

بهر توصیه می‌کند قبل از شروع این گفتگو با والدینتان، سؤالات زیر را در رابطه با درمان از خود بپرسید:

• چرا این برای من خوب خواهد بود؟
• چرا حالا؟
• چه چیزی میخواهم از آن به دست بیاورم؟

او توضیح می‌دهد: «اگر در پاسخ‌های خود مطمئن باشید، می‌توانید به گونه‌ای ارتباط برقرار کنید که احترامتان هم حفظ شود.

او همچنین انجام برخی تحقیقات را پیشنهاد می کند، بنابراین شما یک استدلال آگاهانه ارائه دهید. به عنوان مثال، در مورد نوع درمانی که دوست دارید تحقیق کنید تا به اشتباه پدر و مادر را هدایت نکنید. از این به عنوان فرصتی برای به اشتراک گذاشتن چیزهایی که امیدوارید در مورد خودتان یاد بگیرید، استفاده کنید، نه آنچه را که امیدوارید در مورد والدین خود بیاموزید.

مراحل آماده شدن برای مکالمه

آلیزا برمن موسس مرکز برمن ، نکات زیر را در مورد چگونگی درخواست یا گفتن مساله به والدین خود ارائه می دهد:

برای گفتگو برنامه ریزی کنید

وقتی با برنامه وارد می شوید، کنترل بیشتری خواهید داشت. دریابید که بهترین زمان برای صحبت با والدینتان بر اساس زمانی است که فکر می کنید سطح استرس آنها کمترین میزان خواهد بود.

آنچه را که می خواهید بگویید بنویسید. برمن می‌گوید اکنون زمان آن است که به طور کامل به آنچه که با آن دست و پنجه نرم می‌کردید فکر کنید، تا بتوانید با والدین خود شفاف باشید.

شکل ارتباط خود را انتخاب کنید

برمن می گوید که یک گام مهم این است که تصمیم بگیرید که آیا بهتر است شخصاً با والدین خود صحبت کنید، از طریق پیامک یا از طریق تماس تلفنی، یا اینکه نیاز به نوشتن نامه یا ایمیل دارید.

مکالمه را تمرین کنید یا محتوا را پیش نویس کنید

آنچه را که قرار است به والدین خود بگویید و فکر می کنید که آنها چگونه پاسخ خواهند داد تمرین کنید. برمن می گوید مکالمه را ساده نگه دارید و خیلی پیچیده نباشید. به عنوان مثال، «مامان/بابا، اخیراً با .......... مشکل داشتم و این باعث شد که ....... فکر می کنم به کمک بیشتری نیاز دارم و از درمان سود خواهم برد. میشه به من کمک کنید؟"

آنها را در تصمیم گیری و فرآیند مشارکت دهید

در حالی که برخی از والدین ممکن است به درمان «باور» نداشته باشند یا حتی از درمان ترس داشته باشند، برمن می گوید که بسیاری از والدین بهترین چیز را برای فرزندانشان می خواهند.دریافته ام که اگر از والدین خواسته شود در یافتن یک درمانگر مشارکت داشته باشند یا از آنها کمک بخواهند، تمایل بیشتری برای کمک به روند درمانی دارند.

سوالات و پاسخ هایی که باید پیش بینی کنید

انگی در مورد بیماری روانی وجود دارد که می‌تواند برای نوجوانان و بزرگسالان جوان نزدیک شدن به والدین خود برای دریافت کمک را چالش برانگیز کند. برنامه ریزی برای گفتن و پیش بینی سوالات و پاسخ هایی که ممکن است والدینتان داشته باشند می تواند به شما کمک کند تا بر نیازهای خود متمرکز بمانید.

گفتنی است، سعی کنید آنقدر زیاد فکر نکنید که برای گفتگو با والدینتان استرس زیادی نداشته باشید. به یاد داشته باشید، اکثر والدین حاضرند برای کمک به فرزندانشان هر کاری انجام دهند،»

اگرچه برخی از والدین از مشکلات آگاه هستند و سعی کرده اند کمک کنند، اما دریک می گوید ممکن است دیگران از این مشکلات بی خبر باشند.

سوالاتی که ممکن است والدینتان از شما بپرسند

• چند وقته این حس رو دارید؟
• آیا برای شما اتفاقی افتاده که باعث این اتفاق شود؟
• آیا ما کاری کردیم که این اتفاق بیفتد؟
• ما چه کمکی میتوانیم بکنیم؟

وقتی صحبت از نحوه واکنش والدین به میان می آید، بهر می گوید که نوجوانان و بزرگسالان جوان می توانند انتظار طیف وسیعی از پاسخ ها را داشته باشند.

فقط با من صحبت کنید

بهر می‌گوید که والدین می‌توانند نگران یا حتی آزرده شوند که شما ممکن است بخواهید با شخص ثالثی به جای اینکه به او اعتماد کنید، صحبت کنید. به همین دلیل، او توصیه می‌کند که آماده پاسخگویی باشید که چرا می‌خواهید به جای یکی از اعضای خانواده، با یک متخصص صحبت کنید.

او می‌گوید یکی از راه‌های رسیدگی به این موضوع این است که به اشتراک بگذارید که صحبت کردن با شخص ثالث ممکن است توانایی یا تمایل شما را برای به اشتراک گذاشتن و گشودن بیشتر با خانواده‌تان بهبود بخشد.

آیا درمان را جدی می گیرید؟

والدین ممکن است بپرسند که آیا قصد دارید درمان را جدی بگیرید و بخواهند بشنوند که به اهداف درمان متعهد هستید و فقط به یک راه حل سریع امیدوار نیستید. او می‌گوید: «اگر می‌خواهید زمان و پول خود را صرف درمان کنید، از تعهد خود مطمئن باشید.

هزینه درمان چقدر خواهد بود؟

بهر می گوید والدین شما احتمالاً در مورد هزینه جلسات سؤال خواهند کرد. آنها ممکن است از شما سؤالاتی بپرسند: «آیا قصد دارید از بیمه خود استفاده کنید؟ آیا والدین شما باید هزینه درمانی شما را بپردازند؟ آیا می توانید در هزینه ها کمک کنید؟ آیا سرمایه گذاری را درک می کنید؟»

او پیشنهاد می کند تا آنجا که می توانید درباره جنبه مالی درمان تحقیق کنید تا بتوانید برای پاسخ به سؤالات آنها در رابطه با هزینه های درمان آماده باشید.

چه اطلاعاتی را درباره درمان با ما فاش خواهید کرد؟

یکی دیگر از مواردی که بهر می گوید باید در نظر بگیرید این است که آیا می خواهید خانواده شما بخشی از درمان شما باشند یا ترجیح می دهید این مکان خصوصی برای کاوش شما باشد؟ او توضیح می دهد: «آماده پاسخ دادن به سؤالات والدین خود باشید، که ممکن است بخواهند بیشتر و کمتر از آنچه شما ترجیح می دهید درگیر شوند».

اگر والدین حمایت نمی کنند چه کاری می توانید انجام دهید

متأسفانه، حتی پس از برنامه ریزی کافی و گفتگوهای متفکرانه، برخی از والدین ممکن است هنوز از درمان حمایت نکنند. برمن می‌گوید که اگر چنین باشد، نوجوانان و جوانان می‌توانند به دنبال مشاور مدرسه، پزشک یا به مرکز بهداشت یا کلینیک رایگان بروند. او توضیح می دهد: «اغلب، این متخصصان می توانند با والدین صحبت کنند یا به آنها کمک کنند تا یک استراتژی جدید برای دریافت کمک و حمایت مناسبی که نیاز دارند، ارائه دهند.

اگر والدین شما با تمایل شما به دنبال درمان مخالفند، بهر می‌گوید که دادن زمان به این فرآیند ضروری است.

والدین می‌توانند از نسل‌های مختلف، فرهنگ‌های مختلف یا ذهنیت‌های متفاوتی باشند که سلامت روان را چیزی می‌دانند که می‌توان انتخاب کرد یا باید خصوصی نگه داشت. بگذارید غرق شود و سعی کنید عصبانی نشوید، اما درک کنید که ممکن است برای والدینتان زمان لازم باشد تا با درمان کنار بیایند.

گاهی اوقات والدین حمایت نمی کنند زیرا نمی دانند درمان چیست و چگونه کار می کند. «اگر خودشان به درمان نرفته‌اند یا کسی را که تحت درمان بوده را می‌شناسند، ممکن است از اطلاعاتی در مورد آنچه در درمان انتظار دارند بهره‌مند شوند.

اگر درمان را شروع کرده‌اید (علی‌رغم مخالفت والدینتان) و متوجه تأثیرات یا بینش‌های مثبتی شده‌اید که از طریق درمان به دست می‌آید، بهر می‌گوید روش‌هایی را که درمان به شما کمک کرده یا توانایی شما در برقراری ارتباط یا درک والدینتان را بهبود بخشیده است، در نظر بگیرید. او می‌گوید: «با نشان دادن والدین که درمان واقعاً می‌تواند رابطه آنها با شما را بهبود بخشد، یا زندگی کلی شما را بهبود بخشد، آنها می‌توانند بیایند و شروع به تجدید نظر در نظرات خود کنند.»