به گزارش سلامت نیوز به نقل از وری ول مایند، اختلالات رشد عصبی (NDs) انواعی از اختلالات روانی هستند که بر نحوه عملکرد مغز تأثیر می‌گذارند و رشد عصبی را تغییر می‌دهند و باعث ایجاد مشکلات در عملکرد اجتماعی، شناختی و عاطفی می‌شوند. شایع ترین ND ها اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اختلال نقص توجه-بیش فعال (ADHD) هستند. بسیاری از ND ها به خوبی شناخته شده یا به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته اند.

ND ها معمولاً در طول مراحل رشد شروع می شوند که باعث می شود بیشتر در کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان وجود داشته باشند، اما تا بزرگسالی ادامه می یابند یا ممکن است تا زمانی که فرد بالغ شود تشخیص داده نشود. مواردی وجود دارد که در آن کودک علائم مرتبط با ND را بیشتر نشان می دهد.

شیوع اختلالات رشد عصبی

NDs در مردان شایع تر از زنان است. این تفاوت جنسیتی ممکن است به دلیل ژنتیک، بیولوژی و عوامل خطر باشد. اگرچه NDs، مانند ASD، در مردان بیشتر وجود دارد، محققان تشخیص دادند که تفاوت جنسیتی در علائم وجود ندارد.

همبودی سایر بیماری ها در افراد مبتلا به ND بسیار محتمل است و همچنین تشخیص چندین ND در یک فرد شایع است. مطالعه‌ای که همبودی NDs با اختلالات روانی را در کودکان 7 تا 12 ساله بررسی کرد، مشخص کرد که از بین آن‌هایی که مبتلا به NDs هستند، برخی اختلالات روانپزشکی همزیستی داشتند یا با چندین ND تشخیص داده شدند. این مطالعه شامل 407 پسر و دختر بود. پس از مصاحبه با والدین مشخص شد که 55 درصد از کودکان حداقل با یک ND تشخیص داده شده اند.

از 181 شرکت کننده مبتلا به ADHD، تقریبا 40٪ بیماری همراه نداشتند و 26٪ اختلال اضطراب داشتند، در حالی که دیگران دارای شرایط مختلف دیگری بودند. به نظر می رسد که تنها 18 کودک مبتلا به ASD وجود داشته باشد و از این پسران و دختران، 36٪ دارای ای دی اچ دی ، 44٪ اختلال تیک (TD)، 36٪ اختلال اضطراب، و بقیه دارای انواع شرایط دیگر بودند.

اگرچه تعداد بیشتری از شرکت کنندگان پسر مبتلا به ND تشخیص داده شدند، تعداد بیشتری از دختران مبتلا به ND اختلالات همراه دیگری داشتند. این مطالعه محدودیت‌های خود را دارد: یکی از موارد بزرگ این است که تنها معیار ارزیابی، مصاحبه‌های والدین بود که تنها شامل یک مصاحبه می شد

چه چیزی باعث اختلالات عصبی رشدی می شود؟

اگرچه علت در بسیاری از موارد ناشناخته باقی مانده است، عوامل مختلفی می توانند بر رشد طبیعی مغز تأثیر بگذارند. علل را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد:

• علل ژنتیکی: به عنوان مثال، جهش های ژنتیکی و شرایط متابولیک در زمان لقاح
• علل قبل از تولد: مانند کمبودهای تغذیه ای و عفونت های مادر در دوران بارداری
• علل پری ناتال: به عنوان مثال، آنهایی که به دلیل عوارضی که در حین زایمان ایجاد می شوند، معمولاً کمبود اکسیژن (هیپوکسی)
• علل پس از زایمان: به عواملی مانند آسیب تروماتیک مغزی، عفونت هایی مانند مننژیت یا قرار گرفتن در معرض سموم محیطی پس از تولد اشاره دارد

بیشتر بدانید: کودکان مبتلا به HIV با ریسک بیشتر اختلال رشد عصبی مواجهند

علائم

علائم NDs به ND وابسته است، اما توصیفات کلی معمولاً شامل اختلالاتی با موارد زیر است:

• حافظه
• زبان
• رفتار - اخلاق
• مهارت های حرکتی
• یادگیری
• سخن، گفتار
• مهارتهای اجتماعی
• احساسات

انواع اختلالات عصبی رشدی

طبقه بندی اختلالات عصبی رشدی، همانطور که در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) آمده است، شامل موارد زیر است:

• اختلال کمبود توجه/بیش فعال (ADHD)
• اختلال طیف اوتیسم (ASD)
• فلج مغزی
• اختلالات ارتباطی
• اختلالات سلوک
• ناتوانی های ذهنی
• اختلالات یادگیری
• اختلالات حرکتی رشد عصبی
• روان‌گسیختگی

ناتوانی ذهنی

ناتوانی ذهنی با اختلال در عملکرد شناختی عمومی مشخص می شود تا حدی که فرد را از دستیابی به مهارت های لازم برای انجام وظایف مورد انتظار برای سن خود باز می دارد، به عنوان مثال، تسلط کافی بر زبان یا کارکردهای اجرایی.

اختلال طیف اوتیسم (ASD)

ASD با مشکلات در ارتباطات اجتماعی و رفتارها و علایق غیرمعمول محدود و تکراری مشخص می شود.

درباره اختلال طیف اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم با کمبودهای مداوم در ارتباطات اجتماعی و تعامل اجتماعی و الگوهای محدود و تکراری رفتار، علایق یا فعالیت ها مشخص می شود. علائم در اوایل رشد وجود دارد، اغلب در دو سال اول زندگی مشاهده می شود و بر اجتماعی، شغلی و/یا سایر زمینه های مهم زندگی روزمره فرد تأثیر می گذارد. دانشمندان دلایل دقیق ASD را نمی دانند، اما تحقیقات نشان می دهد که هم ژن ها و هم محیط نقش مهمی دارند.

قبل از سال 2013، اوتیسم در طبقه بندی اختلال نافذ رشد قرار می گرفت و به پنج زیر دسته تقسیم می شد: اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر، اختلال رت، اختلال از هم گسیخته دوران کودکی، و اختلال نافذ رشدی که در غیر این صورت مشخص نشده است. با جدیدترین به روز رسانی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5)، این اختلال در یک دسته تشخیصی واحد "اختلال طیف اوتیسم" طبقه بندی شد. این تغییر بر اساس سالها تمرین و تحقیقات بالینی ایجاد شد و نشان دهنده طیف گسترده ای از مهارت ها و علائم نشان داده شده توسط افراد مبتلا به اوتیسم است.

افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی در مهارت های اجتماعی، عاطفی و ارتباطی دارند. آنها ممکن است رفتارهای خاصی را تکرار کنند و ممکن است خواهان تغییر در فعالیت های روزانه خود نباشند. بسیاری از افراد مبتلا به ASD روش‌های متفاوتی برای یادگیری، توجه یا واکنش به چیزها دارند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است:

• برای نشان دادن علاقه به اشیا اشاره نمی کنند
• هنگامی که شخص دیگری به اشیاء اشاره می کند به آنها نگاه نمی کنند
• در ارتباط با دیگران مشکل دارند یا اصلاً به دیگران علاقه ندارند
• از تماس چشمی خودداری می کنند و می خواهید تنها باشند
• در درک احساسات دیگران یا صحبت کردن در مورد احساسات خود مشکل دارند
• ترجیح می دهند در آغوش گرفته نشوند یا در آغوش نگیرند، یا ممکن است فقط زمانی که آنها بخواهند آنها را در آغوش بگیرید
• به نظر می رسد زمانی که مردم با آنها صحبت می کنند بی اطلاع هستند، اما به صداهای دیگر پاسخ می دهند
• به مردم بسیار علاقه مند باشند، اما نمی دانند چگونه با آنها صحبت کنند، بازی کنند یا با آنها ارتباط برقرار کنند
• کلمات یا عباراتی که به آنها گفته می شود را تکرار می کنند یا کلمات یا عباراتی را به جای زبان عادی به کار میبرند
• در بیان نیازهای خود با استفاده از کلمات یا حرکات معمولی مشکل دارند
• بازوم حی های وانمودی انجام ندهید (مثلاً وانمود نکنید که به عروسک غذا می دهید)
• اقدامات را بارها و بارها تکرار می کنند
• وقتی یک روال تغییر می کند، در سازگاری با مشکل مواجه می شوند
• واکنش های غیرمعمولی نسبت به بوی، مزه، نگاه، احساس یا صدای اشیا نشان می دهند
• مهارت‌هایی را که قبلاً داشتند از دست بدهند (مثلاً از گفتن کلماتی که استفاده می‌کردند دست بردارند)
• در درک نکات ظریف در ارتباطات اجتماعی، مانند گفتار مجازی یا انواع طنز، مانند طعنه، مشکل دارند.
• در گرفتن دیدگاه مشکل دارند

مهم است که به خاطر داشته باشید که علائم ASD می تواند در بین افراد بسیار متفاوت ظاهر شود. دو کودک مبتلا به ASD ممکن است دقیقاً همان رفتارها و علائم را نشان ندهند. تنوع در علائم و شدت علائم در این اختلال بسیار رایج است

علائم اولیه را بیاموزید

علائم زیر ممکن است نشان دهند که کودک شما در معرض خطر اختلال طیف اوتیسم است:

• تا شش ماهگی یا بعد از آن هیچ لبخند بزرگ یا دیگر حالت های گرم و شادی آور در آنها دیده نمی شود
• تا نه ماهگی بدون به اشتراک گذاشتن پشت سر هم صداها، لبخندها یا دیگر حالات چهره رفتار می کنند
• تا 12 ماهگی غرغر نمی کنند
• تا 12 ماهگی هیچ حرکات رفت و برگشتی مانند اشاره، نشان دادن، رسیدن یا تکان دادن وجود ندارد.
• تا 16 ماهگی حرفی نمی زنند
• بدون عبارات معنی دار و دو کلمه ای (بدون احتساب پژواک یا تکرار گفتار افراد دیگر) تا 24 ماه
• هر گونه از دست دادن گفتار، غرغر کردن یا مهارت های اجتماعی در هر سنی را تجربه می کنند

اگر کودک شما هر یک از این علائم را نشان داد، در صحبت با پزشک فرزندتان تاخیر نکنید. پزشک فرزندتان به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید که آیا ارزیابی بیشتری لازم است یا خیر، و اگر چنین است، کجا برای این خدمات مراجعه کنید. شناسایی زودهنگام و مداخله کلیدی برای کاهش علائم اوتیسم و بهبود نتایج بلند مدت و کیفیت زندگی است.

اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD)

برخی از مطالعات شیوع نشان می دهد که 3٪ تا 7٪ از کودکان ای دی اچ دی در سن مدرسه و 4.4٪ از بزرگسالان در سن کار را تحت تاثیر قرار می دهد. اختلال کمبود توجه بیش فعالی با مشکل در حفظ توجه و یا بیش فعالی – تکانشگری مشخص می شود.

سایر اختلالات عصبی رشدی شامل DSM-5:

• اختلالات یادگیری خاص
• اختلالات ارتباطی
• تاخیر رشد جهانی
• ناتوانی ذهنی نامشخص

درمان اختلالات عصبی رشدی

درمان اختلالات عصبی رشدی تا حد زیادی به نوع اختلال و علائم غالب در هر فرد بستگی دارد.

اساساً، درمان را می توان به مداخلات دارویی و غیردارویی تقسیم کرد که در حال حاضر مداخلات دومی بیشترین تعداد گزینه را دارد.

مداخلات غیردارویی شامل رفتار درمانی، حمایت روانی-اجتماعی و توانبخشی عصب روانشناختی، از جمله گزینه‌های دیگری است که مهارت‌هایی را که کودک به اندازه کافی رشد نکرده است، تحریک می‌کند، علاوه بر این، حمایت لازم برای داشتن یک زندگی معنادار را ارائه می‌دهد.

رفتار درمانی

درمان هایی مانند تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)، درمان شناختی-رفتاری (CBT)، گفتار درمانی و درمان رشدی همگی برای علائم ND مفید هستند. CBT، روان درمانی، و سایر درمان های رفتاری برای بزرگسالان مبتلا به ND مانند ADHD استفاده می شود. ABA تأثیر قابل توجهی بر رفتار کودکان مبتلا به ND، به ویژه ASD و ADHD دارد.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال

تحریک مغناطیسی جمجمه ای مکرر (rTMS) یک درمان تحریک کننده است که معمولا برای افسردگی استفاده می شود، اما آزمایشات تحقیقاتی چشم انداز هایی را برای rTMS پیدا کرده اند که مزایایی را برای مبتلایان به NDs ارائه می دهد.

درمان rTMS عملکرد و رفتارهای اجتماعی را برای برخی از شرکت کنندگان مبتلا به ASD بهبود بخشید. همچنین در افراد مبتلا به اختلالات تیک فوایدی وجود داشت که در آنها درمان به کاهش تیک کمک کرد. متأسفانه، rTMS چشم اندازی را برای افراد مبتلا به ADHD نشان نداد. در برخی افراد باعث تحریک، بیش فعالی و بی توجهی شد. به طور کلی، rTMS این پتانسیل را دارد که یک روش درمانی تایید شده برای چند مورد ND باشد.

به طور کلی، rTMS این پتانسیل را دارد که یک روش درمانی تایید شده برای چند ND باشد.

دارو

گاهی اوقات دارو برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به ND تجویز می شود. برای ADHD، به طور خاص، پزشکان ممکن است دارویی را برای کمک به مدیریت علائمی مانند بیش فعالی، بی قراری، بی توجهی و غیره تجویز کنند. دارو ممکن است شامل محرک ها، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای مناسب برای تقویت شناخت باشد.

با این حال، دارو نباید اولین انتخاب در هنگام درمان بیماری های ND مانند ADHD و AS باشد. متخصصان قبل از مصرف دارو، روش های درمانی و سایر راهکارها را بیان می کنند. برای بیماران اطفال، محققان درمان‌های عصبی رشدی و آموزش والدین را قبل از گنجاندن دارو در روال‌های درمانی پیشنهاد می‌کنند.

طب رایج و جایگزین (CAM)

تغذیه، ورزش بدنی و فعالیت های تفریحی نیز می توانند در مدیریت علائم NDs نقش داشته باشند. ایجاد عادات سبک زندگی سالم برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به ND مهم است.

داروهای مکمل و جایگزین (CAM) مانند مکمل‌ها و تمرین‌های ذهن-بدن، مانند طب سوزنی، یوگا و غیره، گزینه‌های دیگری هستند که قبل از مراجعه به دارو بررسی می‌شوند یا همراه با دارو استفاده می‌شوند.

بزرگسالان مبتلا به ND بیشتر به دنبال این نوع مداخلات هستند. درصد ملی بزرگسالانی که در درمان CAM شرکت می کنند 36-38٪ است، اما تعداد کودکانی که در درمان CAM شرکت می کنند نامشخص است. یک بررسی جمعیتی گزارش داد که 11.8٪ از کودکان در سراسر جمعیت حداقل یک بار درمان CAM را تجربه کردند، اما این تعداد ممکن است دقیق نباشد. در گزارش دیگری آمده است که میزان کودکانی که به درمان CAM می‌پردازند بین 2 تا 55 درصد است، اما این گزارش جمعیتی نیست.

تأثیر خانواده

کودکی که مبتلا به ND تشخیص داده می شود یک تنظیم بزرگ برای والدین و عزیزان است. در تلاش برای تسهیل زندگی برای کودک، بار قابل توجهی بر دوش خانواده گذاشته می شود. تعداد زیادی از مطالعات نشان دادند که والدین کودکان مبتلا به ND نسبت به آنهایی که کودکان بدون ND دارند استرس بیشتری را احساس می کنند.

محققان دریافتند که این شکل از استرس می تواند تأثیرات منفی بر سلامت روان والدین داشته باشد، که بیشتر در مادران است. همچنین به نظر می رسد که در صورت استرس بیش از حد بر ازدواج تأثیر منفی دارد. این عوامل باعث می‌شوند که والدین برای مدیریت و مقابله با استرس ناشی از مراقبت از کودک مبتلا به ND، از جمله اقدامات کاهش استرس ذهن آگاهی، مشاوره ازدواج، مدیتیشن و غیره، مداخلات مثبتی را انجام دهند. مطالعات نشان داده‌اند که این مداخلات در کاهش استرس و تحکیم ازدواج والدین موثر است.

ND ها اغلب شرایطی هستند که در طول زندگی فرد باقی می مانند و علائم می توانند برای روابط، بهره وری، مهارت های اجتماعی و ارتباطات چالش برانگیز باشند. آنها می توانند محدودیت هایی برای یک فرد ایجاد کنند و بر توانایی های او برای عملکرد در جامعه تأثیر بگذارند.

اگرچه ND ها چالش های خود را دارند، اما یک فرد همچنان می تواند با روش های مقابله ای و درمانی موثر زندگی رضایت بخشی داشته باشد. حمایت از عزیزان و مراقبان نیز یک ویژگی اضافی برای کیفیت زندگی افراد مبتلا به ND است.

اگر مشکوک هستید که کودک شما ممکن است علائم ND را نشان دهد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید که می تواند شما را به یک متخصص ارجاع دهد و پاسخ هایی را که شما و فرزندتان نیاز دارید ارائه دهد. اگر فکر می کنید ممکن است یک ND تشخیص داده نشده داشته باشید، با پزشک خود مشورت کنید و با یک متخصص تماس بگیرید.