به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه پیام ما، دخترانی که در حدود سنی ۱۲ سال به دلیل کمبود امکانات محل سکونت خود یعنی روستایی در ۱۲۰ کیلومتری پایتخت، نمی‌توانند از آموزش و تحصیل بهره ببرند. طبق ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی مدارس مصوب ۱۴۰۰، قرار بود مدارس روستایی مدارس به تفکیک جنسیت (پسرانه/ دخترانه) تأسیس و راه‌اندازی شوند.
همچنین تطابق جنسیت کارکنان مدرسه با دانش آموزان، الزامی است. در دوره ابتدایی مدارس پسرانه، به دلیل کمبود معلم متناسب با جنسیت دانش آموزان استفاده از معلمان زن با اولویت پایه‌های پایین تر بلامانع است. اما تا زمانی که شرایط و امکانات لازم برای تحقق این هدف و تحصیل همه دانش‌آموزان فراهم نشده، آیا عمل به ماده و تبصره‌ای که دست شورای آموزش و پرورش شهرستان/ منطقه برای آینده تحصیل دانش‌آموزان را باز می‌گذارد، منطقی است؟
تنها مدرسه راهنمایی روستای گرمابسرد دماوند که به گفته معتمدان این محل ۳۰ سال کلاس‌های درس را به صورت مختلط برگزار می‌کرد، حالا در خطر تعطیلی قرار گرفته است. خطری که با بخشنامه‌ای از سوی سازمان آموزش و پرورش شهرستان دماوند و امضای زهرا طاولی رئیس اداره آموزش و پرورش این شهرستان، دامنگیر خانواده‌ها شده است.
محلی‌ها می‌گویند که این همه سال تنها مدرسه فعال این بخش مدرسه شهید حاجی آقایی بوده و این همه دختر و پسر کنار هم درس خواندند و مشکلی نبود. حالا به ناگهان با امضای پای این بخشنامه دختران ما آواره می‌شوند. دختران ۱۲ ساله که به نظر آموزش و پرورش می‌توانند ۶۰ کیلومتر را برای تحصیل از روستای خودشان به شهر کیلان بروند و بازگردند، آیا باز بنیه و توان تحصیل را داشته باشند؟
پیروی این تصمیم ناگهانی به بهانه تفکیک جنسیت و جلوگیری از بلوغ زودرس نوجوانان، والدین این دانش‌آموزان طی طوماری که به امضای اهالی روستا رسیده بود از مسئولین امر خواستند که در این تصمیم تجدیدنظر کنند. زیرا آنچه به نظر اهالی آمده چیزی به جز اجبار به ترک تحصیل دختران و حذف آنها از محیط مدرسه، اجبار خانواده‌ها به کوچ و خالی شدن روستا و در نهایت پذیرش اجباری رفت و آمد دانش‌آموزان در مسیر کوهستانی و خطرات جاده‌ها نیست. البته این نامه بی‌جواب نمانده و در مقابل آموزش و پرورش نیز جوابیه‌ای داده که به دلیل دو سال مجازی بودن تحصیل و قرار گرفتن دانش‌آموزان در معرض شبکه‌های اجتماعی، بلوغ زودرس در آنها به یک مسئله تبدیل شده است.
به این خاطر بهتر است برای پیشگیری از آسیب‌های احتمالی بلوغ زودرس جلوی برگزاری کلاس‌های درس به شکل مختلف، گرفته شود. همچنین طبق این جوابیه به نقل از خبرگزاری پانا، امکانات لازم برای تحصیل دانش‌آموزان در گرمابسرد فراهم شده و راهکارهای پیشنهادی برای خانواده‌ها حضور دخترانشان در نزدیک‌ترین مدرسه به این روستا که در روستای جابان و فاصله تقریبا ۳۰ کیلومتری قرار دارد، یکی از این پیشنهادها بود.
دومین پیشنهاد نیز تحصیل دختران در دبیرستان شبانه کیلان بود که در فاصله ۶۰ کیلومتری است. البته آموزش و پرورش هزینه‌های ناشی از این پیشنهادها از جمله سرویس ایاب و ذهاب را برای دانش‌آموزان تامین می‌کند و هزینه‌ای بابت موافقت با هر یک از این دو پیشنهاد، به خانواده‌ها تحمیل نخواهد شد.
تعداد دانش‌آموزان بهانه جمع کردن مدرسه روستا
در سر و صدایی که این بخشنامه مبنی بر ممانعت از ثبت‌نام دختران دوره متوسطه اول در مدرسه روستای گرمابسرد ایجاد کرد از به حد نصاب نرسیدن تعداد دانش‌آموزان هم به عنوان یکی دیگر از دلایل این تصمیم، اشاره شده است. دانش‌آموزانی که بین ۸ تا ۱۰ نفر آنها دختر و ۲۴ نفرشان پسر هستند. ظاهراً بیشتر بودن تعداد دانش‌آموزان پسر دلیل خوبی به نظر آموزش پرورش شهرستان دماوند آمده که فرصت تحصیل را از دختران بگیرد.
دخترانی که به گفته رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان دماوند، به دلیل شرایط نامساعد تا کنون مجبور به ترک تحصیل شده‌اند. معتمد محل گرمابسرد به پیام ما در این خصوص می‌گوید: «ما در این روستا یک مدرسه ابتدایی و یک راهنمایی داریم که هر دو آنها در حال حاضر تعطیل هستند.
اعضای این روستا همه با هم فامیل‌های سببی و نسبی هستند و تا امروز هیچ مشکلی برای تحصیل دانش‌آموزان در مدارس مختلط پیش نیامده است. طبق این بخشنامه اگر بچه‌ها مجبور به رفت و آمد تا شهرهای مجاور و حضور در خوابگاه‌هایی که حداقل ۳۰ تا ۶۰ کیلومتر با محل زندگی آنها فاصله دارد، شوند؛ عملاً از تحصیل جا می‌مانند. این امکان برای خانواده‌ها و دختران نوجوان ما فراهم نیست. البته ما مشکلی با تفکیک جنسیتی نداریم اما مشکل ما این است که بدون فراهم کردن زیرساخت و امکانات لازم به ناگهان پیش از شروع سال تحصیلی، تصمیم به توقف فعالیت تنها مدرسه این روستا گرفته‌اند.»
امکانات تحصیل فراهم نشده است
پیگیری‌های «پیام ما» از مردم محلی و معتمدان این روستا نشان می‌دهد که بر خلاف ادعای اداره آموزش و پرورش امکاناتی برای تحصیل بچه‌ها فراهم نشده است. در گفت‌وگویی تلفنی با یکی از اهالی محل مشخص شد که کل روستا، فقط یک سرویس مینی‌بوس برای ایاب و ذهاب مدرسه ابتدایی و راهنمایی وجود دارد که هزینه آن نیز از جیب مردم و خیرین پرداخت می‌شود.
معتمد روستای گرمابسرد می‌گوید: «اگر سرویسی نیز در آینده فراهم شود هیچ تضمینی نیست که در میانه راه، بچه‌های ما را رها نکند و ما دوباره زیر خرج وهزینه‌های ایاب و ذهاب نرویم. به علاوه فاصله مدرسه‌های روستای جابان و شهر کیلان که به عنوان راهکار جایگزین برای جلوگیری از فعالیت مدرسه گرمابسرد معرفی شده است هر کدام حداقل بین ۳۰ تا ۵۰ کیلومتر از این روستا دورتر هستند که همین هم یکی از نگرانی‌های مردم روستاست که در کنار فاصله و خطرهای جاده‌ای باید نگران تنها ماندن دخترانی که از فرهنگ روستایی آمده و ناگهان به شهر وارد شده‌اند نیز باشند.
از تعلل شورا تا سکوت اداره آموزش و پرورش
پس از جوابیه اداره آموزش و پرورش و پیگیری‌های «پیام ما» از اهالی محل، یک عضو شورای روستای گرمابسرد ابتدا از ورود به این مسئله خبر داد و گفت که ما مشکل را حل خواهیم کرد و نمی‌گذاریم مدرسه جمع شود. اما ساعاتی بعد با خبرنگار پیام ما تماس گرفت و خواستار حذف این گفته شد.
در مقابل ما پیگیر آموزش و پرورش شدیم تا از این اقدام آموزش و پرورش اطلاعات بیشتری کسب کنیم و پاسخ سوالاتمان را بگیریم که در مقابل با سکوت رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان دماوند رو به رو شدیم. این مسئول از مصاحبه با پیام ما خودداری کرد و بیان کرد که این بخش تنها با خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دولتی گفت‌وگو می‌کند و از پاسخ به سوالات ما مبنی بر این که چرا به جای اینکه فرصت تحصیل را برای هر دو جنس به طور مساوی باز کنند، مدرسه را به تعطیلی و خانواده ها را متحمل هزینه کرده‌اند؛ خودداری کرد.
نظر شما