سلامت نیوز: روباهی كه روز سه‌شنبه هفته گذشته برای نجات جان خود به پایگاه امداد و نجات جمعیت هلال‌احمر استان اصفهان مراجعه كرد، حالا حال عمومی خوشی دارد اما همچنان تمایلی به غذا نشان نمی‌دهد و دور از فرزندان كوچكش رنج می‌كشد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،احتمال می‌رود كه این روباه قربانی خشونت انسانی شده باشد. «حسن كاظمی»، یكی از نجات‌گرانی است كه حالا پس از حدود 9 سال فعالیت در این پایگاه امداد و نجات هلال‌احمر در اصفهان، برای نجات جان این روباه تلاش بسیاری كرده است. او می‌گوید: پس از پیدا كردن روباه كنار در ورودی مركز، تلاش كرد تا به او غذا بدهد اما روباه غذا نمی‌خورد و بسیار درد می‌كشید.

این نجات‌گر كه با همكاری همراهانش تلاش كرده تا با پانسمانی زخم روباه را برای مدتی آرام كند، در تماس‌های مكرر با محیط‌زیست و برخی دوستان دامپزشك خود توانسته برای مداوای این روباه چاره بیندیشد و حالا نیز پیگیر مداوا و درمان زخم‌های این روباه مادر و نگران فرزندان اوست؛ مادری كه برای تهیه غذای فرزندانش دست چپش شكسته و حالا دور از آنها تمایلی به خوردن غذا نشان نمی‌دهد.

فربد خاكپور، دامپزشك حیات‌وحش داوطلبانه مسوولیت رسیدگی به روباه ماده را به عهده گرفته است. تلاش‌های حسن كاظمی و پیگیری‌های او نهایتا منجر به این شد كه در هماهنگی با اداره كل محیط‌زیست و ریاست پارك ملی كلاه‌قاضی، این دامپزشك داوطلبانه تهیه دارو، نگهداری و درمان این روباه را به عهده بگیرد.

به گفته این دامپزشك، فعلا حال عمومی این روباه خوب است اما اشتها ندارد، غذا نمی‌خورد و سرم می‌گیرد. این روباه ماده كه هنوز در مرحله شیردهی است، به گفته خاكپور احتمالا در جست‌وجوی غذا برای توله‌های خود با این حادثه مواجهه شده و هنوز سینه‌های او شیر دارند و سن او حدود 5 یا 6 سال تخمین زده می‌شود. به نظر می‌رسد زخم وارد بر این روباه جدی است و روباه درد زیادی را از این شكستگی متحمل می‌شود، برای نجات جان او نیز فعلا گچ‌ گرفتن دست چپ او اولویت دارد.

شكستگی دست چپ این روباه به تحقیق این دامپزشك می‌تواند ناشی از دو مساله باشد؛ یا این شكستگی بر اثر مواجهه با خودرو صورت گرفته یا احتمالا خشونت انسانی به شكستگی دست این روباه منجر شده است. این دامپزشك حیات‌وحش احتمال تصادف را كمتر می‌داند، زیرا به زعم او، در صورت تصادف این روباه با خودرو و به دلیل سرعت بالای تردد خودروها در بزرگراه، احتمال جان‌ سالم به در بردن روباه پایین است.

از طرفی دیگر معاینات این دامپزشك نشان می‌دهد كه جز این شكستگی، زخم عمیق دیگری بر پیكر روباه مشاهده نمی‌شود و اگر قرار بر برخورد با اتومبیل بود، احتمالا آثار دیگری از زخم و آسیب می‌توانست بر بدن روباه دیده شود. به زعم این دامپزشك به احتمال بیشتر، ضرب ‌و شتم انسانی عامل آسیب ‌دیدن این روباه است.

به گفته او، در مناطق روستایی، كشاورزی یا حومه شهری، تعارضات دامداران با روباه‌ها منجر به این ضرب و شتم‌ها می‌شود. در واقع روباه یكی از تطابق‌پذیرترین حیوانات است و معمولا حضور آنها در حاشیه مناطق روستایی منجر به تعارضاتی با مردم محلی می‌شود. این تعارض‌ها اما به گفته این دامپزشك با روش‌های اصولی رفع نمی‌شوند و جوامع محلی اقدامات خشونت‌آمیزی را با این روباه‌ها صورت می‌دهند و كشتار روباه در جوامع محلی امر چندان جدیدی نیست.

به‌زعم این دامپزشك، این درحالی است كه طبق قانون، هر شخصی كه اقدام به نگهداری حیوان اهلی می‌كند، باید تمام اقدامات لازم را برای حفاظت این حیوانات به كار بگیرد و تمام ابزار لازم را برای حراست آنها در برابر حیوانات وحشی از پیش آماده كند. با این حال در برخی از این حاشیه‌های محلی، فنس‌كشی یا مراقبت از مرغ‌ها و خرو‌س‌ها به درستی صورت نمی‌گیرد و جوامع محلی در مواجهه با حمله روباه، اقدام به ضرب و شتم یا كشتن این حیوان می‌كنند. غیاب قوانین سختگیرانه برای جرایم حیات‌وحش به‌زعم خاكپور به این تعارضات دامن می‌زند.