سلامت نیوز:رضا ایرانمش هنرمند و جانباز 8 سال دفاع مقدس گفت: ما می‌توانیم در منزل راه برویم، کتاب بخوانیم اما بدانیم که برخی جانبازان ما که قطع نخاع گردنی هستند، روی تخت خوابیده‌اند. کمی دل‌مان را کنار دل‌شان بگذاریم و بدانیم آنها چه می‌کشند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،رضا ایرانمنش که از سال‌های دفاع مقدس یادگاری‌هایی دارد، در گفت‌وگو با «بهار همدلی» رادیو ایران گفت: من فقط نام جانباز را با خود یدک می‌کشم، آنهایی که جانباز واقعی هستند، قابل تقدیر هستند. همدلی در جبهه‌ها این روزها به خوبی نشان داده می‌شود. در زمان جنگ اگر همدلی همرزمان نبود، 8 سال که نه 80سال دیگر هم به آنچه شایسته کشورمان بود نمی‌رسیدیم. ما نگذاشتیم یک وجب از خاک ما دست اجنبی‌ها و دست آنها به نوامیس ما برسد.

وی ادامه داد: گاهی اوقات من ناراحت می‌شوم. می‌گویند که جوانان ما را به آنجا می‌برند و روی میدان مین می‌فرستادند. در صورتی که یک مسابقه و چالش بود. شبی که عملیات داشت لو می‌رفت و زمان نبود بچه‌های تخریب بخواهند میدان مین را معبری بزنند، اینجا بود که ایثار و از خودگذشتگی و همدلی اتفاق می‌افتاد. این هنرمند کشورمان تاکید کرد: در این زمان عده‌ای از بچه‌ها می‌گفتند ما با پاهای خودمان می‌رویم و مین‌ها را منفجر می‌کنیم.

ما چند نفر فدا شویم بهتر از این است که یک گردان برایش اتفاق بیفتد. همدلی‌ای که این روزها دیدم، من را به یاد آن روزها انداخت. من در شبکه دوم سیما، پزشک خودم را دیدم که بیش از 45 روز است که منزل نرفته و در بخش کرونای بیمارستان در حال خدمت رسانی است. یادم آمد که ما در زمان جنگ سرداران دل بسیاری داشتیم که تکرار نمی‌شوند. وی در پایان گفت:

از گوشه و کنار می‌شنویم که مردم می‌گویند خسته شدیم و در قرنطینه‌ایم و دیگر بس است. آمدن بیرون هم جان خودمان را به خطر می‌اندازد و هم باعث می‌شود زنجیره را ادامه دهیم. این هم شرایط خاص است. شاید گوشزد و تلنگر باشد.

در زمان سربازی برخی می‌گویند این روزها سخت است؛ ولی وقتی می‌گذرد سال‌ها بعد می‌گویند یادش بخیر کاش آن روزها برمی‌گشت. اما یک چیزی را بگوییم تحملش خیلی کمتر می‌شود. ما می‌توانیم در منزل راه برویم، کتاب بخوانیم اما بدانیم که برخی جانبازان ما که قطع نخاع گردنی هستند، روی تخت خوابیده‌اند.