سلامت نیوز: دکتر داوود حیات غیب در برنامه "مناظره" رادیو گفت و گو، مهندسی ژنتیک را یکی از شرایط انسان ساز که باعث تغییرات در محیط می شود، عنوان کرد و گفت: البته این بدان معنا نیست که سازمان محیط زیست، مخالف تراریخته است، بلکه تا جایی که قانون ایمنی زیستی وجود دارد، موافق است. در این مدت که قانون مربوط به ایمنی زیستی در سال 87 تصویب شده است، هیچ گاه به مسئله مخاطرات ایمنی زیستی نپرداخته ایم و نمی دانیم در محیط چه اثری دارند. 

برنامه "مناظره" با موضوع با موضوع تراریخته؛ بایدها و نبایدها و با حضور  دکتر داوود حیات غیب معاون دفتر پژوهش و توسعه فناوری سازمان حفاظت محیط زیست ایران و دکتر علیرضا عباسی مدیر گروه بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه تهران به روی آنتن رفت.

دکتر داوود حیات غیب در ابتدا تعریفی از محصولات تراریخته ارائه کرد و گفت: محصولات تراریخته یا GMO محصولاتی دستکاری شده یا دگرژن شده هستند. این محصولات از 20 سال گذشته تجاری سازی شده اند یعنی وارد سبد غذایی مردم دنیا شده اند که ما نیز از آنها بی بهره نبوده ایم.

وی افزود: این محصولات شامل سویا، ذرت، پنبه و کانولا است که بیشتر دانه های روغنی هستند. این محصولات برای غذای انسان و به ویژه غذای دام استفاده می شوند.

دکتر علیرضا عباسی در ادامه بیان داشت: متاسفانه زیست فناوری را معادل تراریخته می گیرند که باید گفت این دو متفاوت هستند. زیست فناوری حوزه کاربردی وسیعی دارد؛ از حوزه بهداشت تا حوزه صنعت مانند استخراج معادن.

مدیر گروه بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه تهران با اشاره به تراریخته ها ابراز داشت: در این بخش از میکرو ارگانیزم ها استفاده می کنیم و ژنی را به ریخته ژنتیک گیاه وارد می کنیم و به این شکل محصول تراریخته تولید می شود.

در ادامه دکتر حیات غیب گفت: در یک زیست بوم شرایطی برای پایداری وجود دارد تا گونه بتواند در طول نسل های مختلف زایا باشد و نسل پایدار داشته باشد. به عنوان مثال در زیست بوم هایی که در کشور ما وجود دارد، شاهد رشد گیاهان و جانوران مختلفی هستیم؛ این پایداری در طول میلیون ها سال به وجود آمده است. حالا اگر بخواهیم کاربری هایی ایجاد کنیم تا شرایط را برهم بزنیم، این وضعیت از شرایط پایداری خارج می شوند و به حالت ناپایدار محیطی تبدیل می شوند.

وی مهندسی ژنتیک را یکی از شرایط انسان ساز که باعث تغییرات در محیط می شود، عنوان کرد و افزود: البته این بدان معنا نیست که سازمان محیط زیست، مخالف تراریخته است، بلکه تا جایی که قانون ایمنی زیستی وجود دارد، موافق است. در این مدت که قانون مربوط به ایمنی زیستی در سال 87 تصویب شده است، هیچ گاه به مسئله مخاطرات ایمنی زیستی نپرداخته ایم و نمی دانیم در محیط چه اثری دارند. 

معاون دفتر پژوهش و توسعه فناوری سازمان حفاظت محیط زیست ایران به سم ها و اثرات آنها اشاره کرد و بیان داشت: گفته می شود ما تلاش می کنیم سم را از طبیعت خارج کنیم؛ سوال این است که وقتی سم را خارج می کنیم چه چیزی را وارد طبیعت می کنیم. در خصوص سم ها مطالعاتی زیادی وجود دارد و انجمن های مختلف سم شناسی در دنیا وجود دارد. بنابراین سم برای ما شناخته شده است.