این مایسل‌های کوپلیمری سنتزشده در حقیقت کره‌های تحویل دارو هستند که دارای قطر تقریبی 60 نانومتر می‌باشند که حدود 100 برابر از قطر گلبول قرمز کوچکتر است.

محققان پوردو نشان داده‌اند که این مایسل‌ها می‌توانند آکسون‌ها- تارهایی که پیغام‌های الکتریکی را در نخاع منتقل می‌کنند - را تعمیر کنند.

این مایسل‌ها به خاطر داشتن اندازه نانومقیاس و نیز روکش پلی‌اتیلن‌گلایکول (PEG) که پوسته‌ بیرونی این مایسل‌ها را می‌سازد، به راحتی توسط کلیه‌ها فیلتر نمی‌شوند و یا توسط کبد به دام نمی‌افتند و بنابراین به اندازه کافی در جریان خون باقی می‌مانند و به بافت‌های آسیب دیده می‌رسند.

پژوهش‌های مداوم در دانشگاه پوردو خواص پلی‌اتیلن‌گلایکول را در درمان حیواناتی که دارای عارضه نخاعی هستند، نشان داده ‌است.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که پلی‌اتیلن‌گلایکول سلول‌های آسیب‌دیده را مورد هدف قرار می‌دهد و با آب‌بندی کردن ناحیه زخم‌شده از آسیب بیشتر جلوگیری می‌کند. این ماده به راه‌اندازی مجدد سلول‌ها نیز کمک می‌کند.

همچنین یافته‌های این دانشمندان نشان می‌دهند که ساخت هسته‌ این مایسل‌ها از مواد ویژه، می‌تواند کارآیی آنها در راه اندازی مجدد آکسون‌های آسیب‌دیده، که لاغرتر از سلول‌های عصبی هستند، را بهبود دهد.

این محققان نشان دادند که بدون استفاده از این نوع درمان، فقط حدود 18 درصد از آکسون‌ها در بخشی از نخاع آسیب‌دیده، که در محفظه ضبط شکاف ساکاروز دوگانه تست ‌شد، بازیافت می‌شوند، در حالی که درمان با روش مایسل‌ها این بازیافت را تا 60 برابر افزایش می‌دهد.

نتایج این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده‌است.