سلامت نیوز: جامعه كارگری ایران با جمعیتی بیش از 10 میلیون نفر، در سال های دهه 80 شاهد اوجی از مشكلات كاری و معیشتی بودند كه شرایط نامطلوب بنگاه‌های تولیدی، تعطیلی واحدهای كارگری، پایین بودن سطح دستمزد، فشار تحریم ها و ... باعث نارضایتی های بسیار میان آنها از نوع توجه مسئولان دولتی به مشكلات‌شان شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه قانون ،مشكلاتی كه سبب اعتراضات گاه و بی گاه آنها در قالب تجمع های صنفی و... نیز شد اما شرایط فعالیت دولت قبل به گونه ای پیش رفت كه نه تنها باری از مشكلات‌شان برداشته نشد، كه فاصله سطح كیفی زندگی‌شان با حداقل‌هایی كه باید باشد نیز بیشتر شد. اما روی كار آمدن دولت تدبیر و امید و تلاش هایی كه برای بهبود زندگی كارگری در ایران شد به گفته «علیرضا محجوب» دبیر كل خانه كارگر ایران ، اكنون توانسته روزنه های امید را برای رسیدن كیفیت زندگی كارگری به شرایط مطلوب را ایجاد كند. همزمان با هفته كار و كارگر، گفت وگو با محجوب را می خوانید:
این هفته دومین هفته كارگر دولت اعتدال است و وعده های پر شماری برای بهبود معیشت كارگران داده است.
به عنوان نماینده ای از جامعه كارگری كه بیشترین مشكلات و مطالبات كارگران به شما منتقل می‌شود، عملكرد دولت آقای روحانی در دوسال گذشته برای بهبود معیشت كارگران را چگونه ارزیابی می كنید؟
قاعدتا مهمترین كاری كه در این دوره و دولت آقای روحانی برای توجه به مشكلات جامعه كارگری انجام شده است، تعیین وزیر كاری بود كه می توانست درك دقیق تر و كامل تر از دغدغه ها و مشكلات كارگران داشته باشد و مسائل اجتماع كارگری را بفهمد. این انتخاب صحیح كه از سوی دولت صورت گرفت ، تاثیر بسیاری در كاهش مشكلات داشت. در این مدت شاهد بودیم كه تصمیمات خوبی برای اصلاح مزد و معیشت كارگری اتخاذ شد كه همگی از نقطه اطمینان نسبت به آتیه خبر می دهد تا برای دسترسی اقشار محروم كارگری به حقوق‌شان، اقدامات بیشتری شود. به نظرم در این زمینه نمایندگان جوامع كارگری باید حرف بزنند كه تصمیمات دو سال اخیر دولت در حل مشكلات كارگران، توانسته گره هایی از زندگی كارگران را بگشاید.
مهمترین گره ای كه از سوی دولت در دوسال گذشته باز شد چه بود؟ برخی گروه‌های كارگری معتقدند كه افزایش حداقل دستمزد كه در سال جاری صورت گرفت، اقدام مهم دولت اعتدال است؟
موضوع افزایش دستمزد امسال از این حیث مهم بود كه بعد از چندین سال ، افزایش حداقل دستمزد كارگران بیش از میزان درصد تورم بود. البته باید این نكته را بگویم كه هنوز افزایش دستمزدها جزو مطالبات كارگران قرار دارد و دستمزدهای فعلی با آنچه كه باید به عنوان دستمزد واقعی باشد، فاصله دارد. تصور ما این است كه اكنون نیمی از آنچه كه باید پرداخته شود، به كارگران تعلق می گیرد اما اقداماتی كه انجام شده یعنی در نظر گرفتن 17 درصد افزایش مزد برای همه طبقات مزد بگیران، یك اقدام بدیع بود كه امیدواریم استمرار پیدا كند و در استمرار آن بتوانیم فاصله های حقوق كارگران با سطح معیشت را جبران كنیم. همچنین امیدواریم كه عدالت در پرداخت جزو سیاست های دولت در حوزه كارگری باشد و به این سمت برود. باید تلاش شود همان‌طور كه در قانون خدمات كشوری اشاره شده، بین حداقل و حداكثر درآمد كارگران یك رابطه معنا دار وجود داشته باشد نه اینكه به سمتی برود كه رابطه های بی معنا در حوزه درآمد ایجاد شود. مثل آنچه كه امروز است و عده ای حقوق های بزرگ می گیرند و عده ای حقوق های بسیار كوچك. اگر دولت در این باب جدیت به خرج دهد می توانیم شاهد اصلاحات بیشتر مزد در آینده باشیم.
یكی از راهكارهایی كه كارشناسان برای كاهش مشكلات جامعه كارگری مطرح می‌كنند بحث حمایت دولت از بنگاه‌های تولیدی است. شوراهای كار در این باره مسائل خود را به دولت مطرح كرده اند؟
موضوع بنگاه‌ها و پرداختن به مشكلات آنها همواره وجود داشته است و اكنون مهمترین بحث بنگاه‌ها بحث تولید است كه باید از ركود خارج شود. دولت وظیفه اش تنظیم شرایطی است كه این خشكی ایجاد شده در مسیر تولیدكنندگان از بین رود و راه برایشان باز شود. اگر به جای ركود رونق ایجاد شود، بسیاری از مشكلات كارگری حل می شود اما به طور خاص و موضعی حل نمی شود.
در دو سال گذشته از دولت آقای روحانی كمتر شاهد اعتراضات كارگری بوده ایم. آیا این به معنی كاهش مشكلات است یا اعتراضات وجود داشته اما مطرح نشده است؟
این‌گونه نیست كه اعتراض نباشد. در دوسال گذشته نیز بسیاری از موضوعات كارگری و اعتراضات بوده اما چون كارگران امیدوارند، صدایشان را بلند نكردند. خیلی از واحدهای تولیدی كشور دچار بحران بوده و هستند. بسیاری از این واحدها اكنون نیز پرداخت به موقع حقوق ندارند اما واحدهای تولیدی امیدوار به شكست تحریم ها هستند تا آن موقع كاركرد دولت را ببینند. برخی واحدهای تولیدی همچنان ناتوانند و با اینكه بازار برایشان ایجاد شده اما توانایی تامین و تولید را ندارند و از بحران بیرون نیامده اند. بحران های مدیریتی نیز بسیار وجود دارد كه البته ربطی به دولت نداشته و سهامداران باید به فكر باشد.
آیا آماری از تعطیلی بنگاه‌ها در دولت روحانی را دارید ؟
اماری منتشر نشده است اما به طور قطع تعداد تعطیلی واحدهای تولیدی كمتر از دولت قبل بوده است. وقتی هم تعطیلی كمتر باشد بالطبع نیز شدت اخراج كارگران كم شده است. اما همچنان اخراج كارگران وجود دارد و صفر نشده است. باید تاكید كنم اینكه در حوزه كارگری ، اخراج به استخدام تبدیل شده است را قبول ندارم اما روزنه هایی از اشتغال به خصوص برای جوانان دیپلم و زیر دیپلم دیده می شود.
برای تداوم روندی كه دولت در توجه به مشكلات كارگری پیش گرفته چه برنامه ای دارید؟ آیا در این باره مطالعه شده است كه راهكارهای جدید تر به دولت ارائه شود؟
ما از دولت تشكر می كنیم كه وقتی لایحه رفع موانع تولید را برای تصویب به مجلس شورای اسلامی می فرستاد، مباحثی كه در گذشته برای فلج كردن روابط كار علیه كارگران تنظیم شده بود را ارسال نكرد. اگرچه كه در مجلس به آن اضافه شد اما وزارتخانه‌ها كمك كردند تا فشارهای ناشی از این موضوع كاهش یابد و در نهایت نمایندگان مجلس به موارد اضافه شده رای ندادند تا گامی دیگر برای توجه به مشكلات كارگران برداشته شود. باید تاكید كنم كه هنوز به این مفهوم كه بگوییم به نقطه مطلوب قوانین كارگری نرسیدیم ولی حركتی رو به جلو بود. من تصور می كنم كه در حوزه های مختلف كارگری تلاش از سوی دولت آغاز شده اگر چه دولت در این دوسال معطوف به سیاست خارجی و مسائل هسته‌ای بود اما در زمینه كارگران بیكار ننشسته و اقداماتی انجام شده است. امیدواریم كه هر چه زودتر دردسر‌های مسائل خارجی تمام شود و دولت بتواند تمام هم‌و غم خود را صرف مسائل داخلی كند.
اولویت های سال های بعد دولت در بحث كارگران چه مواردی باید باشد؟
مهم ترین اولویت كارگران همچنان بحث دستمزدها و رسیدن به معیشت قابل قبول است . باید توجه داشت كه در آمدهای فعلی كارگران كمتر از 50 درصد مخارج زندگی‌شان را تامین می كند و این یك مطالبه معوقه است و باید در مو.رد آن فكر شود. در این زمینه بسته پیشنهادی خود را برای چگونگی افزایش به دولت مطرح كرده ایم تا سالانه بیش از آنچه كه برای دستمزد تعیین می شود، افزایش یابد. امیدواریم با كمتر شدن مشكلات و محدودیت های دولت در این مسیر، شاهد باشیم كه دولت كمك های بیشتری را به كارگران كند. چراكه كارفرمایان مدعی هستند كه آنچه در این باب دولت باید انجام دهند، این است كه دولت از راه غیر نقدی و امور دیگر به كارگران كمك كند. راهكارهای این موارد نیز در شورای كار امسال از سوی نمایندگان كارگران به دولت گفته شده است.
در حوزه بیمه كارگران یا بحث مسكن چطور؟ آیا شما راهكارهای اجرایی را به دولت ارائه داده اید؟
در بحث بیمه موضوع بیمه تكمیلی مطرح است كه جز وطایف دولت تلقی نمی شود و كارگران خود باید انجام دهند اما سازمان تامین اجتماعی و بیمه‌های دیگر می توانند كمك كنند كه باید دنبال شود. درباره مسكن نیز منتظر سیاست های جدید دولت هستیم تا بتوان بر اساس آن، راهكارهای خروج كارگران از مشكلات مسكن را پیش بینی كرد.
نظر شما