نانوامولسیون موجود در این مجموعه ذراتی بسیار کوچک با اندازه 400 نانومتر (یک دویستم ضخامت موی انسان) دارد و با مخلوط کردن روغن سویا، الکل، آب و دترجنت ها به دست می آید.

کشش سطحی موجود در میان نانوذرات این واکسن‌ها به غشاها آسیب وارد می کند و میکروب‌ها را از بین می برد اما به بیشتر سلول های انسانی به خاطر موقعیت شان در بافت بدن آسیب نمی زند. همچنین این واکسن‌ها قابلیت خوبی برای نفوذ به غشاهای مخاطی بینی دارند و می توانند ایمنی مخاطی را القاء نمایند.

امروزه توجه زیادی به این دسته از واکسن ها می شود که ایمنی مخاطی را تحریک می کنند، زیرا این بخش از سیستم ایمنی مانع ورود میکروب های مهاجم به داخل بدن شده و آنها را در غشاهای مخاطی از بین می برد.

به تازگی یک گروه تحقیقاتی دیگر از همین دانشگاه به سرپرستی دکتر جیمز بیکر دو مطالعه جدید را برای اثبات کارآیی این واکسن ها در برابر ویروس آبله و HIV انجام داده است.

در نخستین مطالعه، دکتر بیکر و همکارانش واکسن نانوامولسیونی را طراحی کرده اند که در آن به جای ویروس زنده vaccinia) که بخش میکروبی واکسن رایج آبله می باشد) از ویروس کشته شده آن استفاده شده است.

آنان دریافتند که واکسن جدید موجب بروز پاسخ سیستم ایمنی همورال و مخاطی می گردد و همچنین سلول های Th1 نیز که از اجزای مهم ایمنی سلولی می باشند، به آن واکنش نشان می دهند. بنابراین محققان نتیجه گرفتند که این واکسن نانو امولسیونی اثرات حفاظتی مشابه واکسن فعلی دارد، بدون این که در صورت استفاده از آن خطرات ناشی از وجود ویروس زنده (مشابه آن چه که در واکسن های معمول وجود دارد) پیش آید. همچنین در این حالت نیاز به تقویت پاسخ ایمنی نبوده و استفاده از موادی مانند آلومینیوم هیدروکساید که پاسخ التهابی ایجاد می کند، لازم نیست.

نتایج این مطالعه در ژورنال Clinical Vaccine Immunology چاپ شده است.

دومین مطالعه این گروه تحقیقاتی بر روی کارآیی واکسن نانوامولسیونی برای ایجاد ایمنی در برابر ویروس HIV ) عامل بیماری ایدز) انجام شده و نتایج آن در ژورنال AIDS Research Human Retroviruses چاپ شده است.

واکسن‌هایی که از راه بینی تجویز می شوند، می توانند سیستم ایمنی مخاط ناحیه تناسلی را نیز تحریک نمایند. اطلاعات تازه نشان می دهد که ویروس ایدز سیستم ایمنی این ناحیه را درگیر می نماید، از این رو تحریک ایمنی مخاطی می تواند برای حفاظت افراد در مقابل بیماری ایدز مفید باشد.

با توجه به همین مطالب، بیکر و همکارانش با انجام آزمایشی واکسن نانو امولسیونی HIV را از راه بینی به موش ها تجویز نمودند. آنان مشاهده کردند که این واکسن می تواند فعالیت ایمنی مخاطی، سلولی و آنتی بادی های خنثی کننده انواع مختلفی از قطعات جداشده ویروس ایدز را القاء نماید.

بیکر و همکارانش در این مطالعه از پروتئین g120 به عنوان بخش میکروبی واکسن استفاده کردند که یکی از مهم ترین آنتی ژن های پروتئینی سطح ویروس HIV بوده و پیش از این نیز برای تحقیقات در زمینه تهیه واکسن ایدز بسیار به کار رفته است. البته این یک مطالعه مقدماتی در این زمینه بوده تا در صورت نیاز مطالعات گسترده تر صورت بگیرد.