سلامت نیوز : از كنار این ساختمان گنبدی شكل بارها گذشته بودم و معماری متفاوتش برای من جالب بود و نامی كه در رأس آن قرار داشت، همیشه نگرانم می‌كرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه ایران ؛ تا امروز از كنار این ساختمان با سرعت مجاز گذشته بودم و نگاهم در حد یك سربرگرداندن بود؛ اما آدرسی در دستم هست كه یك راه خاكی را نشان می‌دهد تا به این ساختمان برسم، پس باید سرعت را كم كنم و وارد مسیر شوم. پهنای خیابان به راه باریكی می‌رسد و ساختمان گنبدی شكل مركز ملی سرطان به من نزدیك
می‌شود.
صورت‌های رنگ و رو پریده و خسته از درمان جلوی چشمم نقش می‌بندند. نگرانی یكسال است سخت‌تر از همیشه كمر به آزار آن‌ها بسته است. كمتر كسی هم پیدا شده كه بفهمد آن‌ها در عالم خود بی‌اندازه از تقدیر، آزرده‌اند و شاید تحمل نداشته باشند درد دیگری را صبوری كنند؛ همه جا خبر از گرانی بوده و تحریم و بازار خراب دارو. چه به روز بیماران‌ام اس آمد بماند؛ 3 برابر شدن هزینه درمان بیماران سرطانی هم به كنار، درمان‌های رایگان هم در امواج گرانی دلار غرق شدند و هزینه به دوش بیماران افتاد. انگار كسی یادش نبود اسم خاص از آنجا می‌آید كه درمان و دارو و حتی درد برای این بیماران خاص است، پس توجه و رسیدگی به آن‌ها هم باید خاص باشد.
در پس سرگیجه از این دنیای پر درد، اتومبیل توقف می‌كند و من دیگر فرصتی برای سفر به دنیای بیماران خاص ندارم.نگهبان در شیشه‌ای را نشان می‌دهد و راهنمایی می‌كند تا وارد ساختمان شوم. همه جا برق می زند؛ از همان در شیشه‌ای گرفته تا راه‌پله‌های دایره‌ای شكل. كاورهای آبی رنگی كه روی كفش‌هایم می‌كشم نشان می دهد آلودگی راهی برای ورود به حیطه فعالیت او ندارد. قدم به دنیایی می‌گذارم كه دلواپسی برای بیماران خاص از فضای آن به مشام می‌رسد. قدم‌های محكم‌تری برمی‌دارم تا به ملاقات او برسم.
صدای خش‌دارش را می‌شنوم كه با قدرت حرف می‌زند و این قدرت زنانه او را در هر عرصه‌ای كه تاكنون قدم گذاشته، موفق كرده است.«هم‌اكنون نیازمند یاری سبزتان هستیم» را او سر زبان‌ها انداخت و بنیاد امور بیماریهای خاص را تأسیس كرد؛ بنیادی بنا كرد كه آغازگر حمایتی خاص از بیماران خاص بود.فاطمه هاشمی خوش برخورد است و استقبال صمیمی او باعث می‌شود كوچكترین اضطرابی از نشستن روبه‌رویش نداشته باشم.از خبرهای اخیر ابراز نگرانی می‌كند اما می‌گوید كه آماده پاسخگویی است.
فاطمه هاشمی علاوه بر نگرانی‌هایی كه برای بیماران خاص دارد و بی‌وقفه برای حل مشكلات آن‌ها تلاش می‌كند، از فعالیت‌های فرهنگی دست نكشیده است.وی اكنون مدیر گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد، واحد تهران جنوب است و فعالیت‌هایی كه پیش از تأسیس بنیاد انجام می‌داده را همچنان ادامه می‌دهد.از سال 72 كه انجمن همبستگی زنان تأسیس شد او فعالیت خود را در این تشكل آغاز كرد تا در تلاش برای تغییر نگاه نادرست دنیا به زنان ایرانی سهیم شود. نگاهی كه به علت تبلیغات منفی علیه ایران مخدوش شده و نیازمند نشان دادن چهره واقعی زن مسلمان ایرانی به دنیا است. بیشتر فعالیت‌های این انجمن بین‌المللی است و سعی دارد با برگزاری نمایشگاه‌ها، همایش‌ها و دعوت از مهمانان خارجی به كشور، آن‌ها را با زنان موفق ایرانی آشنا كند.
انجمن همبستگی زنان اكنون مقام مشورتی سازمان ملل را دارد و سازمان ملل هر اطلاعاتی در مورد زنان ایرانی بخواهد را از طریق انجمن تهیه می‌كند. فاطمه هاشمی می‌گوید: «ما سعی می‌كنیم واقعیت‌ها را به آن‌ها ارائه دهیم و گزارش‌های ما در قالب شعار نباشد.»
در ادامه فعالیت‌های انجمن‌های زنان، هاشمی برای تأسیس اتحادیه سازمان‌های غیردولتی زنان مسلمان تلاش كرده كه اكنون 81 سازمان غیردولتی عضو اتحادیه هستند و وی دبیر كل این اتحادیه است.
به گفته هاشمی «اتحادیه سازمان‌های غیردولتی زنان مسلمان عضو ناظر سازمان كنفرانس اسلامی بود اما متأسفانه خانم متكی جلوی حضور اتحادیه را در جلسه سازمان كنفرانس اسلامی گرفت و اجازه ندادند دعوتنامه به دست اعضا برسد.»
به عقیده وی «ایران زنان فرهیخته و فعال بسیاری دارد و رشد فعالیت زنان در جامعه آنچنان بوده كه دولت قبل سعی كرد آن را محدود كند.»فاطمه هاشمی بر ایجاد ارتباطات بین‌المللی تأكید دارد تا ایران بتواند با سایر كشورها در امور زنان تبادل تجربه داشته باشد.
خانم هاشمی نظرتان درباره راجع به خبر رایگان شدن درمان بیماریهای خاص چیست؟
(با خنده پاسخ می‌دهد) درمان آن‌ها كه تا به حال رایگان بوده! حالا پس از مشكلات به وجود آمده و یكسال تحمیل هزینه‌ها به بیماران، این خبر را می‌شنویم.در 1376 و پس از تشكیل بنیاد امور بیماریهای خاص، اولین پیشنهاد بنیاد به دولت سازندگی، رایگان شدن درمان سه گروه از بیماریهای خاص بود و در همان زمان، درمان و بیمه سه گروه بیماری تالاسمی، هموفیلی و دیالیزی رایگان شد، چون بیماران حتی توان پرداخت سرانه بیمه را هم نداشتند. این روند ادامه داشت تا این‌كه از سال گذشته اتفاقاتی افتاد و دارو با ارز مبادلاتی وارد كشور شد و مابه‌التفاوت ارز را برای بیماران پرداخت نكردند، یعنی دارو با همان قیمت ارز مرجع در اختیار بیمار گذاشته می‌شد و مابه‌التفاوت آن را خود بیمار باید پرداخت می‌كرد اما این خلاف قانون بود. دارو با هر قیمتی كه وارد می‌شود باید رایگان در اختیار بیمار قرار گیرد.
در این خصوص چه اقدامی كردید؟
با به وجود آمدن این مشكل در همان زمان خیلی پیگیری كردم و دنبال این بودم كه درمان مثل گذشته رایگان باشد كه این اتفاق نیفتاد. در دولت جدید هم با دكتر روحانی و وزیر بهداشت صحبت كردم و خوشبختانه وزیر بهداشت در این زمینه پیشنهادها و دستورهای خوبی دادند اما متاسفانه در این زمینه اشتباه بزرگی رخ داد و اعلام شده که مابه‌التفاوت دارو در اختیار بیماران قرار می‌گیرد. من این اتفاق را اشتباه بزرگ سازمان تأمین اجتماعی می‌دانم چون این پول به جای این‌كه به مریض داده شود باید در اختیار بیمه‌ها گذاشته شود. پیشنهاد وزارت بهداشت هم همین بود. مشكل این تصمیم این است كه بیماران در سطح كشور پراكنده هستند و افرادی كه دسترسی راحتی دارند پول را می‌گیرند اما كسانی كه در روستاها زندگی می‌كنند به علت اطلاع‌‌رسانی ضعیف و دور بودن از شهرها، پولی دریافت نمی‌كنند.
راه‌حل چیست؟
بهترین كار این است كه طبق پیشنهاد وزارت بهداشت، پول در اختیار بیمه‌ها قرار گیرد.تا وقتی بیمار به داروخانه و مراكز درمانی مراجعه می‌كند مثل گذشته همه دارو و خدمات را رایگان دریافت كند و هزینه‌ها از سوی بیمه‌ها پرداخت شود.
شما فقط از این سه بیماری با عنوان خاص نام بردید، پس تكلیف بیماری‌هایی مانند‌ام اس و سرطان چیست؟
دولت هنوز بقیه بیماری‌ها را جزو بیماریهای خاص قبول نكرده، در حالی كه اتفاق سال گذشته و افزایش ناگهانی قیمت دارو موجب شد بقیه بیمارهای صعب‌العلاج هم دچار مشكل شوند. در جلسه‌ای كه اخیراً با كمیته سلامت وزارت رفاه داشتیم، بحث این بود كه بیماری ام‌اس هم جزو بیماران خاص قرار گیرد، چون با مشكل هزینه دارو مواجه هستند. بیمه می‌گوید 90درصد هزینه‌های این بیماری را پرداخت می‌كند و وزارت بهداشت هم 10درصد هزینه‌ها را می‌دهد؛ پس در این صورت بیمار نباید هزینه‌ای برای دارو بدهد، اما با این حال بیماران برای گرفتن پول داروهایشان هنوز به بنیاد مراجعه می‌كنند. در دولت قبل هم این پیشنهاد ارائه شد كه نتیجه‌ای نداشت.
پیشنهاد ما این است كه سالانه یك بیماری به بیماریهای خاص مورد حمایت دولت اضافه شود در این صورت پس از گذشت چند سال می‌بینیم درمان همه بیماران كشور بدون هیچ مشكلی انجام می‌شود. آقای هاشمی، وزیر بهداشت هم از این پیشنهاد استقبال كردند و اعلام كردند اگر تحریم برداشته شود و بودجه طرح تأمین شود، این اتفاق خواهد افتاد.
برای حمایت از سایر بیماریهای خاص چه اقداماتی انجام می‌دهید؟
فعلاً دغدغه ما این است كه حداقل سه بیماری خاصی كه درمان رایگان داشتند، با مشكل مواجه نشوند. شرایط برای سایر بیماری‌ها هم باید به شکل مستمر اصلاح شود كه این جزو فعالیت‌های بنیاد امور بیماریهای خاص است. به عنوان نمونه حمایت از بیماران مبتلا به ای بی(EB) كه یك بیماری پوستی ژنتیكی است.
این بیماران توان پرداخت هزینه تهیه باند و درمان را ندارند اما با این‌كه «ای بی» به عنوان بیماری خاص شناخته نشده است، بنیاد از مهر ماه 30درصد هزینه درمان این بیماران را پرداخت می‌كند. اكنون هم به دنبال این هستیم كه داروی آن‌ها را زیر پوشش بیمه ببریم. در مورد سرطان و «ام اس» هم بنیاد همین اقدام را انجام داده و خوشبختانه در مورد بیماران سرطانی اكنون بیش از 35 قلم از داروها زیر پوشش بیمه است. برای بیماری ام اس هم همه داروها غیر از داروهای خارجی بیمه هستند. مابه‌التفاوت قیمت داروها هم تا جایی كه برای بنیاد امكانپذیر باشد، پرداخت می‌شود.عدالت در درمان این است كه همه مردم بتوانند به‌طور مساوی از خدمات درمانی كشور استفاده كنند.
بخش مددكاری بنیاد چه وظیفه‌ای دارد؟
در بحث بیماران ام اس و سرطانی با این‌كه قرار نبود كمك‌های موردی و مالی به بیماران ارائه شود، بخش مددكاری بنیاد تأسیس شد تا بیماران به آنجا مراجعه كرده و 20 تا 30 درصد از هزینه‌های فرانشیز دارویی خود را از طریق بنیاد دریافت كنند. همچنین برای این‌كه نیاز نباشد همه بیماران به تهران بیایند و از آنجایی كه ما هم به دنبال تشكیلات جدیدی نبودیم، در هر استان با تشكیلات شناخته شده‌ای كه وجود داشت، تفاهمنامه امضا كردیم تا همه خدماتی كه در تهران می‌دهیم را آن تشكل‌ها هم ارائه دهند و در نهایت برای هزینه مالی خود با ما طرف باشند. دغدغه ما این است كه بیمار خاص غیر از مشكلات زندگی شخصی خود، در زمینه هزینه تأمین دارو و درمان دغدغه‌ای نداشته باشد و برنامه سالیانه بنیاد این است كه هر سال 2 مركز در استان‌ها راه‌اندازی كند.
جدا از این‌كه دولت چه بیماری‌هایی را با عنوان خاص پذیرفته است، تعریف بنیاد از بیماری خاص چیست؟
هر فرد بیماری كه باید تا آخر عمر دارو مصرف كند و تحت مراقبت مستمر باشد، بیمار خاص است و ما اعتقاد نداریم كه باید هزینه درمان همه این بیماری‌ها را بپردازد. بنیاد یك سازمان غیر دولتی است و به هیچ عنوان قادر نیست همه هزینه‌ها را تأمین كند. بنابراین این وظیفه دولت‌ها است كه هزینه درمان این بیماران را بدهند چون نه بیمار قادر به پرداخت هزینه‌ها است و نه مؤسسات خیریه.سعی ما این است كه در مورد بیماران خاص بتوانیم پل ارتباطی بین بیماران، دولت و مجلس باشیم تا مشكلات را به شكل مرتب و پیگیرانه به مسئولان یادآوری كنیم.
ارتباط خوبی با دولت و مجلس دارید؟
كار ما بین سازمانی است و همه اقدامات را خودمان انجام نمی‌دهیم. وزارتخانه‌ها و سازمان‌های زیادی دست‌اندركار هستند تا به وضعیت بیماریهای خاص ثباتی بدهند.
در جلساتی كه با دكتر هاشمی داشتم ایشان را فرد مثبتی دیدم و با فكر و ایده‌هایی كه دارد، نه فقط برای بیماریهای خاص، بلكه در نظام سلامت كشور تحولاتی را به وجود خواهد آورد. در این راه همه باید به او كمك كنیم و به او فرصت دهیم تا تغییرات مثبتی ایجاد كند.
در مورد وزارت كار و سازمان تأمین اجتماعی به عنوان یكی از ارگان‌هایی كه با بنیاد در ارتباط است باید بگویم من هنوز نتوانسته‌ام وزیر را ببینم. با این‌كه تلفنی با ایشان صحبت كردم، تاكنون بازخوردی از وزارت رفاه ندیده‌ام. مجلس هم خوشبختانه همیشه ارتباط خوبی با بنیاد داشته، چون افرادی كه در كمیسیون بهداشت حضور دارند، در جریان مشكلات هستند. كمیسیون تاكنون واقع‌گرا بوده و اثر‌گذار عمل كرده كه امیدواریم این روند ادامه داشته باشد.
چرا دولت همان حمایتی را كه از بخش دولتی می‌كند در بخش خصوصی ندارد؟
بیماران خاص در هر بخشی كه قرار بگیرند، چه دولتی و چه خصوصی، درمانشان رایگان است اما مشكلی كه ما در وزارت بهداشت داشتیم این است كه این وزارتخانه همیشه سیاستگذار، مجری و ناظر بوده كه در این سه بخش در كنار هم جوابگو نخواهد بود. بنابراین دولت باید سعی كند كارهای اجرایی را به مؤسسات خیریه و بخش خصوصی بسپارد و خودش سیاستگذاری و نظارت را به عهده بگیرد. این اقدام كمك می‌كند كه هم تشكیلات دولت كوچك شود و هم كار به دست مردم بیفتد؛ بودجه را هم دولت تأمین كند.
بنیاد در حال حاضر چه طرح‌هایی برای ارائه خدمات به بیماران خاص در دست اقدام دارد؟
مشكلات دولت زیاد است و نمی‌تواند به همه مسائل توجه كند و هدف بنیاد این است در بعضی امور كه دولت ضعیف است و امكانات كمتری دارد به بیماران كمك كند. به عنوان مثال برای تأسیس مراكز درمانی در كل كشور تلاش بسیاری شد. زمانی كه بنیاد تأسیس شد 182 مركز درمانی داشتیم اما امروز بیش از یكهزار مركز در كشور در حال ارائه خدمات هستند. حدود 6 هزار تخت در سراسر كشور توزیع شد و سعی كردیم امكانات بهداشتی، سرمایشی و گرمایشی و وسایل رفاهی و آموزشی مراكز درمانی فراهم شود. همچنین تاكنون بیش از یكهزار و 500 دستگاه دیالیز رایگان به كمك خیرین در كشور توزیع شده است.سیاست بنیاد از ابتدا این بوده كه بیمار بیشتر از 40 كیلومتر را برای دریافت خدمات درمانی طی نكند برای همین سعی كردیم تعداد مراكز درمانی افزایش پیدا كند با این حال هنوز به شرایط ایده‌آل خود نرسیده‌ایم اما امكانات در حد مطلوبی فراهم است.
این اقدامات برای ارائه خدمات مطلوب به شهرستان‌ها كافی است؟
از همان آغاز فعالیت بنیاد به ایجاد تشكیلات در استان‌ها علاقه‌مند نبودیم چون ما را از سیاست‌های سازمان دور می‌كرد. همان زمان به دولت پیشنهاد دادیم كمیته‌های استانی بیماران خاص راه‌اندازی شود كه این اتفاق افتاد. معاون سیاسی استانداری ریاست این كمیته را به عهده داشت و مدیر كل تأمین اجتماعی استان، دبیر این كمیته بود و همه دست‌اندركاران در امور بیماران خاص هم عضو این كمیته بودند. در سال‌های نخست، فعالیت‌های بنیاد و این كمیته‌ها خیلی خوب شكل گرفته بود و اقدامات گسترده‌ای انجام می‌شد. اما پس از چند سال، فعالیت آن‌ها محدود شد و این كمیته به كارگروه بهداشت تبدیل شد. در دولت قبل طی صحبت‌هایی كه با آقای پورمحمدی وزیر كشور وقت داشتم دستور تشكیل دوباره این كمیته به استان‌ها ابلاغ شد و كمیته‌ها دوباره فعال شدند. ولی با تغییر وزرا این كمیته‌ها منفعل شدند. اعضا براساس علاقه به كار خود ادامه دادند و بعضی هم فعالیت را جدی نمی‌گرفتند. امیدوارم در دولت جدید این كمیته‌ها فعال شود؛ چون به نفع دولت است و استانداری با هماهنگی دانشگاه‌های علوم پزشكی سراسر كشور مسئول امور استان خواهد شد. معاون درمان دانشگاه علوم پزشكی استان هم عضو این كمیته است و به این ترتیب مشكلات استان زودتر حل خواهد شد.در این خصوص دستور كاری را آماده كرده‌ام اما هنوز تقاضای وقت از آقای رحمانی فضلی، وزیر كشور نداشته‌ام.
در حال حاضر مراكز وابسته به بنیاد در چه شهرهایی خدمات ارائه می‌دهند؟
پس از زلزله بم ساخت مركز ثامن‌الحجج از سوی خیرین كرمان در این شهر آغاز شد و بنیاد هم از آن حمایت كرد اما متاسفانه در پایان دولت قبل به خاطر مسائل سیاسی كه به وجود آمد مركز در آستانه تعطیلی قرار گرفت، مسئول مركز را بركنار كردند و اكنون در حال فروختن املاك این مركز هستند. علت این اتفاق‌ها هم ارتباط ساخت این مركز با خانواده هاشمی رفسنجانی بود.
حالا در نامه‌ای به وزیر بهداشت و اطلاعات خواسته‌ایم تا جلوی این اقدامات منفی گرفته شود.در حال حاضر یك مركز در بروجرد در دست ساخت داریم كه امیدواریم تا پایان سال افتتاح شود. مركز دیگری هم در رفسنجان در حال ساخت است و تا 3 ماه آینده به بهره‌برداری می‌رسد.
اما در شاهرود ساخت مركزی را آغاز كردیم كه چون محل ساخت آن زمین دانشگاه آزاد بود، با تغییر رئیس دانشگاه، مراحل ساخت متوقف شد كه امیدواریم با آمدن رئیس جدید دانشگاه مشكل برطرف شود. در بجنورد و شهربابك هم مسئولان از ما خواسته‌اند كه مركزی راه‌اندازی كنیم. اما اعلام كرده‌ایم كه زمین در نظر گرفته شده باید به نام بنیاد شود چون اگر این اتفاق نیفتد و مسئولان عوض شوند، كار با مشكل مواجه می‌شود و معلوم نیست چه اتفاقی خواهد افتاد.
در تهران هم دو مركز داریم یكی در شهرك واوان كه سال 75 افتتاح شد و دیگری در شهرك مسعودیه. یك مركز درمان سرطان هم در مركز ملی سرطان در حال اجراست كه پروژه بزرگی است. مدتی شهرداری به خاطر مسائل سیاسی مانع كار ما شد اما الان تا حدودی مشكلات حل شده و امیدواریم مشكل رفع شود و بتوانیم سریع‌تر این طرح را به سامان
برسانیم.
مشكلات سیاسی چقدر در كار بنیاد اختلال ایجاد می‌كند؟
ایجاد موانع و كارشكنی‌ها موجب می‌شود خودمان را قوی‌تر كنیم وضربه پذیری ما بیشتر شود. 17 سال است كه بنیاد فعالیت خود را آغاز كرده و آنچه برای من خیلی اهمیت دارد و بنیاد را سرپا نگه داشته، حمایت‌های بی‌دریغ مردم است. ما مردم را حامی اصلی خود می‌دانیم.مردم ایران دوست دارند به همنوع خود كمك كنند و حمایت‌های آن‌ها، ما را به اینجا رسانده اما در كنار آن، پشتیبانی دولت هم لازم است و امیدواریم حداقل در این دوره، دولت ما را اذیت نكند!
قبول دارید كه نگاه سیاسی دولت‌ها به بنیاد باعث ایجاد این موانع می‌شود؟
ان‌شاءالله در دولت تدبیر و امید، این اتفاق نیفتد.
بنیاد در حال حاضر با موانع دیگری هم روبه‌رو است؟
ما یك انجمن غیر دولتی هستیم كه بودجه مشخصی ندارد و فعالیت‌هایش با توجه به موقعیت سیاسی دولت‌ها، فرق می‌كند. بخصوص این‌كه پدرم یك چهره سیاسی است و هر دولتی كه بر سر كار می‌آید، به خانواده ما نگاه متفاوتی دارد. اما این موارد یك سری موانعی هستند كه من آن‌ها را سخت نمی‌دانم و معتقدم اگر سختی در كار وجود نداشته باشد، نمی‌توان كار را جدی‌تر دنبال كرد. وقتی كار سهل و روان پیش برود، توجه به كار هم كمتر می‌شود.
این موانع برای من خوب بوده و سعی كرده‌ام بیشتر فعالیت كنم و سازمانم را قوی‌تر كنم تا بتوانیم به اهداف بنیاد برسیم. اگر این موانع نبود، ما آنقدر جدی مسائل را پیگیری نمی‌كردیم.
در یكسال گذشته مشكلی در تهیه ملزومات داشتید؟
شركت‌های داروسازی و تجهیزات پزشكی كه به هیچ عنوان كمكی نمی‌كنند و فقط فروشنده هستند. در آستانه افزایش قیمت دلار حدس می‌زدم كه اتفاق‌های خوبی در انتظار ما نیست، بنابراین تعدادی دستگاه دیالیز و تخت‌های مورد نیاز خریدم و انبار كردم. با توجه به این‌كه وزارت بهداشت اقدامی در خصوص خرید دستگاه دیالیز نكرده بود، اگر این كار را نمی‌كردم، قطعاً با بحران دیالیز در كشور روبه‌رو می‌شدیم.
در جامعه ما به درمان بیشتر از پیشگیری اهمیت داده می‌شود، بنیاد در این مورد چگونه عمل می‌كند؟
اولین اقدامی كه بنیاد برای پیشگیری انجام داد، در زمینه تالاسمی بود. این طرح را در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی آماده و به دولت و سازمان برنامه و بودجه ارائه دادیم. در آن زمان براساس گزارش وزارت بهداشت سالانه یكهزار مورد بیمار جدید مبتلا به تالاسمی در كشور متولد می‌شد كه این تعداد امروز به 250 نفر رسیده است. در این طرح پیشگیری، كار تبلیغ، برنامه‌ریزی و آگاهی رساندن به بیماران با بنیاد بود و اجرای آن را وزارت بهداشت به عهده داشت.
در سال‌های گذشته هم جلساتی با خانم وحید دستجردی درباره طرح پیشگیری از سرطان‌های زنان داشتم و آن را در مجلس هم مطرح كردم كه متاسفانه وزارت بهداشت پیگیری نكرد.
ما در طرح پیشگیری از سرطان‌های زنان می‌توانیم موفقیت‌های بزرگی كسب كنیم. در طرحی كه در خود بنیاد اجرا كردیم، 120 زن معاینه شدند كه 3 نفر از آن‌ها مبتلا به سرطان سینه بودند.
اگر در جمعیت یك گروه 120 نفره، 30 درصد مبتلا به سرطان باشند، نشان‌دهنده وقوع یك فاجعه در كشور است اجرای طرح پیشگیری در كشور ضرورت دارد.بنیاد ما یك سازمان و انجمن محدود است اما این طرح‌ها در سطح ملی هستند و تا وزارت بهداشت آن‌ها را به عنوان یك طرح ملی اعلام نكند، قابل اجرا نخواهد بود.در این خصوص با دكتر هاشمی صحبت و برای اجرای طرح اعلام آمادگی كردم و امیدوارم سال آینده اجرای پایلوت این طرح در كشور آغاز شود.
فاطمه هاشمی رفسنجانی رئیس بنیاد امور بیماریهای خاص :دولت هنوز برخی بیماری‌ها را جزو بیماریهای خاص قبول نكرده، در حالی كه اتفاق سال گذشته و افزایش ناگهانی قیمت دارو موجب شد بقیه بیمارهای صعب‌العلاج هم دچار مشكل شوند.
نظر شما