به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، دكتر سید محمد عترتی خسروشاهی، دانشیار دانشكده مهندسی دانشگاه صنعتی امیركبیر و مجری این طرح معتقدست، بستن زخم با لیزر دیود به همراه لحیم بیولوژیكی می تواند جایگزینی امید بخش برای بخیه باشد. البته برای دستیابی به نتایج دقیق‌تر نیاز به انجام آزمایشات INVIVO می‌باشد.

به گفته وی، در اتصال مستقیم بافت با لیزر پروتئین‌های موجود در بافت منعقد شده تا پیوندی بین دو لبه مجاور ایجاد شود و این روش بالقوه، مفیدتر از روش‌های موسوم به بستن بافت مانند بخیه زدن است.

این روش، غیر تماسی بوده و آسیب بافتی ناشی از سوزن و بخیه و واكنش جسم خارجی را كاهش می‌دهد و نیز باعث كاهش خونریزی شده و قابلیت تشكیل اتصال ضد نشت فوری در حین جراحی را داشته و زمان عمال را كاهش می‌دهد.

در این تحقیق، ضمن ‌استفاده از لیزر دیود به منظور بستن زخم پوست، تاثیر پارامترهای مختلف از قبیل چگالی توان لیزر، تعداد اسكن و سرعت اسكن در حالت تابش دهی دینامیك بر روی استحكام مكانیكی ترمیم ایجاد شده بررسی و مشكلات موجود در اتصال لیزری پوست كه برای بستن بافت‌ها با استفاده از پرتوهای لیزر استفاده می‌شود، پرداخته شده است.

نتایج به دست آمده نشان داد كه استحكام زخم ترمیم شده در دو حالت تابش دهی استاتیك و دینامیك با افزایش توان لیزر افزایش می‌یابد اما با توجه به دمای ایجاد شده در توان‌های بالا كه به آسیب گرمایی بافت منجر می‌شود باید توان بهینه انتخاب شود.

همچنین با افزایش سرعت اسكن، استحكام زخم كاهش یافته و زمان عمل نیز كاهش می یابد كه این دو پارامتر باید به طور همزمان بهینه شوند تا در كنار استحكام مكانیكی مناسب ایجاد شده از آسیب گرمایی به بافت جلوگیری شود.

به گفته این پژوهشگر، اگر چه موفقیت‌هایی در كاربردهای آزمایشگاهی به دست آمده است اما روش اتصال با لیزر دو عیب عمده در كاربردهای كلینیكی دارد كه شامل استحكام بسیار پایین اتصال انجام شده خصوصا در مرحله التیام سریع در پنج روز اول پس از عمل در مقایسه با بخیه و امكان آسیب گرمایی بافت در گرمایش مستقیم لیزری می‌باشد.

به گزارش ایسنا، دكتر عترتی خسروشاهی، تنظیم صحیح دو لبه زخم، تعریف نقطه پایان جوشكاری و تكرار پذیری را از مشكلات فنی این روش دانست و گفت: یكی از روش‌های مؤثر كه می‌تواند در كاهش مشكلات استحكام كم و آسیب گرمایی ناشی از جوشكاری لیزری مفید باشند، افزودن مواد با منشاء داخلی و یا خارجی مانند لحیم‌های پروتئینی نظیر سرم آلبومین گاوی (BSA) همراه با یك ماده حساس به نور زیست‌سازگار شیمیایی نظیر ایندوسیانین سبز (ICG) و كاربرد طول موج لیزر مناسب است؛ به طوری كه انرژی لیرزی طول موج 810 نانومتر به شدت توسط ICG جذب می‌شود كه در اثر واكنش گرمایی منجر به منقبض شدن كلاژن‌ها و در نتیجه بسته شدن ناحیه زخم می‌شود.

گفتنی است، این طرح با همكاری دكتر سید محمد عترتی خسرو شاهی و سید محمد صادق نوربخش ارائه شده است.