به گزارش سلامت نیوز به نقل از مای، پای ورزشکار یک عفونت قارچی مسری است که باعث ایجاد مشکلات خارش پوستی مختلف در پاهای شما می شود. بثورات خارش دار و سوزاننده روی پوست آلوده ایجاد می شود. درمان ها می توانند از گسترش قارچ جلوگیری کرده و آن را از بین ببرند.

Tinea pedis نام دیگر پای ورزشکاران است. پای ورزشکار باعث ایجاد بثورات خارش دار، گزنده و سوزش بر روی پوست یک یا هر دو پا می شود. پای ورزشکار بیشتر بین انگشتان پا دیده می شود، اما می تواند بالای پا، کف پا و پاشنه های شما را نیز درگیر کند. گاهی اوقات پای شما نیز بوی بدی می دهد.

پای ورزشکار چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

پای ورزشکار همه را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، این بیماری بیشتر مردان و افراد بالای 60 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. در صورت داشتن موارد زیر ممکن است احتمال ابتلا به پای ورزشکار بیشتر در شما باشد:

• دیابت
• چاقی
• سیستم ایمنی ضعیف
• آسیب بافتی یا زخم روی پاهای شما

بیماری پای ورزشکار چقدر شایع است؟

پای ورزشکار شایع است. برآوردها حاکی از آن است که 3 تا 15 درصد از جمعیت به پای ورزشکار مبتلا هستند و 70 درصد از جمعیت در دوره ای از زندگی خود پای ورزشکار را تجربه کرده اند.

این وضعیت چگونه بر بدن من تأثیر می گذارد؟

پای ورزشکار معمولاً روی پوست بین انگشتان پا تأثیر می گذارد. پوست شما ممکن است تغییر رنگ دهد، ترک بخورد و پوسته پوسته شود. پوست شما همچنین ممکن است رنگ روشن تری پیدا کند و ضخیم تر و متورم شود.

پای ورزشکار می تواند در کف پا یا پاهای شما پخش شود. این پای ورزشکار موکاسین است. در پاهای مبتلا به پای ورزشکاران موکاسین، پوست قسمت پایین، پاشنه و لبه‌های پا خشک، خارش دار و پوسته پوسته می‌شود.

در موارد شدید پای ورزشکار، ممکن است تاول های پر از مایع یا زخم های باز ایجاد شود. تاول‌ها اغلب در کف پا ظاهر می‌شوند، اما ممکن است در هر جایی روی آن‌ها ایجاد شوند. زخم‌های باز اغلب بین انگشتان پا ظاهر می‌شوند، اما ممکن است در قسمت پایین پا نیز ظاهر شوند. پاهای شما نیز ممکن است بوی بدی بدهد.

علائم بیماری پای ورزشکار چیست؟

علائم شما به نوع پای ورزشکار شما بستگی دارد.

• عفونت بند انگشت پا: عفونت بند انگشت انگشت پا شایع ترین نوع پای ورزشکاران است. معمولاً پوست بین انگشت چهارم و انگشت پنجم (انگشت کوچک) را تحت تأثیر قرار می دهد. پوست شما ممکن است تغییر رنگ دهد، ترک بخورد و پوسته پوسته شود شود.
• عفونت از نوع موکاسین: عفونت از نوع موکاسین، کف پا، پاشنه پا و لبه‌های پا را درگیر می‌کند. ممکن است پاهای شما برای چند روز درد داشته باشد. سپس پوست کف پای شما ضخیم شده و ترک می خورد. در موارد نادر، ناخن های پا ممکن است عفونی شوند. آنها می توانند ضخیم شوند، به قطعات کوچک بشکنند و بیفتند.
• عفونت نوع تاولی: عفونت نوع تاولی معمولاً قسمت پایینی پاهای شما را درگیر می کند، اما ممکن است در هر جایی از آن ها ظاهر شود. عفونت نوع تاولی دارای برجستگی ها یا تاول های پر از مایع (وزیکول) است.
• عفونت اولسراتیو: عفونت اولسراتیو نادرترین نوع پای ورزشکاران است. زخم های باز اغلب بین انگشتان پا یا در پایین پای شما ظاهر می شود.

آیا پای ورزشکار مسری است؟

پای ورزشکار مسری است. این قارچی است که روی یا در پوست شما رشد می کند. قارچ ها برای رشد به دمای گرم و رطوبت نیاز دارند. مردم اغلب هر روز جوراب و کفش های تنگ می پوشند که پاهایشان را گرم و مرطوب نگه می دارد. این محیط مناسب برای رشد پای ورزشکار است.

چگونه پای ورزشکار می گیریم؟

پای ورزشکار معمولاً از طریق تماس پوست به پوست گسترش می یابد. در مناطقی مانند رختکن، استخرهای شنا و سونا پخش می شود.

همچنین می تواند از طریق تماس با سطح آلوده گسترش یابد. شما می توانید با استفاده از حوله، جوراب یا کفش مشترک با فردی که به پای ورزشکار مبتلا است، به بیماری پای ورزشکار مبتلا شوید.

اگر پای ورزشکار درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

پای ورزشکار معمولاً خود به خود از بین نمی رود. اگر درمان نشود، می تواند به سایر نواحی بدن از جمله موارد زیر سرایت کند:

• ناخن ها: درمان عفونت های قارچی ناخن می تواند دشوارتر باشد. آنها اغلب در برابر بسیاری از درمان ها مقاوم تر هستند.
• دست‌ها: عفونت قارچی مشابهی می‌تواند به دست‌های شما سرایت کند. این زمانی اتفاق می افتد که پاهای آلوده خود را می خراشید یا از همان حوله برای خشک کردن پاها و دست های آلوده خود استفاده می کنید.
• کشاله ران: همان قارچی که باعث ایجاد پای ورزشکار می شود می تواند به کشاله ران شما نیز سرایت کند. قارچ معمولاً پس از استفاده از حوله برای خشک شدن پس از حمام کردن یا شنا، از پاهای شما به کشاله ران پخش می شود.

پای ورزشکار چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما معمولاً می تواند با معاینه پاها و بررسی علائم، بیماری پای ورزشکار را تشخیص دهد.

چه آزمایشاتی برای تشخیص پای ورزشکار انجام می شود؟

در برخی موارد، پزشک شما ممکن است یک قطعه کوچک از پوست (بیوپسی) را برداشته و آن را در آزمایشگاه آزمایش کند. چند قطره از محلول هیدروکسید پتاسیم (KOH) سلول های پوست را حل می کند به طوری که فقط سلول های قارچی قابل مشاهده هستند.

آیا پای ورزشکار خود به خود از بین می رود؟

پای ورزشکار به ندرت خود به خود از بین می رود. اگر درمان نشود، به احتمال زیاد به سایر قسمت های بدن شما سرایت می کند.

بیشتر بدانید: ۱۲ راهکار برای رهایی از تعریق زیاد پا

بهترین درمان برای پای ورزشکاران چیست؟

کرم‌ها، پمادها، ژل‌ها، اسپری‌ها یا پودرهای بدون نسخه (OTC) و نسخه‌ای ضد قارچ به طور موثری پای ورزشکاران را درمان می‌کنند. این محصولات حاوی کلوتریمازول، میکونازول، تولنفتات یا تربینافین هستند.

برخی از داروهای ضد قارچ تجویزی قرص هستند. این قرص ها حاوی فلوکونازول، ایتراکونازول یا تربینافین هستند.

مهم است که دوره کامل پزشکی خود را به پایان برسانید. اگر خیلی زود درمان را قطع کنید، ممکن است پای ورزشکارتان عود کند و درمان آن سخت‌تر شود.

آیا درمان خانگی برای پای ورزشکاران وجود دارد؟

چند درمان خانگی وجود دارد که ممکن است به پیشگیری یا درمان بیماری پای ورزشکار کمک کند.

• برخی از روغن های ضروری می توانند از رشد باکتری ها جلوگیری کرده یا آن را متوقف کنند. این روغن ها شامل روغن درخت چای، پرتقال تلخ، نعناع و اکالیپتوس می شود. با این حال، ممکن است به طور کامل از شر عفونت قارچی خلاص نشوند.
• سیر حاوی ترکیبی به نام آجوئن است. آجوئن می تواند از رشد باکتری ها جلوگیری یا متوقف کند. اما، مانند روغن های ضروری، ممکن است به طور کامل از شر عفونت قارچی مانند پای ورزشکاران خلاص نشود.
• محلول Burow (مخلوط استات آلومینیوم) می تواند رطوبت یک ناحیه را کاهش دهد و به خشک شدن تاول ها یا پوست نرم، مرطوب و چروکیده (خیساندن) کمک کند.
• سرکه (سرکه سیب) : پای خود را در یک بخش سرکه و یک بخش آب برای مدت 20 تا 30 دقیقه قرار دهید. بعد از آن، پای خود را بشویید و خشک کنید.
• جوش شیرین : بعد از شستن و خشک کردن پا، جوش شیرین را به پای خود بزنید و بگذارید بر روی پوست باقی بماند. جوش شیرین، پوست را خشک و گندزدایی می کند.ـ(یک بخش آب و یک بخش جوش شیرین را با هم مخلوط کرده و خمیر حاصل را به پا بمالید.همچنین قبل از پوشیدن جوراب و کفش، مقداری جوش شیرین را به پای خود بمالید.)
• بتادین : با آب گرم پای خود را بخیسانید و 2 قاشق چایخوری بتادین اضافه کنید. به مدت 15 تا 30 دقیقه پای خود را در این محلول بگذارید. این عمل را در روز چندین مرتبه می توانید تکرار کنید. بعد از آن پا را بشویید و خشک کنید.
• یخ : کمپرس یخ باعث کاهش خارش و سوزش در پا می شود. پای خود را در آب سرد بگذارید و بعد از آن، پا را خشک کنید.
• اسپری های ضدعرق : اسپری، بر روی پا و انگشتان پا زده می شود.
• دهان شویه : یک تشت را پر از آب گرم کنید و در آن یک فنجان دهان شویه بریزید و پای خود را به مدت 15 تا 30 دقیقه در آن بگذارید. احساس خنکی و تازگی دهان شویه موجب کاهش خارش و التهاب می شود.

اگر به روغن‌های ضروری، سیر یا محلول Burow حساسیت دارید، از آنها برای درمان پای ورزشکار خود استفاده نکنید.

بیشتر بدانید: داروهای طبیعی مرهم پای ورزشکاران

چگونه علائم پای ورزشکارم را مدیریت کنم؟

پاهای خود را خشک، تمیز و خنک نگه دارید. در صورت امکان، جوراب یا کفش نپوشید. از خاراندن پاها خودداری کنید. خاراندن پاها ممکن است باعث گسترش قارچ به سایر قسمت های بدن شما شود.

چقدر بعد از درمان احساس بهتری دارم؟

با تشخیص و درمان مناسب، پای ورزشکار شما باید طی یک تا هشت هفته از بین برود و حتماً دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید.

مهم است که دوره کامل پزشکی خود را نیز به پایان برسانید. در مراحل اولیه بهبودی، خارش و سوزش محو می شود. حتی اگر علائم شما از بین برود، ممکن است همچنان به پای ورزشکار مبتلا باشید. اگر دوره کامل پزشکی خود را به پایان نرسانید، پای ورزشکار شما ممکن است برگردد و درمان آن سخت‌تر شود.

چگونه می توانم خطر ابتلا به پی ورزشکار را کاهش دهم؟

راه های زیادی برای کاهش خطر ابتلا به پای ورزشکار وجود دارد:

• پاها و پوست بین انگشتان پا را با صابون آنتی باکتریال کاملاً بشویید.
• پس از شنا یا حمام کردن، پاها و فضای بین انگشتان پا را خشک کنید.
• پودر تالک یا پودر ضد قارچ را به پاهای خود بزنید تا رطوبت را جذب کند.
• جوراب های خود را قبل از لباس زیر بپوشید تا از گسترش قارچ به کشاله ران جلوگیری کنید.
• کفش یا صندل بپوشید که به پاهای شما هوا بخورد.
• از پوشیدن کفش های لاستیکی یا مصنوعی برای مدت طولانی خودداری کنید.
• حداقل 24 ساعت بین استفاده از کفش هایتان اجازه دهید خشک شوند.
• کفش های خود را با اسپری های ضدعفونی کننده یا دستمال مرطوب تمیز کنید.
• جوراب‌های نخی یا پشمی بپوشید که رطوبت را جذب می‌کنند یا جوراب‌های ساخته شده از مواد مصنوعی که رطوبت را از بین می‌برند.
• در رختکن، استخر، سونا یا دوش، صندل یا دمپایی بپوشید.
• جوراب، حوله و ملافه خود را با آب داغ بشویید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟

اگر پای ورزشکار شما:

• با درمان بهبود نمی یابد یا از بین نمی رود.
• عفونی به نظر می رسد (پوست قرمز، بنفش، خاکستری یا سفید؛ تحریک و تورم).
• در سایر نواحی بدن شما پخش می شود.

پای ورزشکار یک وضعیت ناخوشایند است. خارش و آزار دهنده است. همچنین می تواند گزش کند یا بسوزد و بوی بدی بدهد. با این حال، داروهای ضد قارچ یا درمان های خانگی به شما کمک می کند تا از شر پای ورزشکاران خلاص شوید. به خاطر داشته باشید که نباید پای ورزشکار خود را بخراشید، زیرا می تواند به سایر قسمت های بدن شما سرایت کند.

پیروی از برنامه درمانی پزشک نیز بسیار مهم است. اگر دوره کامل پزشکی خود را تمام نکنید، پای ورزشکار ممکن است عود کند.

چه عللی موجب بثورات پوستی می شود؟

• درماتیت تماسی
• آلرژی به کفش
• اگزما و آلرژی پوستی
• پسوریازیس
• عفونت های مخمری و باکتریایی

پزشک با یک آزمایش ساده به نام KOH و یا هیدروکسید پتاسیم می تواند تشخیص دهد که شما مبتلا به عفونت قارچی شده اید یا نه.

در این آزمایش، تکه کوچک پوست را زیر میکروسکوپ قرار می دهند و نتیجه در عرض چند دقیقه مشخص می شود.

عوارض پای ورزشکار

عدم درمان به موقع باعث گسترش عفونت قارچی به مناطق دیگر بدن و سایر افراد می شود.

این نوع قارچ در پوست، سر و ناخن زندگی می کند.

• عفونت قارچی ناخن (onychomycosis)
• عفونت قارچی کشاله ران (tinea cruris)
• عفونت قارچی پوست (tinea corporis)
• عفونت باکتریایی ثانویه

بیشتر بدانید: دانستنی‌هایی درباره عفونت‌ پا (+تصاویر نامناسب برای برخی افراد)

افراد مبتلا به دیابت، ایدز، سرطان و دیگر مشکلات ایمنی بیشتر در معرض انواع عفونت ها می باشند.

هنگامی که پوست عفونی شده باشد، محافظ طبیعی پوست تخریب می شود. باکتری و مخمرها می توانند وارد پوست تخریب شده شوند و بوی بد را موجب شوند.

افراد مبتلا به دیابت، ورم ساق پا و افراد مسن و افراد دارای نقص سیستم ایمنی بیشتر دچار می شوند.
برای بهبوداین بیماری، پای خود را در یک بخش سرکه و یک بخش آب برای مدت 20 تا 30 دقیقه قرار دهید. بعد از آن، پای خود را بشویید و خشک کنید