به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایران، حفظ محیط زیست برای حفظ تنوع زیستی، هوای پاک، آب و امنیت غذایی ضروری است. اکوسیستم‌های سالم، چرخه‌های طبیعی را تنظیم می‌کنند، کربن را جذب می‌کنند و منابعی را فراهم می‌کنند که برای بقای انسان و رونق اقتصادی حیاتی هستند. با حفظ اکوسیستم‌ها، خدمات طبیعی ضروری را حفظ می‌کنیم، از تخریب پرهزینه جلوگیری و آینده پایدارتر و سالم‌تری را هم برای مردم و هم برای کره زمین تضمین می‌کنیم. این همان هدفی است که باعث شد چند انسان دغدغه‌مند در زمینه محیط زیست گرد هم جمع شوند و برای نجات زمین تلاش کنند.
انجمن «رفتگران طبیعت» ایران که سال 1391 توسط کاظم نجاریون تأسیس شد، یکی از منسجم‌ترین انجمن‌های شناخته شده در زمینه محیط زیست است. در این انجمن افرادی دلسوز و عاشق طبیعت با دستانی پر از عشق و قلبی سرشار از امید، به یاری طبیعت می‌شتابند. در هر گوشه‌ای از کشورمان، ردپای «رفتگران طبیعت» دیده می‌شود. هر هفته با شور وصف‌ناپذیری به پاکسازی کوه‌ها، جنگل‌ها، رودخانه‌ها و... می‌پردازند و طبیعت را از وجود زباله پاک می‌کنند.
ترویج فرهنگ طبیعت‌دوستی
«رفتگران طبیعت» تنها به پاکسازی طبیعت اکتفا نمی‌کنند. آنها با آموزش و ترویج فرهنگ طبیعت‌دوستی، تلاش می‌کنند تا آینده‌ای سبزتر و زیباتر را برای نسل‌های آینده رقم بزنند. آنها با برگزاری کارگاه‌های آموزشی، سخنرانی‌ها و رویدادهای مختلف، پیام حفاظت از محیط زیست را به گوش همگان می‌رسانند. حمید کرمیار از راهنمایان «رفتگران طبیعت» استان البرز می‌گوید: «فرهنگ‌سازی درباره تمیزی محیط زیست، تولید کمتر زباله و تفکیک آن در مبدأ، صرفه‌جویی در آب و انرژی‌ها و پاکسازی مناطق آلوده از زباله، مهم‌ترین اهداف این انجمن است.»
کرمیار با بیان اینکه پاکسازی کامل منطقه وظیفه افراد شرکت‌کننده در برنامه‌ها نیست و اولویت فرهنگ‌سازی است، ادامه می‌دهد: «متأسفانه خیلی از مردم با این تصور که زباله تر تجزیه و یا خوراک حیوانات می‌شود، رهاسازی این زباله‌ها در طبیعت را ایراد نمی‌دانند. حتی وقتی به بعضی از آنها توضیح میدهیم شیرابه حاصل از همین زباله‌ها باعث بوی بد و جمع شدن حشرات می‌شود، باز هم برای کار اشتباه خود دلایل دیگری می‌آورند. خیلی وقت‌ها مردم با این توجیه که «شلوغش نکنید، پوست میوه است، پلاستیک نیست که... خودش تجزیه می‌شود، کود می‌شود، برای طبیعت مفید است و...» می‌خواهند بگویند که کارشان ایراد که ندارد، مفید هم هست! اینجاست که ما باید بتوانیم با این توضیح که واقعیت این نیست، به این موضوع اشاره کنیم که وقتی خود آنها به طبیعت می‌روند در نگاه اول اگر فضای آنجا پر از پوست میوه، تخم‌مرغ و یا ... باشد، آنجا را برای گذراندن وقت خود انتخاب نمی‌کنند. »
او می افزاید: «به علاوه اینکه این زباله‌های تر بعد از مدتی بوی بدی می‌گیرند، حشره‌ها دورشان جمع می‌شوند و بعضی از حیوان‌ها هم از این غذاهای فاسد شده می‌خورند و ممکن است مریض شوند. این زباله‌ها شیرابه هم تولید می‌کنند و اگر این شیرابه‌ها به خاک نفوذ کنند، می‌تواند سفره‌های آب زیرزمینی را آلوده کند که می‌تواند بهداشت عمومی را هم به خطر بیندازد. ما همچنین باید یادآوری کنیم که پوست میوه و پسماند غذا تقریباً ۶ ماه طول می‌کشد که در طبیعت تجزیه شوند. جالب اینجاست که بعد از این توضیحات اغلب افراد راضی می‌شوند و حتی در ادامه پاکسازی منطقه با ما همراه می‌شوند.»
طبیعت سیگاری
او با اشاره به اینکه فیلتر سیگار، ظروف و سفره‌های یکبار مصرف و کیسه‌های نایلونی از متداول‌ترین زباله‌های رها شده و آسیب‌رسان به محیط زیست است، می‌گوید: «فیلتر سیگار بیشترین زباله‌ای است که ما در برنامه‌های پاکسازی جمع‌آوری می‌کنیم. بعد از آن انواع پلاستیک‌هاست که در محیط‌زیست رها می‌شود و مردم نمی‌دانند که میکروارگانیسم‌های خاک و ریشه گیاهان مواد مضر این پلاستیک‌ها را جذب می‌کنند و در ساقه، برگ و میوه گیاه خود انباشت می‌کنند و همان‌ها توسط دام مصرف می‌شود و در نتیجه این مواد از این طریق وارد زنجیره غذایی انسان هم می‌شود.»
کرمیار با اعلام اینکه تاکنون 229 برنامه گروه «رفتگران طبیعت» استان البرز و 3 هزار و 125 برنامه کشوری برگزار شده است، می‌گوید: «رفتگران طبیعت استان البرز از اوایل پاییز سال ۱۳۹۱ با حضور ۳ عضو فعالیت خود را آغاز کرد. اما در حال حاضر به طور دقیق تعداد افرادی که در برنامه‌ها شرکت می‌کنند، مشخص و ثابت نیست. قبل از دوران کرونا در بعضی از برنامه‌ها تعداد افراد شرکت‌کننده به 30 یا 40 نفر هم می‌رسید اما بعد از کرونا استقبال کمتر شد. اما در هیچ صورت برنامه‌ای را که برنامه‌ریزی شده لغو نمیکنیم و حتی با 2 یا 3 نفر هم آن را برگزار می‌کنیم. اغلب برنامه‌های مشترک بین استانی است که با تعداد بیشتری از اعضا برگزار می‌شود. مثل برنامه‌ای که چند هفته قبل در طالقان برگزار شد و 100 نفر از اعضا در آن شرکت کردند.
به قول آقای نجاریون که همیشه می‌گویند: «ما یک کره زمین داریم پس باید در حفظ و نگهداری آن بکوشیم» هر کدام از ما برای این نگهداری سهمی داریم و باید به آن توجه کنیم. پس هرهفته هر کدام از ما که بتوانیم در برنامه شرکت می‌کنیم و سهم خودمان را به زمین ادا می‌کنیم.»
این عضو فعال «رفتگران طبیعت» به واکنش مردم و مسئولان اشاره می‌کند و می‌گوید: «در سال‌های اول مردم در مواجهه با ما حس کنجکاوی بیشتری داشتند اما هرچه گذشت رفتارها محبت‌آمیز و دلگرم‌کننده شد. چون «رفتگران طبیعت» در جامعه شناخته شد و حتی مردم در پاکسازی منطقه بدون ثبت‌نام قبلی همراه ما می‌شوند. اما متأسفانه سازمان‌هایی مثل شهرداری یا سازمان‌هایی از این دست کمک چندانی در این سال‌ها به ما نکرده‌اند. هر بار هم که مراجعه کرده‌ایم فقط به ما وعده وعید داده‌اند.»
همدلی به عشق محافظت از طبیعت
حشمت‌الله علاءالدینی یکی دیگر از اعضای گروه «رفتگران طبیعت» ایران و فعال در گروه استانی البرز می‌گوید: «اولین حضورم در انجمن «رفتگران طبیعت» به سال 1391 برمی‌گردد. برای پاکسازی پارک چیتگر تهران رفته بودم. با گروه از طریق فیس‌بوک آشنا شدم. در شروع به کار این انجمن، تعداد اندکی از فعالان کنار هم مشغول پاکسازی بودیم. اما کم‌کم با اطلاع‌رسانی و تأسیس گروه در هر کدام از 31 استان کشور اعضای آن هر روز بیشتر شد. همدلی و همراهی در این گروه که به عشق محافظت از طبیعت گرد هم جمع شده‌اند، برای من جذاب‌ترین ویژگی این انجمن است.»
او ادامه می‌دهد: «این موضوع که مصرف پلاستیک آسیب جدی به محیط زیست می‌زند، موضوع جدیدی نیست. این نکته در ذهن بیشتر افراد وجود دارد. به طوری که افراد وقتی از ظروف پلاستیک یکبار مصرف استفاده می‌کنند، خودشان می‌دانند این کار درستی نیست؛ فقط مسئولیت پذیری و یا به قول خودمان حوصله‌اش را ندارند که این عادت را تغییر بدهند. اما ما بارها در برنامه‌های پاکسازی شاهد بودیم که با یک یادآوری کوچک به خانواده‌هایی که برای پیک‌نیک به طبیعت می‌روند و کیسه‌های پر از پلاستیک را که در طبیعت رها شدند، می‌بینند، چقدر تأثیرگذار است و آنها را ترغیب می‌کند تا از آن به بعد کمی به خود سخت بگیرند تا کمتر از ظروف یکبار مصرف استفاده کنند.»
همراه نوه‌ام به پاکسازی می‌رویم
حمیرا نباتی از دیگر اعضای انجمن «رفتگران طبیعت» است. خودش را عاشق طبیعت، مهندس کشاورزی، مادر و مادربزرگ و رفتگر طبیعت معرفی می‌کند و می‌گوید: «خاطرم نیست اما چند وقتی می‌شود این گروه ارزشمند را دنبال می‌کنم و عضو آن شدم. به پیشنهاد دخترم عضو این انجمن شدم. این اواخر گاهی همراه نوه‌ام به پاکسازی می‌رویم. این کار را احساس مسئولیتی در پیشگاه خداوند می‌دانم چون طبیعت امانت خداست و ما باید قدردان طبیعت و سپاسگزار خداوند باشیم. در این میان اگر انسانی بیدار شود و صدای مرا بشنود و تلاش مرا ببیند و برایش تأثیرگذار باشد، برای من بس است.»
این رفتگر طبیعت یادآور می‌شود: «این کار را فرصتی در زندگی می‌دانم که به من داده شده تا برای خدمت به جهان کاری کنم. از نظر من دولت هر کدام از ما شهروندان هستیم و نباید دنبال مقصر برای مشکلات کشور باشیم چون همه ما مسئول هستیم. امیدوارم همه ما قدردان نعمت‌هایی که خداوند به ما عطا کرده است، باشیم.»
نظر شما