به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس، این مشکل به ویژه در سه ماه اول زندگی نوزادان شایع است و معمولاً از هفته سوم تولد آغاز می‌شود و تا پنج یا شش ماهگی ادامه دارد.

نشانه‌های کولیک کودکان:

• گریه و بی‌قراری شدید: یکی از اصلی‌ترین علائم کولیک، گریه‌های شدید است که در ساعات خاصی از شبانه‌روز، معمولاً بعد از ظهر تا شب، بیشتر به وقوع می‌پیوندد.
• تکرار گریه‌ها: کولیک به طور مداوم و در بازه‌های زمانی خاص تکرار می‌شود. در این حالت، بی‌قراری کودک معمولاً در طول روز کاهش می‌یابد و با در آغوش گرفتن یا حرکت‌های آرام مانند تکان دادن یا لالایی خواندن تسکین پیدا می‌کند.
• آرامش در طول روز: نوزادانی که دچار کولیک هستند، معمولاً در طول روز بی‌قراری ندارند و هنگامی که در آغوش گرفته می‌شوند یا از حرکات آرام استفاده می‌شود، به راحتی آرام می‌شوند.

چطور کولیک را از مشکلات دیگر تشخیص دهیم؟

مهم است که والدین بدانند که هر گریه یا بی‌قراری نوزاد به معنی کولیک نیست. اگر نوزاد دچار مشکلاتی مانند عدم وزن‌گیری مناسب، گریه‌های مداوم و بی‌قراری شدید یا نشانه‌هایی چون استفراغ خونی، دفع خون از مدفوع، یا برجستگی سر باشد، لازم است که به پزشک مراجعه کنند تا از مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود. این علائم ممکن است نشان‌دهنده مشکلات پزشکی دیگری باشند که نیاز به درمان فوری دارند.

درمان کولیک شیرخوارگی:

1. اطمینان بخشی به والدین: اگر هیچ نشانه خطرناکی در نوزاد مشاهده نشود، معمولاً کولیک به عنوان یک مشکل گذرا در نظر گرفته می‌شود. در این صورت، مهم‌ترین اقدام درمانی، حمایت از والدین است تا با اطلاعات کافی با این مشکل کنار بیایند.

2. پرهیز از ورود هوا به معده نوزاد: یکی از راه‌های کاهش کولیک، جلوگیری از ورود هوا به معده نوزاد هنگام تغذیه است. این امر می‌تواند به کاهش درد و ناراحتی‌های ناشی از کولیک کمک کند.

3. رژیم غذایی مادران شیرده: مادرانی که نوزاد خود را شیر می‌دهند، باید از مصرف غذاهایی که باعث نفخ می‌شوند، مانند فست‌فودها، حبوبات، سیر و پیاز خام، پرهیز کنند تا به نوزاد آسیبی وارد نشود.

4. راه‌های تسکین درد: ماساژ شکم و کمر نوزاد، استفاده از کیسه آب گرم، گرفتن بادگلو، تکان دادن‌های آرام و لالایی خواندن از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند به کاهش علائم کولیک کمک کنند.

کولیک شیرخوارگی، با وجود دردسرهای بسیاری که برای والدین به همراه دارد، به طور معمول مشکلی موقتی است که با روش‌های مراقبتی و درمانی می‌توان آن را مدیریت کرد. اما در صورتی که نشانه‌های خطرناک دیگری مشاهده شود، مراجعه به پزشک ضروری است.