پنجشنبه ۸ شهریور ۱۴۰۳ - ۱۰:۲۹

دکتر شکوفه اعلایی، متخصص مغز و اعصاب و عضو هیأت علمی انجمن ام‌اس ایران، معتقد است که خستگی در بیماری ام‌اس می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند. برخی بیماران به دلیل مشکلات ادراری شبانه که موجب بیداری‌های مکرر می‌شود، در روز دچار خواب‌آلودگی و خستگی هستند.

مدیریت خستگی در بیماران ام اس

گرفتگی‌های عضلانی شبانه و افسردگی نیز از دیگر دلایل خستگی روزانه در این بیماران است. همچنین، افرادی که برای انجام فعالیت‌های روزانه نیاز به تلاش و مصرف انرژی بیشتری دارند، زودتر دچار خستگی می‌شوند.

با این حال، نوعی از خستگی که به طور خاص در بیماری ام‌اس دیده می‌شود، ناشی از ضایعات خود بیماری است و با سایر انواع خستگی تفاوت دارد. ویژگی‌های متمایز این نوع خستگی عبارتند از:

  • معمولاً به‌صورت روزانه وجود دارد.
  • حتی پس از یک خواب خوب شبانه، ممکن است در صبح احساس شود.
  • در طول روز به‌تدریج شدت می‌یابد.
  • با گرما و رطوبت بدتر می‌شود.
  • به‌طور غیرقابل پیش‌بینی ظاهر می‌شود.
  • شدت آن بیشتر از خستگی معمولی است و احتمال اخلال در فعالیت‌های روزانه را افزایش می‌دهد.
  • با افسردگی یا میزان توانمندی‌های فرد ارتباط مستقیمی ندارد.

مدیریت خستگی در بیماران ام‌اس

برای مدیریت خستگی در ام‌اس، ابتدا باید علل دیگر خستگی مانند افسردگی، بیماری تیروئید، کم‌خونی، یا عوارض دارویی بررسی و درمان شوند. سپس، اقدامات زیر می‌توانند مفید باشند:

  1. کار درمانی: روش‌ها و تمریناتی برای تسهیل امور منزل و محل کار.
  2. فیزیوتراپی: تمرینات ورزشی که قدرت عضلانی را افزایش داده و انرژی کمتری برای فعالیت‌ها صرف می‌شود.
  3. تنظیم خواب: برطرف کردن علائم مزاحم خواب شبانه مانند مشکلات ادراری یا گرفتگی‌های عضلانی.
  4. اقدامات روان‌شناسی: مدیریت استرس و روش‌های آرام‌سازی.
  5. مقابله با گرما: پرهیز از گرما و رطوبت.
  6. استفاده از داروهای ضد خستگی: با تجویز پزشک، داروهایی مانند آمانتادین و مدافینیل می‌توانند تا حدی مؤثر باشند.

مشکلات راه رفتن در بیماران ام‌اس

مشکلات راه رفتن در بیماران ام‌اس به دلایل مختلفی مانند سفتی عضلات (اسپاستیسیته)، اختلالات تعادلی، مشکلات حسی، خستگی و ضعف عضلانی رخ می‌دهد. این مشکلات می‌توانند منجر به سقوط و آسیب‌های جدی شوند.

درمان و مدیریت مشکلات راه رفتن

برای بهبود مشکلات راه رفتن، تمرینات فیزیوتراپی، استفاده از وسایل کمکی مانند عصا و واکر، و مصرف داروهایی برای کاهش سفتی عضلانی و افزایش سرعت راه رفتن، مانند فامپریدین، مفید هستند. همچنین، توصیه‌های زیر می‌تواند به بیماران کمک کند:

  • استفاده از وسایل کمکی باعث افزایش امنیت و کاهش احتمال سقوط می‌شود.
  • از راه رفتن روی زمین‌های ناهموار و خیس خودداری کنید.
  • ایمنی منزل، به‌ویژه در کف آشپزخانه و حمام، را افزایش دهید.
  • اضافه وزن را کاهش دهید تا درد و خستگی کمتر شده و فعالیت‌های فیزیکی بهبود یابد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha