به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان، دکتر ساحل گرامی-روان‌شناس کودک در روزنامه خراسان نوشت: تصویری از لایو یک آرایشگر زن در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده که او در حال قرینه‌سازی ابروهای یک دختربچه است. یک کاربر در همین باره نوشته: «این بچه حتی به سنی نرسیده که از دیدن ابروهای نامرتبش زجر بکشه. به خدا با همین ابروها خیلی خیلی زیباتر و کودکانه‌تره، قرینه‌سازی ابرو آخه برای چیه؟...». این اتفاق را از منظر روان‌شناسی بررسی کردیم.

ضرورت پذیرفتن بدن توسط کودکان

یکی از مهم ترین مفاهیمی که امروزه در فرزندپروری مطرح می‌شود، بحث اعتمادبه‌نفس و پذیرفتن بدن با تمام زیبایی‌ها و کاستی‌هاست. مفهوم شرم از بدن از حدود یک دهه پیش به شدت در حال بحث و گفت‌وگو است و فعالان اجتماعی درصدد هستند افراد را آگاه کنند تا بدن خود را همان گونه که هست، بپذیرند تا شاید بتوانند نرخ عمل‌های زیبایی و کارهای مربوط به تغییر و اصلاح بدن را کاهش دهند. با وجود این تلاش‌ها برای آگاهی‌های روز افزون متاسفانه شاهد هستیم که بعضی والدین این نقص و شرم از بدن خود را به فرزندان هم منتقل و از کودکی آن‌ها را وارد بعضی مناسباتی می‌کنند که با سن آن‌ها همخوانی ندارد و پیامدهای ناگواری برای کودکان به همراه خواهد داشت.

دل‌مشغولی پرآسیب کودکان به اندام‌شان

کودکان در دنیای کودکانه خود غرق هستند و کوتاهی ناخن یا قرینه نبودن ابرو تاثیری در میزان شادی یا اعتماد به نفس آن‌ها نخواهد داشت ولی حساسیت و وسواس والدین آن‌ها را به سمت دنیای بزرگ سالی می‌برد و به صورت و اندامشان حساس می‌کند. در نتیجه این تشدید حساسیت، آن‌ها درباره صورت و بدن خود دل‌مشغولی پیدا می‌کنند و همین باعث نارضایتی‌شان و تلاش برای تغییر خود از طریق جراحی‌های زیبایی در سال‌های آینده می شود. متاسفانه این افراد به جای تاکید بر توانمندی‌ها و استعدادها فقط به جلب توجه از طریق بدن خود اقدام می‌کنند و در مسیری قرار می‌گیرند که نارضایتی در آن انتهایی ندارد و بار این نارضایتی را تا سال‌های سال با خود حمل می‌کنند.

ظاهر کودک را زیر ذره‌بین نبرید

اما نقش والدین در میزان رضایت از بدن کودکان و نوجوانان چیست؟ سعی کنند تا حد امکان از بدن خود ایراد نگیرند و برچسب‌های منفی مانند چاق، لاغر، کوتاه، کم مو و... را به خود نزنند. در مقابل ظاهر فرزندان خود را هم زیاد زیر ذره‌بین نگذارند و درباره مدل لباس، مدل مو و ظاهر آن‌ها وسواس به خرج ندهند، زیرا تاثیر والدین به عنوان یک الگوی قوی می‌تواند نگرش کودکان و نوجوانان را شکل دهد و آن‌ها را در آینده با مشکلات فراوانی روبه‌رو کند.