یکی از روش های بزرگ کردن سایز سینه ها و افزایش اعتماد به نفس در زنان جراحی پروتز است. اگر قصد دارید جراحی بزرگ کردن سینه با پروتز را برای کمک به افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس خود انجام دهید، در این مقاله تفاوت های بین پروتز های سینه زیر ماهیچه ای و روی ماهیچه را توضیح می دهیم و مزایا و معایب هر دو را بررسی می کنیم تا به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کنیم.

پروتز سینه چیست؟

بزرگ شدن سینه شامل قرار دادن پروتز زیر بافت سینه، برای افزایش اندازه و شکل سینه است. پروتزها معمولاً با استفاده از برشی که در زیر سینه در محل چین قرار داده می‌ شود، قرار می‌ گیرند، اما می‌ توانند از طریق یک برش در زیر بغل یا اطراف نوک پستان نیز وارد شوند.

انواع روش های پروتز سینه

دو روش مختلف برای قرار دادن پروتز سینه توسط جراح وجود دارد:

• زیر بافت سینه و روی عضله

• زیر عضله سینه

قرار دادن پروتز ها به چند عامل بستگی دارد، از جمله نوع پروتزی که انتخاب می کنید و اینکه چقدر سایز سینه های خود را افزایش می دهید.

پروتز زیر عضله

قرار دادن پروتز ها در زیر عضله سینه، پوشش بیشتری را برای ایمپلنت فراهم می کند. پروتز سینه زیر عضله برای بیماران لاغر اندام و کسانی که بافت پستان بسیار کمی دارند مفید است. زیرا احتمال احساس یا دیدن پروتز را در زیر بافت سینه کاهش می دهد.

چندین مزایا و معایب برای پروتز سینه زیر عضلانی وجود دارند:

پروتز روی عضله

عمل پروتز روی عضله یکی از انواع روش های پروتز سینه می باشد. کاشت پروتز در پشت سینه و روی عضله ساده ترین روش بزرگ کردن سینه در نظر گرفته می شود و احتمال کمتری دارد که باعث ناراحتی قابل توجهی شود. این مسیر برای بیمارانی که کمی افتادگی سینه دارند نیز موثرتر است.

در زیر، فهرستی از برخی از مزایا و معایبی که همراه با پروتز روی عضله هستند، ارائه خواهیم کرد:

فرق بین پروتز زیر عضله و روی عضله چیست؟

نمی توان به طور مطلق گفت کدام روش قرارگیری پروتز برتری دارد. چرا که روش مناسب بدن شما با توجه به وضعیت جسمی، نوع پروتز و هدف مورد نظر تعیین می گردد. همچنین جراحان ممکن است این دو مسیر را با هم ترکیب کنند و پروتزها را بخشی در پشت سینه و بخشی در پشت عضله قرار دهند. از طریق این رویکرد ترکیبی، جراحان سعی می‌ کنند تا به بیماران از مزایای هر دو روش بهره‌ مند شوند که به به این عمل افزایش دو سطحی می گویند.

هنگام تعیین مکان مناسب برای شما، مهم است که در نظر بگیرید که بافت طبیعی سینه در رابطه با عضله سینه ای کجا می افتد. عضله سینه ای بر روی دیواره قفسه سینه قرار می گیرد و از جناغ جناغ تا شانه را در بر می گیرد. اگر سینه‌ های شما بسیار پایین‌ تر از عضله افتادند، چه در اثر افزایش سن، شیردهی یا موارد مشابه، زیر کاشت عضلانی توصیه نمی‌ شود. این به این دلیل است که می تواند باعث شود پروتزها به طور غیر طبیعی روی قفسه سینه بالا به نظر برسند و آنها را غیرطبیعی نشان دهد.

تفاوت در محل قرارگیری پروتز سینه زیر عضله و روی عضله

قرار دادن پروتز سینه زیر عضله می تواند شیب ملایم تری را در ناحیه بالایی سینه ایجاد کند و فرم طبیعی تری به سینه ها بدهد. همچنین داشتن لایه اضافی ماهیچه به محدود کردن دیده شدن پروتز کمک می‌ کند و برای افرادی که بافت سینه کمی دارند مناسب تر است. اما قرارگیری پروتز روی عضله هنگامی که بافت سینه کافی وجود داشته باشد، و به خصوص زمانی که پوست اضافی وجود داشته باشد، به کار می رود.

عوامل موثر در قرار گیری محل پروتز

اصطلاح پروتز سینه تحت عضلانی یا "زیر عضله" تا حدودی گمراه کننده است. در واقع در این روش پروتز سینه زیر پوست، چربی، غدد و عضله سینه ای ماژور (خارجی ترین عضله قفسه سینه) بیمار قرار می گیرد. هنگامی که پروتزها زیر عضله قرار می گیرند، خطر موج دار شدن آن کمتر از 10٪ است. با اضافه کردن حجم عضلانی روی قسمت‌ های بالایی و داخلی ایمپلنت، احتمال اینکه لبه‌ های قابل رویت پروتز را ببینید، کمتر می‌ شود و انحنای طبیعی‌ تری روی سینه‌ هایتان خواهید داشت. به طور کلی، قرار دادن ایمپلنت سینه در زیر ماهیچه قفسه سینه طبیعی تر به نظر می رسد. در روش پروتز سینه روی عضله، اکثر جراحان در واقع پروتز را روی عضله سینه ای مینور و سراتوس قرار می دهند به طوری که عضله سینه ای ماژور، بالا و کنار پروتز را بپوشاند. این روش باعث می شود که لبه پایین و بیرونی پروتز فقط توسط بافت طبیعی سینه بیمار پوشیده شود.

تفاوت پروتز زیر عضله و روی عضله در دوره نقاهت

با قرار دادن پروتز در زیر عضله قفسه سینه، پوشش و حمایت بیشتری را ارائه می دهد که سینه را منحرف نمی کند یا ظاهری غیر طبیعی ایجاد نمی کند. با این حال، یک روش کاشت زیر عضلانی نسبت به روش کاشت زیر غده ای نیاز به کار بیشتری از جانب جراح دارد. این به این دلیل است که، جراحان باید بیشتر به سینه بروند و در زیر عضله عمل کنند. بنابراین دوران نقاهت و بهبودی پس از عمل پروتز زیر عضله با عمل پروتز روی عضله متفاوت خواهد بود.

دوران نقاهت پروتز زیر عضله

در این روش ممکن است دستیابی به نتایج، بیشتر طول بکشد و لازم باشد چندین ماه صبر کنید تا سینه‌ هایتان به طور کامل بهبود یابد. دوران نقاهت این پروتز نسبتا طولانی تر است. با وجود آن که اکثر جراحان عقیده دارند که بهبودی کامل می تواند به طور متوسط شش هفته یا بیشتر طول بکشد، برخی زنان ممکن است در زمان کوتاه تری بهبود یابند. از بین دو روش قرار دادن پروتز، پروتزهای زیر عضلانی معمولاً تهاجمی تر هستند. این به این دلیل است که جراح باید عضله سینه ای را جدا کند تا جایی برای پروتز ایجاد شود. میزان اختلالی که در دیواره قفسه سینه در حین جراحی رخ می دهد، نقش مستقیمی در طول مدت و دردناک بودن بهبودی دارد. برای قرارگیری زیر عضلانی، ممکن است حدود یک هفته طول بکشد تا آنها بتوانند به سر کار / سایر فعالیت های بدنی بازگردند.

دوران نقاهت پروتز روی عضله

قرار دادن پروتز زیر غدد و روی عضله ممکن است درد کمتری داشته باشد و پس از عمل زمان استراحت بسیار کمتری داشته باشد. ممکن است بیمار را به مدت 3-2 روز از کار یا هر فعالیت بدنی دیگری دور نگه دارد. همچنین هنگام انقباض عضله در حین ورزش یا فعالیت های روزانه، دچار سفتی عضلانی نخواهید شد.

انتخاب دکتر خوب پروتز سینه

همانطور که می دانید نمی توان به طور مطلق مشخص کرد کدام روش برای پروتز بهتر است. اولین قدم شما برای تصمیم گیری در این باره انتخاب پزشک مناسب و مشورت با متخصص پروتز سینه است. شما می توانید شرایط و هدف دلخواه خود را با دکتر وحید حریری، جراح پستان و فلوشیپ جراحی زیبایی، در میان بگذارید و با هم آن تصمیم را بگیرید.

جمع بندی

ایمپلنت‌ های سینه را می‌ توان مستقیماً پشت سینه و روی عضله دیواره قفسه سینه (که به عنوان قرارگیری زیر غده‌ ای شناخته می‌ شود) یا پشت سینه و زیر عضله دیواره سینه (معروف به قرارگیری زیر عضلانی) قرار داد. طبق هدف و نتیجه مورد نظر، جراح شما توصیه می کند که کدام یک از روش ها برای شما مناسب است.

برچسب ها : پروتز سینه