سلامت نیوز : عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامایی شهیدبهشتی گفت: 9/1 درصد بزرگسالان سالانه به دیابت مبتلا می شوند و از این تعداد 15 تا 20 درصد طی 5 سال به سرنوشت آمپوتانسیون عضو (قطع پا) دچار می شوند.
به گزارش مهر، زهرا صفوی بیات اظهار کرد: قطع عضو عوارض زیانباری به لحاظ اقتصادی، بهداشتی و سلامت به جامعه و افراد وارد می کند و براساس آخرین برآوردها در ایالات متحده 6/4 تا 7/13 بیلیون دلار سالانه صرف درمان نوروپاتی محیط دیابت و عوارض ناشی از آن می شود.

وی ادامه داد: بیماری دیابت از طریق ایجاد زخم پای دیابتی و عوارض حاصل از آن هزینه های هنگفتی را بر جامعه تحمیل می کند که البته با درمانهای سنتی، متداول و معمول می توان از بروز آن جلوگیری کرد.

عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامایی شهیدبهشتی افزود: متخصصان تغذیه معتقدند با رژیم غذایی مناسب (میزان متعادل گلوکز) و تغییر متابولسیم گلوکز می توان درمان حمایتی داشت.

صفوی بیات ادامه داد: با اقدامات مناسب تلاش می شود از آسیب های وارده به نواحی مختلف در معرض خطر به ویژه پا بار ناشی از این آسیب ها کاهش یابد.

وی گفت: دبرید بافتهای گرفتار برای پاکسازی محل ضایعه و استفاده از پانسمان های مرطوب نگهدارنده سبب می شود با جوانه زدن از آسیب های عروقی جلوگیری شود.

صفوی بیات افزود: با درمان و کنترل عفونت زخمها می توان عوارض ناشی از زخم پای دیابتی را تخفیف داد اما از شیوه های درمانی کمکی استفاده از اکسیژن هایپرباریک است که هم اکنون در ایالات متحده به طور وسیع و گستره ای استفاده می شود.

وی یادآور شد: استفاده از اکسیژن هایپرباریک روش سودمندی برای درمان زخم های مزمن در برخی مراکز و نقاط دنیاست اما متاسفانه هنوز این شیوه درمانی در ایران متداول نشده است هر چند برخی پزشکان کشور این روش را برای درمان بیماران دیابتی آغاز کرده اند.