امیدوار رضایی در گفت و گو با فارس،‌ افزود: امسال كارهای مثبتی در زمینه تحقیقات پزشكی انجام شد و تحقیقاتی كه از سالهای گذشته شروع شده بود امسال به نتیجه رسید، البته بسیاری از این تحقیقات نیز بیان نشد كه آن هم جزء اقدامات مثبت بهداشت و درمان كشور در سال گذشته بود.
وی اضافه كرد: امسال همچنین تعدادی بیمارستان جدید افتتاح شد، تعداد زیادی از پزشكان به خصوص پزشكان متخصص به مناطق محروم فرستاده شدند و توزیع نسبتا مناسب‌تری از نظر نیروی متخصص در مناطق محروم شكل گرفت.
رئیس كمیسیون بهداشت مجلس اضافه كرد: اما مشكلات اصلی نظام سلامت كه عمده آن اولویت نداشتن بحث سلامت در دولت است وجود دارد، هنوز عدم تناسب بین هزینه‌ها و قیمتهای تمام شده با اعتبارات بسیار زیاد است كه آثار منفی آن در همه قسمتهای پزشكی و مخصوصا بیمارستانهای دولتی كاملا مشهود است.
وی گفت: بیماری مزمن اقتصاد سلامت در سال 85 نمود زیادی داشت و اگر بر اساس نگاه واقعی و كارشناسی، هزینه‌های واقعی محقق نشود این بیماری مزمن در سال 86 نیز ادامه خواهد داشت.
رضایی افزود: باید قیمت تمام شده خدمات مشخص شود، قانون برنامه توسعه چهارم به خصوص در زمینه كاهش سهم مردم از هزینه های سلامت و كاهش هزینه‌های طاقت فرسا برای مردم باید اجرا شود، سهم مردم باید در پایان برنامه به كمتر از 30 درصد برسد و مردمی كه به علت هزینه های سلامت دچار خسارتهای مصیبت بار می‌شوند باید از 3/3 درصد فعلی به كمتر از یك درصد برسد.
وی گفت: اگر قانون اشكال دارد دولت لایحه بیاورد و اصلاح كند و گرنه دولت و متولیان سلامت مردم سریعتر قانون را اجرا كنند.
رضایی افزود: مطابق قانون باید ساختار مدیریتی مراكز درمانی و پزشكی و فرآیندهای مراكز پزشكی اصلاح شود این حكم برنامه است، مراكز پزشكی باید بودجه‌های عملیاتی بریزند و حقوق پرسنل را بر اساس نظام كارمزدی بپردازند، سیستم حسابداری مراكز پزشكی باید اصلاح شود، اینها اشكالات عمده نظام سلامت است كه در سال 85 بر خلاف قانون برنامه توسعه اصلاح نشد.
وی گفت: اگر بخواهیم با در نظر گرفتن محدودیتها و تنگناهای بودجه، به وزارت بهداشت نمره بدهیم با توجه به افزایش نسبی رضایتمندی مردم، من به این دستگاه نمره 14می‌دهم اما اگر شرایط ایده آل و اهداف برنامه توسعه را در نظر بگیریم نمره این سیستم بهداشت و درمان زیر 10 است.
وی افزود: نظرسنجی هایی كه وزارت بهداشت ارائه كرده است نشان می‌دهد بیش از 50 درصد رضایتمندی از مراكز بهداشتی-درمانی كشور وجود دارد كه احتمالا نسبت به گذشته افزایش نسبی دارد ولی با نقطه مطلوب فاصله زیادی داریم.