سلامت نیوز: «سال گذشته هشت‌هزار همسرآزاری گزارش شده‌است. همچنین سه‌هزار و 70مورد خشونت والدین به فرزندان بالای 18 سال به بهزیستی اعلام‌شده که بیشتر آن‌ها دختر بوده‌اند.» رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی با ارائه این آمار می‌گوید: «شوهرها بیشترین جمعیت آزار‌دهنده زنان بوده‌اند.» او این را بر مبنای آمار و اطلاعات ثبت‌شده در بهزیستی می‌داند و اضافه می‌کند: «ممکن است درواقعیت آزار والدین بیشتر از آزار همسران باشد.»
به گزارش سلامت نیوز،روزنامه بهار نوشت: خشونت علیه زنان، قشر، طبقه، سن، شهر و کشور و شغل برنمی‌تابد؛ شبحی که همه‌جا درحال پرواز است و البته که همه این آزارها ثبت نمی‌شوند و به گوش هیچ مرجعی ازجمله سازمان بهزیستی نمی‌رسند. برای مثال سارا یک‌دندان‌پزشک است و شاید گمان‌کنید داشتن یک مطب در مناطق شمالی شهر او را از متلک، استهزا، تحقیر و آزار فیزیکی دور می‌کند، اما او روایتی دارد از آخرین بیمارش که آخر یک شب دستش را گرفته و قصد آزارش را داشته است.
66درصد از زنان متاهل همسرآزاری را تجربه کردند
به گفته حسین اسدبیگی، رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی «بر اساس یک طرح ملی خشونت خانگی، که سال 83 در وزارت بهداشت در 28استان انجام شد، 66/3 درصد از زنان میزانی از همسرآزاری را از ابتدای زندگی مشترک گزارش داده‌اند. این‌در حالی است که سال 82، 53درصد از زنان همسرآزاری را گزارش کرده بودند.»
به گفته او در سال 85، 36درصد از زنان متاهل 15 تا 64ساله تهرانی که به درمانگاه زنان و زایمان مراجعه کرده بودند خشونت خانگی را تجربه کرده‌اند. اسدبیگی ادامه می‌دهد: «30درصد از پاسخ‌دهنده‌های آن پیمایش، خشونت جسمانی، 30درصد خشونت روانی و 10درصد خشونت جنسی را تجربه کرده بودند.»
بنا بر مطالعات بهزیستی، خشونت جنسی شامل رابطه جنسی نامتعارف و اجباری ازسوی مرد به زن و در توصیه‌نامه شماره19 سازمان‌ملل آزار جنسی شامل «هر نوع رفتار ناخواسته با ماهیت جنسی، آزارهای کلامی جنسی، نشان‌دادن پورنوگرافی و درخواست جنسی چه به شکل کلامی و چه فیزیکی می‌شود.»
اسدبیگی با تعریف خشونت ادامه می‌دهد: «خشونت شامل تهدید، اقدام به استفاده عمدی از نیروی فیزیکی و قدرت علیه خود یا دیگری است که موجب بروز آسیب جسمانی، مرگ، آسیب روانی، ضعف رشد یا انواع محرومیت‌های دیگر می‌شود. خشونت خانگی بین افراد خانواده و شرکای زندگی و اغلب در منزل رخ می‌دهد.»
بنابراین تحقیق، شایع‌ترین خشونت فیزیکی، مشت و لگد و سیلی بوده که 91درصد از زنان آن را تجربه کرده بودند. 80درصد از زن‌ها هم با هل‌دادن مورد خشونت قرار‌گرفته‌اند.
به گفته رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی، بیشترین میزان خشونت کلامی، تحقیر و ناسزا بوده که ازسوی 93درصد زنان تجربه شده‌است. همچنین 83درصد از زنان تهدید و ارعاب را تجربه کرده‌اند.
این تحقیق همچنین نشان‌داده که آن سال، 34درصد از افردی که پاسخ داده بودند اضطراب و افسردگی داشتند. اسدبیگی می‌گوید بیشتر آزارها، روانی و شامل توهین، تحقیر و هتاکی بوده‌است. به‌گفته او، رقم آزاردیدگان 3/5 برابر بیشتر از افرادی است که خشونت را تجربه نکرده بودند.» به‌این معنا از هر ۹ زن دچار افسردگی ۷ زن یا درواقع نزدیک به ۸۰درصد قربانی خشونت‌های مختلف هستند.
محروم‌کردن زن از تحصیل یا اشتغال، خشونت است
او خشونت‌های جسمی، روانی، اقتصادی یا جنسی را به‌عنوان انواع خشونت‌ها علیه زنان برشمرد و ادامه‌داد: «برای مثال اگر در شرایط خاصی مرد اجازه کارکردن یا تحصیل را ندهد این مصداق یک خشونت است.»
به گفته اسدبیگی، شیوع همسرآزاری در دنیا 21 تا 40درصد گزارش شده است. «دامنه خشونت علیه زنان در ایران بین 30 تا 80درصد گزارش شده است. در سال 1992 و 1993 گفته شده هرسال بیش از یک‌میلیون زن و 150هزار مرد در آمریکا قربانی خشونت، دزدی، ارتباط جنسی اجباری ازسوی همسر خود شده‌اند تاجایی که در آمریکا هر 9ثانیه یک زن از همسرش کتک می‌خورد. همچنین در انگلیس از هر چهار زن، یک زن مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرد و هر‌هفته دو زن به‌دست همسران خود به قتل می‌رسند. همچنین40درصد از زنان شهری و 42درصد از زنان روستایی در بنگلادش خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند.» رئیس مرکز فوریت‌های اجتماعی سازمان بهزیستی با اشاره به‌این آمار می‌افزاید: «در ایران تحصیلات زیر دیپلم شوهر با همسرآزاری همبستگی دارد. یعنی آن‌هایی که تحصیلات بالای دیپلم داشته‌اند کمتر به آزار پرداخته‌اند.»
این مسئول در سازمان بهزیستی می‌گوید: «یکی از مشکلات ما در کودک‌آزاری، ازدواج اجباری افراد زیر 18 سال است که در سنین کودکی و نوجوانی بدون تمایل کودک و نوجوان به‌اجبار او را شوهر می‌دهند. این افراد به بهزیستی زنگ نمی‌زنند. ممکن است در مشاوره‌های حضوری مطرح کنند اما اگر هم به مشاوره‌های تلفنی 1480 اطلاع بدهند ما گزینه‌ای برای ثبت آن نداریم.»
قانون صریحی برای مقابله با آزار زنان نیست
هدی عمید، وکیل پایه‌یک دادگستری، درباره راهکارهای قانونی مواجهه با آزار زنان توضیح می‌دهد: «متأسفانه در ایران قانون صریحی دراین نوع آزارهای جنسی وجود ندارد و ازسوی بسیاری از مردان این آزارها به‌راحتی در ملأعام و بدون ترس از عقوبت آن انجام می‌شود. اما براساس ماده ۶۱۹ نیز «هر کس در اماکن عمومی یا معابر متعرض یا مزاحم اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین کند، به حبس از دو تا 6ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد». او اضافه می‌کند: «یکی از مصادیق بارز آزار جنسی، آزار در محیط‌های کاری است اما متأسفانه دراین‌باره نیز در قوانین ایران ماده مشخصی وجود ندارد و تنها با ارجاع به قوانین عام می‌توان درخواست مجازات برای مجرم را ارائه کرد.»
نظر شما