دکتر پرویز رضایی در گفت و گو با ایسکانیوز، با بیان اینکه بیماری آبله از سال 1340 تاکنون در کشور ریشه کن شده است، گفت: این بیماری از سال 1977 در دنیا ریشه کن شده و آخرین مورد ابتلای به آن در کشور سومالی بود.
وی با بیان اینکه از سال 1310 تا سال 1340 که این بیماری در کشور ریشه کن شد، 17 هزار و 729 مورد به آبله مبتلا شدند، گفت: از این میان سه هزار و 725 مورد یعنی 25 درصد از این مبتلایان براثر این بیماری فوت کردند.
رضایی با تاکید بر اینکه این بیماری به دلیل برخی سلاح های شیمیایی مورد استفاده در جنگ امکان بروز وجود دارد، گفت: آبله به دلیل کشندگی بالا از حساسیت ویژه ای برخوردار است چرا که نسل جدید در مقابل آن ایمن نشده اند و در صورت پخش مجدد ویروس و ایجاد اپیدمی تلفات زیادی به همراه خواهد داشت.
عضو فرهنگستان علوم پزشکی با تاکید بر اینکه کلیه مخازن ویروس آبله در جهان معدوم شده است، گفت: تنها دو لابراتور در دنیا تحت شرایط خاص این ویروس را برای انجام تحقیقات نگهداری می کنند که یکی در ایالت متحده آمریکا و دیگری در روسیه است و سازمان بهداشت جهانی اصرار بر انجام هر چه سریعتر این تحقیقات و انهدام ویروس آبله دارد.
رضایی گفت: در گذشته ایران و چین از "واریولیزاسیون" برای کنترل آبله استفاده می کردند که با استفاده از ورود پوسته های خشک ضایعات جلدی آبله از بینی بر بدن بیمار بود که البته با عوارضی همراه بود.
وی ادامه داد: در سال 1300 ایران واکسن آبله را از سوی موسسه پاستور تهران ساخت و شروع به کنترل آن در کشور با واکسن داخلی کرد.
به گفته وی با وجود قابل توجه بودن سطح پوشش این واکسن در کشور به دلیل وجود کشورهای آلوده در آن زمان نگرانی برای انتقال آن وجود داشت.
رضایی گفت: پس از پاک شدن ایران از ویروس آبله کنترل آن در پروسه مراقبت قرار گرفت و تا پنج سال سیستم مراقبتی شدید برای آن اجرا شد که در سال 1340 به طور کلی از کشور ریشه کن شد.
وی با اشاره به برخی علایم آبله گفت: تاول های چرکی این بیماری در صورت تبدیل شدن به تاول خونی تا 85 درصد کشنده است.
وی افزود: چون آبله یک بیماری منتقل از هوا است واکسن آن همیشه نگاهداری می شود و در صورت درخواست هر یک از کشورهای جهان تا 24 ساعت بعد در اختیار آنها قرار می گیرد.