به گزارش سلامت نیوز به نقل ازmedicinenet آندوسکوپی روشی است که به پزشک اجازه می دهد تا قسمت های داخلی بدن مانند مری، معده، روده بزرگ، بینی، گلو، دستگاه ادراری و اندام های شکمی را بررسی کند. در این روش، پزشک یک لوله بلند و نازک با یک دوربین فیبر نوری و اندوسکوپ را از طریق دهان، مقعد یا دیگر منافذ به بدن بیمار وارد می‌کند. آندوسکوپ به پزشک اجازه می دهد تا هر گونه بیماری در اندام ها را با جزئیات ببیند و بررسی کند.

آندوسکوپی ممکن است گاهی با یک سونوگرافی (سونوگرافی آندوسکوپی) ترکیب شود که تصاویر تخصصی از اندام های خاص ایجاد می کند. این روش به پزشک اجازه می دهد تا به اندام های غیرقابل دسترس مانند پانکراس برسد.

ازوفاگوسکوپی چیزی جز بخش کوچکی از آندوسکوپی نیست. این یک راه ساده و موثر برای ارزیابی علائمی مانند درد بالای شکم، تهوع، استفراغ، رفلاکس، مشکل در بلع یا کاهش وزن است. در ازوفاگوسکوپی فقط مری معاینه می شود.

تفاوت اصلی بین آندوسکوپی و ازفاگوسکوپی

• آرام‌بخشی: تفاوت آندوسکوپی با ازفاگوسکوپی در این است که در آندوسکوپی، بیمار نیاز به آرام‌بخشی دارد که احتمال بروز عوارض را افزایش می‌دهد، در حالی که ازفاگوسکوپی معمولاً بدون آرام‌بخشی انجام می‌شود. پزشک اسپری بی حس کننده را برای بهبود راحتی و تحمل بیمار تجویز می کند. به ندرت از بیهوشی عمومی در بیمارانی که آرام کردن آنها مشکل است یا مشکل تنفسی دارند استفاده می کنند.
• برش: آندوسکوپی گاهی اوقات ممکن است نیاز به برش برای قرار دادن آندوسکوپ داشته باشد، در حالی که ازوفاگوسکوپی نوعی آندوسکوپی است که نیازی به برش ندارد.
• ابزار: آندوسکوپی و ازوفاگوسکوپی بیشتر با ابزارهای مشابه انجام می شود. در آندوسکوپی، طول و انعطاف آندوسکوپ انتخاب شده به قسمتی از بدن که پزشک باید ببیند بستگی دارد. به عنوان مثال، پزشک می تواند با استفاده از یک آندوسکوپ مستقیم به مفاصل نگاه کند و آنها می توانند با استفاده از یک آندوسکوپ انعطاف پذیر به داخل کولون نگاه کنند. در ازوفاگوسکوپی، پزشک از نوع مشابهی از محدوده انعطاف پذیر (اندوسکوپ/ازوفاگوسکوپی) استفاده می کند.
• محل: پزشک با وارد کردن ازوفاگوسکوپی در قسمت بالایی دستگاه گوارش بیمار از طریق دهان، ازوفاگوسکوپی را انجام می دهد. با این حال، بسته به قسمتی از بدن تحت معاینه، پزشک ممکن است انواع مختلفی از آندوسکوپی را از طریق موارد زیر انجام دهد:
  • دهان (برای مشاهده قسمت بالایی دستگاه گوارش)
    • ازوفاگوسکوپی (شامل بررسی لوله غذا)
    • گاستروسکوپی (شامل معاینه معده)
    • ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی (شامل بررسی لوله غذا، معده و قسمت اول روده)
    • انتروسکوپی (شامل بررسی روده)
  • مقعد (برای مشاهده قسمت پایین دستگاه گوارش)
    • آنوسکوپی (شامل بررسی مقعد)
    • سیگموئیدوسکوپی (شامل بررسی کل رکتوم [انتهای روده بزرگ] و کولون سیگموئید [آخرین بخش روده])
    • پروکتوسیگموئیدوسکوپی (شامل بررسی رکتوم و کولون سیگموئید)
    • کولونوسکوپی (شامل بررسی کل روده)
  • استوما
• قسمت های تحت معاینه: از طریق آندوسکوپی، پزشک می تواند تمام ساختارهای بدن بیمار از فضاهای مفصلی تا کل دستگاه گوارش را بررسی کند. پزشک برای ارزیابی داخل مری بیمار با استفاده از آندوسکوپ، ازوفاگوسکوپی انجام می دهد. این کار به او اجازه می دهد تا مخاط مرطوب مری (پوشش داخلی لوله غذا) از اسفنکتر مری (قسمت بالایی گلو) به محل اتصال مری معده (جایی که گلو به معده متصل می شود) مشاهده کند. با این حال، معمولاً ازفاگوسکوپی اغلب به تنهایی انجام نمی شود. به طور کلی به عنوان بخشی از روش تشخیصی برای ارزیابی کامل تر دستگاه گوارش فوقانی از جمله مری، معده و بخش هایی از روده انجام می شود.

در طول هر دو روش، جراح/پزشک ممکن است تکه‌ای از پولیپ، اندام یا بافت سرطانی (بیوپسی) را برای بررسی بیشتر بیماری برداشته یا تومور را برای درمان خارج کند. آنها ممکن است این نمونه ها را برای بررسی به آزمایشگاه بفرستند. ممکن است بیمار در همان روز آندوسکوپی و ازفاگوسکوپی انجام دهد.