به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر، کیانوش جهانپور سخنگوی سابق وزارت بهداشت، در میزگرد دیده بان سلامت، به ابعاد مختلف تاتو زدن در جامعه پرداخت.

وی در ابتدا، با عنوان این مطلب که سابقه خالکوبی و به تعبیر امروزی‌ها تاتو در ایران به ادوار قدیم بازمی‌گردد، گفت: جوانانی که تحت‌تأثیر عوامل مختلف و افراد و چهره‌های گوناگون چه بسا از سر هیجان و تصمیمی آنی، بی‌خبر از چند و چون ماجرا و دشواری پاک کردن این نقش و نگارها، مشتاقانه تن به کوبه‌های سوزن و رنگ می‌سپارند و رنج و سختی زدودن آن را نیز به جان می‌خرند. به این بهانه با سید وحید شریعت رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران و رضا رباطی رئیس مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، به گفتگو نشستیم.

شریعت: تاتو رفتاری است که هم جنبه فردی دارد و هم اجتماعی. فردی است، چون کاری است که فرد دوست دارد روی بدنش انجام دهد. ممکن است جنبه زیبایی‌شناختی داشته باشد یا فرد به این طریق احساس خودش را نسبت به فرهنگ یا ارتباطاتی که دارد یا گروهی که در آن عضو است یا هویت مشترکی را با کسان دیگری که نوع خاصی تاتو دارند، نشان دهد. جنبه اجتماعی تاتو در مورد نقشی است که فرد در گروه دوستان و همسالان به عهده می‌گیرد.

تأثیر گروه دوستان همسال و نزدیکان به‌خصوص در نوجوانان بسیار زیاد است. در نوجوانان پذیرفته شدن در گروه همسالان ارزش بسیار بالایی دارد، از نظر احساس راحتی و اعتماد به‌نفس و نوع تعاملاتی که می‌تواند داشته باشد. توجه به این نکته بسیار مهم است چون حتی زیربنای خیلی از رفتارهای پرخطر، فشار همسالان و تمایل به پذیرفته شدن و رتبه بالا گرفتن در میان همسالان است.

به نظر می‌رسد علت رواج بیشتر تاتو و کارهای پرخطر در سال‌های اخیر، از یک طرف فضای مجازی، الگو گرفتن و میل به دیده شدن است. در این فضاها زمانی که افراد دیدگاه‌ها و رفتارهای خود را مثلاً درباره تاتو به به اشتراک می‌گذارند، دیگران می‌بینند و الگوبرداری می‌کنند.

در دهه‌های گذشته، طبقه‌هایی خاص مثل کارگران یا رانندگان یا ورزشکاران و…، کسانی که سبک زندگی متفاوتی داشتند، طرح‌های سنتی مشخصی را خالکوبی می‌کردند ولی در دهه اخیر، الگوهای سنی و جنسیت تغییر کرده و آنچه قبلاً غیرطبیعی شمرده می‌شد، لزوماً امروز دیگر غیرطبیعی نیست؛ هم خانم‌ها و هم آقایانی هستند که تمایل دارند این کار را انجام دهند. ۳۰ سال پیش اگر خانمی تاتو می‌کرد، در جامعه غیرمعمول و عجیب بود و حتی نقد می‌شد ولی امروز این دیدگاه وجود ندارد چون درصد بیشتری از افراد این کار را انجام می‌دهند و از آن حالت غیرمعمول خارج شده است.

جهانپور: به تأثیر همسالان و گروه دوستان اشاره کردید. علاوه بر این پدیده دیگری به عنوان الگوبرداری یا اثرپذیری از سلبریتی‌ها، شخصیت‌ها و چهره‌های هنری و ورزشی داریم که با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، در سبک زندگی و رفتار آدم‌ها تأثیر دارد.

شریعت: وقتی سلبریتی محبوب و الگو می‌شود، تمام رفتارها و ظاهر او؛ مدل مو، نوع آرایش، لباسش و…، مورد توجه قرار می‌گیرد و دیده می‌شود. تاتو هم جدای از رفتارهای دیگر نیست و چون جوانان الگوپذیر هستند، از فرد یا افراد محبوبشان به نوعی تقلید می‌کنند و از نظر روان‌شناختی بسیار محتمل است که دوست داشته باشند خود را شبیه او کنند.

تاتو به تنهایی نشان دهنده اختلال روانپزشکی نیست

جهانپور: درباره این موضوع به طور خاص، بین وضعیت سلامت روان و اختلال روان، مرزی وجود دارد؟ مثلاً بگوییم تا این مرز، این رفتار فرد طبیعی است و از اینجا به بعد غیرطبیعی و ناهنجاری یا اختلال روان محسوب می‌شود.

شریعت: قاعدتاً با یک معیار نمی‌شود تشخیص داد. تاتو یکی از معیارها در جمع‌بندی رفتار افراد است؛ برای تشخیص اختلال، مجموعه‌ای از رفتارهای فرد مثل اختلال سوءمصرف مواد یا اختلال شخصیت یا مشکل اجتماعی، عضویت در گروه‌های خاص و…، در نظر گرفته می‌شود. نمی‌توانیم صرفاً به دلیل داشتن تاتو یا تاتوی خاصی بگوییم فرد دچار اختلال روان است یا نه اما می‌تواند به ما اطلاعاتی بدهد زیرا در کسانی که تاتو می‌کنند، احتمال اختلال بیشتر است. بنابراین به خودی خود نشانه مشکلات روانپزشکی نیست اما وجودش به همراه سایر نشانه‌ها ممکن است با اختلال شخصیت یا اختلال روانپزشکی همراهی داشته باشد. مخصوصاً اگر انواع خاصی از تاتو یا تاتوی وسیع با محتوای غیرمعمول، خشن و مستهجن روی بدن فرد وجود داشته باشد، احتمالاً ارتباط قوی‌تری با سوءمصرف مواد و رفتارهای پرخطر دیگر و اختلالات روانپزشکی دارد. پس تاکید می‌کنم صرفاً نمی‌توان تاتو را به عنوان یک علامت یا اختلال در نظر گرفت و باید در کنار عوامل دیگری باشد.

تاتو بدون آگاهی از عوارض، ممنوع!

جهانپور: تاتو حتی اگر با بهترین تکنیک‌ها و مراقبت‌ها و رعایت شرایط بهداشتی روی پوست انجام بگیرد، به هر حال یک اقدام مداخله‌ای و تهاجمی است. آیا می‌تواند آسیب‌رسان باشد یا از نظر پزشکی و سلامت، تهدیدی برای سلامت افراد محسوب شود؟ تحذیرها و هشدارهای آن چیست؟

رباطی: تاتو در سال‌های اخیر بیشتر مورد استقبال قرار گرفته و در طبقات تحصیلی، اجتماعی و اقتصادی مختلف رایج شده است. نکته‌ای که از نظر طبی اهمیت دارد این است که از آنجا که خیلی از افرادی که تاتو انجام می‌دهند، دانش و آگاهی کمی درباره انجام این کار دارند، ابتدا باید آگاهی مناسب حداقل درباره اصول مهم و اولیه پزشکی داشته باشند چون این کار روی سطح بدن و پوست افراد انجام می‌شود. حتماً ابتدا لازم است آگاهی کافی پیدا کنند و بعد تصمیم به انجام تاتو بگیرند تا کمترین مخاطرات را برای‌شان داشته باشد.

در تاتو به هر حال یک جوهر خارجی وارد پوست می‌شود. در بهترین حالت، بر اساس نوع و رنگ جوهر؛ معمولاً رنگ‌ها و املاح مختلف اکثراً فلزی هستند، واکنش نسبت به جسم خارجی وجود دارد. ممکن است این واکنش فوری هم نباشد. شدت و احتمال بروز واکنش و حساسیت به جسم خارجی با رنگ‌های مختلف تاتو که انواع و اقسام جوهرها و حتی فلزات مختلف در آنها وجود دارد، متفاوت است. زمان مشخصی هم ندارد؛ مثلاً در خانمی که ده سال قبل تاتوی ابرو کرده، ممکن است ناگهان واکنش‌ها شروع شود؛ مثلاً رنگ قرمز املاحی دارد که ترکیبات جیوه است. اگر استاندارد تهیه شده باشد و آلودگی اضافه‌ای نداشته باشد، استاندارد است اما واقعاً گرید طبی در این زمینه نداریم و نمی‌توانیم بگوییم این ماده مجاز و بی‌خطر است یا نه. اگر کسی که می‌خواهد تاتو کند از من به‌عنوان متخصص پوست مشورت بگیرد، می‌گویم این کار را نکن ولی اگر تصمیم داری حتماً این کار را انجام بدهی، رنگ‌های مشکی خالص، کم‌خطرتر از رنگ‌های قهوه‌ای و قرمز است چون رنگ مشکی کربن دارد و واکنش نسبت به آن کمتر و پاک کردنش هم راحت‌تر است.

گاهی واکنش به جسم خارجی و جوهر، واکنش معمول و حاد و گاهی مزمن است ولی در بعضی افراد که ذاتی و سرشتی مستعد هستند، حتی زمینه‌ساز تبدیل شدن به بیماری‌های جدی‌تر خواهد شد. یکی از این بیماری سارکوئیدوز است و اگر برای برخی افراد با زمینه خاص، واکنش جسم خارجی ایجاد شود، ممکن است مستعد ابتلاء به سارکوئیدوز پوستی و حتی سیستمیک باشند و بسیاری از این واکنش‌ها قابل‌پیش‌بینی نیست.

پاک کردن تاتو، سخت، پرهزینه و طولانی‌مدت است

رباطی: تمام کسانی که قصد دارند تاتو انجام دهند، باید بدانند که تاتو کاری دائمی است و اگر آدمی هستند که زود پشیمان می‌شوند، باید بدانند پاک کردن آن به جلسات زیاد نیاز دارد، پرهزینه است و پاک کردن بعضی رنگ‌های تاتو اصلاً کار آسانی نیست و پاک کردن آن رنگ‌هایی که آسان است هم به جلسات متعدد درمان نیاز دارد و زمان زیادی باید برای این کار صرف شود. خیلی مواقع فرد تاتو کرده و بعد می‌خواهد آن را پاک کند. بعضی جاها تاتو را به شیوه استاندارد پاک نمی‌کنند و ممکن است باعث ایجاد عارضه بدتر از آن تاتو شوند و گوشت اضافه و اسکار و مشکلات پوستی ایجاد شود؛ مثلاً پاک کردن غیراصولی تاتوی ابرو در خیلی موارد باعث از بین رفتن ابرو و حتی بافت جوشگاهی و اسکار شده است.

رسالت ما به عنوان طبیب این است که از راه‌های مختلف مثلاً از طریق رسانه به مردم اطلاعات بدهیم که اگر به هر دلیلی دوست دارید تاتو انجام دهید، آگاهی داشته باشید. تاتو مدت زیادی روی پوست می‌ماند. مهم است که به فرد گفته شود تاتو خود به خود پاک نمی‌شود. بخواهید پاک کنید هم مراحل زیادی دارد و مراحل خاص و انواع و اقسام لیزر نیاز دارد که آن هم تکرار درمان می‌خواهد و در نهایت ممکن است با توجه به نوع رنگی که استفاده می‌شود، نسبی پاک شود. به هیچ وجه نمی‌توان برای این کار به آرایشگاه رفت. شاید با آگاهی دادن، فرد تصمیمش را سبک و سنگین کند و عجله نکند.

به نظر من کسی که می‌خواهد تاتو کند در درجه اول باید با متخصصان پوست و روانشناس مشورت کند. آگاهی رسانی بسیار مهم است و اگر فردی آگاهی داشته باشد، شاید خودش بتواند تحلیل و از خیلی کارها که بعداً منجر به پشیمانی می‌شود، حذر کند؛ مثلاً اگر تصمیم دارد اسم شخص یا طرح خاصی را روی پوست تاتو کند، در این باره تحلیل داشته باشد و هیجانی عمل نکند چون همان‌طور که گفتم، پاک کردن اسم یا طرح تاتو کار آسانی نیست. لازمه انجام تاتو رضایت آگاهانه است.

احتمال انتقال بیماری با سوزن تاتو

رباطی: انجام بهداشتی تاتو هم بسیار مهم است. اگر ابزار تاتو (سوزن) مشترک باشد، زمینه‌ساز انتقال عفونت‌هایی مانند هپاتیت و ایدز می‌شود. شاید الان احتمال استفاده از سوزن مشترک کم شده باشد اما بسیار مهم است که همچنان جوانب احتیاط در نظر گرفته شود و این کار حتماً با سوزن استاندارد، بهداشتی و یکبار مصرف و شیوه بهداشتی و استاندارد انجام شود، چون وارد پوست می‌شود و با خون تماس دارد و اگر مشترک باشد، احتمال هرگونه آلودگی و انتقال ویروس مطرح است. موارد کمتر مهم، عفونت معمول میکروبی است که در اثر رعایت نکردن اصول بهداشتی به‌راحتی اتفاق می‌افتد.

به جز پروسه تاتو که باید ایمن باشد، نوع جوهر هم مهم است. بعضی از آنها احتمال بروز التهاب پوستی یا التهاب چشمی دارند و بعضی باعث بروز حساسیت شدید به نور می‌شوند. حتی مواردی از بروز بدخیمی پوستی با بعضی از انواع املاح جوهر تاتو در دنیا گزارش شده است که بدخیمی ثانویه به تاتو دارند. هنوز شایع نیست اما باید زنگ خطری باشد که بررسی کنیم آیا رابطه علت و معلول دارند یا خیر. ممکن است رابطه علت و معلول تاتو با برخی بیماری‌ها یا واکنش‌ها و بدخیمی‌ها هنوز شناخته نشده باشد.

جهانپور: الان پروسه‌ای به نام تاتو درمانی داریم؟

رباطی: موارد محدودی در رشته درماتولوژی وجود دارد؛ مثلاً روشی است به نام میکروپیگمنتیشن. در مواردی که ضایعه پوستی وجود دارد که با انواع و اقسام روش‌های درمانی نتوان آن را درمان کرد، مثلاً در بیمار دچار ویتیلیگو (لک و پیس) که سفیدی پوست نرفته، می‌توان با ابزار ظریفی آن را به‌صورت درمانی تاتو کرد. درمان به این معنی نیست که ریشه بیماری از بین برود، ولی می‌تواند نمای ضایعه را با اطراف آن همسان کند. با این کار اثر روانی و ظاهر مشکلات پوستی برای فرد کم می‌شود یا مثلاً گاهی جوشگاه یا اسکار با روش‌های درمانی از بین نمی‌رود و تاتو به بهتر شدن ظاهر آن کمک می‌کند.

در چنین مواردی فرد با آگاهی کامل تاتو را انتخاب می‌کند، نه برای رقابت با دوست نزدیک یا شبیه شدن به افراد مشهور. همه موارد به او توضیح داده می‌شود و انتخاب می‌کند که تاتو انجام دهد یا نه. حتی در روش میکروپیگمنتیشن یا تاتودرمانی، معمولاً در قدم اول از جوهرهای موقت استفاده می‌کنند که دائمی نشود و اگر به هر دلیل دلخواه فرد نبود، بتوانند آن را پاک کنند.

همچنین تا جایی که من اطلاع دارم، به‌هیچ‌وجه تاتو به‌عنوان کار آرایشی و زیبایی صرف در مطب یا کلینیک پوست انجام نمی‌شود و مراکز محدودی میکروپیگمنتیشن انجام می‌دهند که آن هم به نوعی مکمل درمان است.

علاقه‌مندانی‌که زود پشیمان می‌شوند

جهانپور: اگر همان‌طور که توصیه شد، نوجوانان و جوانان بخواهند قبل از انجام تاتو از مراکز روانپزشکی یا روان‌شناسی مشاوره بگیرند، در این مراکز در حال حاضر ظرفیت و سرویسی وجود دارد که مراجعه و مشاوره کنند تا بعد از تاتو پشیمان نشوند چون می‌دانیم اضطراب و دغدغه خیلی از افراد داوطلب انجام جراحی‌های زیبایی یا حتی تاتو که به هر علت و انگیزه‌ای قصد انجام این کارها را دارند، بعد از جراحی و تاتو هم لزوماً رفع نمی‌شود.

شریعت: متأسفانه خیر، چون عملاً هیچ‌کدام از اینها و مکان‌هایی که این کار را انجام می‌دهند جزو خدمات بهداشتی نیستند و هیچکدام از مراکز سلامت چنین خدمتی را عرضه نمی‌کنند، بنابراین استانداردها و مشاوره هم در موردشان رعایت نمی‌شود. اصل مبتنی بر عرضه و تقاضاست. فردی تقاضا دارد تاتو انجام بدهد و انجام می‌دهد بنابراین نه کسی که تاتو انجام می‌دهد و نه مشتری، علاقه و انگیزه‌ای برای مشاوره ندارند.

اگر می‌شد این کار را انجام داد، شاید برای اجراکننده لازم باشد چون زیرزمینی این کار را انجام می‌دهد. اگر تاتوکاران آموزش می‌دیدند که قبل از تاتو اطلاعاتی را در مورد مشکلات آن به مشتری بدهند و چیزی شبیه رضایت آگاهانه از آنها بگیرند که گرفتاری خودشان هم بعداً کمتر شود، بد نبود. می‌توانستند چند مورد را برایشان مشخص کنند که تاتو ممکن است این مشکلات را داشته باشد؛ مثلاً پاک کردن آن آسان نیست و پیشنهاد ما این است که اول تاتوی موقت بزنید و … شاید اگر این کار انجام می‌شد، آنچه که شما می‌فرمایید، تا حدودی قابلیت اجرا پیدا می‌کرد.

یکی از نکاتی که باید توجه کنیم، این است که کسانی به سمت تاتو می‌روند و به این کار علاقه دارند، با آسیب به بدن معمولاً خیلی مشکل ندارند و راحت‌تر حاضرند برای زیباتر شدن، جذابیت و دیده شدن، آسیب دیدن بدنشان و درد را تحمل کنند. رفتار این افراد ما را می‌برد به سمت ویژگی شخصیتی که با رفتار تکانشی همراه است.

فرد ناگهان وارد رابطه عاطفی می‌شود و برای اینکه شدت علاقه خود را نشان بدهد، اسم فرد مورد علاقه‌اش را روی بدنش خالکوبی می‌کند. خیلی‌وقت‌ها این رابطه‌ها خیلی هم طول نمی‌کشد و فرد می‌ماند با درد روانی از دست دادن و نامی که روی بدنش مانده است بنابراین شاید افرادی که به سمت تاتو می‌روند، کمی بیشتر مستعد هستند که پشیمان بشوند، تصمیم‌های ناگهانی بگیرند و رفتار پرخطرتر نسبت به سایر رفتارها داشته باشند.

آگاهی‌رسانی درباره عوارض تاتو ضروری است

جهانپور: بدون تعارف تاتو انجام می‌شود، چه استاندارد و چه غیراستاندارد. تاتو، بازار و مارکت شده چون تقاضا وجود دارد. وقتی پول آنجاست، سلاحی نداریم جز آگاهی دادن. آقای دکتر رباطی، نظر شما به‌عنوان متخصص پوست در مورد اینکه به سمت استانداردسازی مراکز تاتو برویم و به نوعی ظرفیتی ایجاد شود که تحت نظارت وزارت بهداشت، تاتو ولو به‌عنوان اقدام مباح، نه پسندیده و نه توصیه شده، انجام شود، چیست؟

رباطی: ما خیلی چیزها را دوست داریم ولی نحوه اجرا را باید بینیم. تاتو در اکثر موارد کار طبی و پزشکی محسوب نمی‌شود. این کار در آرایشگاه و مراکز دیگری انجام می‌شود و بحث نظارت ممکن است مستقیم بر عهده وزارت بهداشت نباشد. هر نهاد صنفی و حاکمیتی که بر این اصناف نظارت دارد، می‌تواند پروتکل محدودی با هماهنگی تولیت سلامت در این زمینه تعیین کند. این پروتکل‌ها می‌توانند کمک کنند.

موارد محدودی مثل روش میکروپیگمنتیشن که در مراکز درمانی انجام می‌شود، از نظر تکنیکِ انجام مشکلی ندارند ولی صحبت عمده من همان صحبت اولیه است؛ تاتوکاری که درآمدش از این راه است، شاید هرگز حرفی نزند که مشتری‌اش پشیمان شود اما رسالت اولیه سیستم بهداشتی و رسانه‌ها، پیشگیری اولیه؛ یعنی آگاهی‌رسانی و آموزش عمومی است. درست است که تصمیم‌گیری در مورد تاتو احتمالاً تکانشی است ولی در اکثر تیپ‌های شخصیتی افرادی را می‌بینیم که به نظر همه شرایط و ویژگی‌های‌شان طبیعی است اما دوست دارند تاتو کوچکی روی قسمتی از بدنشان داشته باشند.

من تاتو را دوست ندارم و به کسی هم توصیه نمی‌کنم ولی با نظر شخصی من یا پزشک دیگری نمی‌توانیم ترند و گرایش کلی جامعه را تغییر دهیم اما می‌توانیم میزان آگاهی را بالا ببریم. آگاهی‌بخشی بیشتر می‌تواند درصدی از روندهای اشتباه و تصمیم‌های اشتباه را کنترل کند. حداقل انجام تاتوهای عجیب با سطح وسیع و رنگ‌های مختلف، محدود شود و تصمیم‌گیری با طمانینه و آگاهی انجام شود.

مثلاً خانمی دور لب را تاتو قرمز زده و بعد از مدتی پوست واکنش جسم خارجی داده و گوشت اضافه ایجاد شده است. هر کاری کنیم این ضایعه به سرعت رفع نمی‌شود. مواردی که احتمال بروز واکنش زیاد است، در بحث آموزش نمایان‌تر و پررنگ کنیم که فردی که می‌خواهد تصمیم بگیرد، فکر نکند تاتو زدم و مشکلی نیست. خیلی وقت‌ها بیمار به من مراجعه می‌کند و با تعجب می‌گوید من پانزده سال پیش تاتو زدم، الان واکنش داد؟ جواب این است که جوهر در پوست بوده و الان بدن واکنش نشان داده، زمان‌بندی که ندارد و به هر صورت احتمال آن وجود دارد.

شاید اگر افراد اطلاع و آگاهی داشته باشند که احتمال بروز واکنش به مثلاً جوهر تاتویی که ته رنگ قرمز دارد، بیشتر است یا جوهر قهوه‌ای یا کهربایی املاح آهن دارند، هم پاک کردنشان سخت‌تر است چون گاهی به جای اینکه تیره شوند و روشن‌تر می‌شوند و هم واکنش‌های شدیدتری ایجاد می‌کنند، آنقدر زود و راحت برای تاتوی ابرو یا لب تصمیم نگیرند.

انجمن‌های علمی و وزارتخانه هم می‌توانند کمک کنند که دستورالعملی تدوین شود، مخصوصاً در مواردی که تماس مستقیم با پوست افراد دارد. وظیفه دیگر ما به‌عنوان‌پزشک این است که آموزش عمومی را در این زمینه ارائه کنیم. چه از نظر روان‌شناختی و چه از منظر خطرات طبی ثانویه به تاتو که ممکن است پیش بیاید.

جهانپور: در دنیا استانداردی برای جوهرها وجود ندارد؟ مثلاً در مورد داروها و مکمل و…، سازمان‌هایی مثل FDA وجود دارد که آنها را تأیید می‌کنند. چنین روندی درباره این مواد و روش‌ها وجود ندارد؟

رباطی: جزئیات را نمی‌دانم و باید بررسی شود اما به نظر در برخی نقاط دنیا، حداقل مشخص است که جوهر تاتو در کجا تهیه شده و چه موادی در آن به کار رفته و ماده‌ای که دارد چه گواهی‌ای داشته یا دست‌ساز است یا نه. جوهرهایی که در کشور ما به کار می‌رود وارداتی است و خبر ندارم تاییدیه دارند یا نه چون خود جوهر جدا از علاوه بر آلودگی ثانویه، خودش هم ممکن است آلودگی داشته باشد.

باید به کاهش آسیب فکر کنیم نه مقابله

جهانپور: به نظر می‌رسد با توجه به آنچه گفته شد، بهتر است کسی که می‌خواهد تاتو انجام دهد، قبل از این کار اطلاعات خود را افزایش دهد و حتی مشاوره روان‌پزشکی و پوست بگیرد.

شریعت: بله، رفتارهایی در جامعه وجود دارد که ممکن است ما به‌عنوان سیاست‌گذار خوشمان نیاید اما اگر واقع بین باشیم، می‌دانیم که نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم و انرژی و ابزار کافی برای این کار نداریم. شاید هم دلیلی ندارد که بخواهیم با آن مقابله و آن را ریشه‌کن کنیم. در این موارد کاری که توصیه می‌شود، کاهش آسیب است. کاهش آسیب متأسفانه در کشور ما بسیار نادیده گرفته می‌شود و فقط در موردش حرف زده و شعار داده می‌شود.

ما کمیته کاهش آسیب اجتماعی هم داریم ولی کاری که می‌کنند کاهش آسیب نیست. کاهش آسیب این است که اگر می‌دانید پدیده‌ای به نام تاتو در جامعه وجود دارد، آن را قانونی کنید. مراکز رسمی راه بیندازید، از نظر صنفی نظارت کنید و به آن مجوز بدهید. به این ترتیب، تاتوکاران از زیر زمین به روی زمین می‌آیند، هویت پیدا می‌کنند تا بتوانند کارشان را انجام دهند و تبلیغ بکنند، نظارت روی آنها انجام می‌شود تا اگر کار اشتباهی کردند، پاسخگو باشند.

در حال حاضر، کاری که انجام می‌دهیم، پنهان کردن و نفی کردن است؛ می‌گوئیم چنین چیزی وجود ندارد. بعد نهی می‌کنیم و می‌گوئیم کار بدی است و سراغش نروید یا سراغ این می‌رویم که جرم‌انگاری کنیم و حداقلش این است که بگوییم تخلف است. در صورتی که این کار از نظر روان‌شناختی و اجتماعی اشتباه است. توصیه این است که به آنها شناسنامه بدهیم، بگذاریم کارشان را انجام دهند تا آسیب کمتر شود. خیال نکنیم با این کار، تاتو همه‌گیر می‌شود و اوضاع بدتر می‌شود. مطمئناً این اتفاق نخواهد افتاد ولی میزان آسیب آن کمتر خواهد شد چون با آموزش و اطلاع‌رسانی و رضایت آگاهانه همراه است.

شما نمی‌توانید بگویید به کسی که زیرزمین کار می‌کند، رضایت آگاهانه بگیر ولی اگر کارگاه مشخصی داشته باشد، می‌توانیم او را موظف کنیم رضایت آگاهانه بگیرد.

به کسانی که تاتوکار هستند و این گفتگو را می‌خوانند، توصیه می‌کنم در مورد افرادی که سطح وسیعی از بدنشان را تاتو می‌کنند، کمی نگران باشند و احتمال بدهند چنین فردی نیازمند خدمات مشاوره‌ای تخصصی است و بعدها برای خودشان هم دردسرساز خواهد شد چون معمولاً این افراد به این سادگی از نتایج کار راضی نمی‌شوند. اگر کسی می‌خواهد تاتو انجام دهد، توصیه من به‌عنوان روان‌پزشک این است که حداقل در مورد این کار بیشتر بداند، بیشتر بخواند، فقط نگاه نکند به اینکه کسانی که این کار را انجام داده‌اند در چه وضعیتی هستند. سعی کنند دانش خودشان را بیشتر کنند و تصمیم بگیرند که این کار را انجام دهند.

جهانپور: با توجه به صحبت‌های شما، استنباط من این است که از زاویه روان‌پزشکی این کار قاعدتاً توصیه نمی‌شود ولی موضعی به نفع یا ضررش نیست. با توجه به این برداشت، به خودی خود ناهنجاری محسوب نمی‌شود.

دقیقاً همین‌طور است. تاتو رفتاری است که ممکن است با توجه به عوامل اجتماعی، فرهنگی و تبلیغاتی مدتی همه‌گیرتر و مدتی شیوع آن کمتر شود. به خودی خود ناهنجاری تلقی نمی‌شود.

پاک کردن تاتو کار متخصص است نه آرایشگر

جهانپور: ممکن است هنوز در نهادهای رسمی این تلقی که تاتو به خودی خود ناهنجاری نیست، وجود نداشته باشد بنابراین قطعاً افرادی برای پاک کردن تاتو به دلایل مختلف مانند استخدام و…، به شما مراجعه می‌کنند. شاید بهتر باشد درباره پاک کردن تاتو و روش‌های آن بیشتر بگویید.

بله، گمان می‌کنم شرایط استخدام در برخی ارگان‌ها این است که هنگام معاینات تاتویی روی پوست نباشد. ما خطرات را گفتیم اما حالا تحت هر شرایطی فرد تاتو کرده و الان قصد دارد آن را پاک کند، به هر دلیلی؛ حالا یا می‌خواهد استخدام شود یا پشیمان شده است.

باز هم توصیه و تاکید می‌کنم که پاک کردن تاتو کار آسانی نیست. پاک کردن تاتو کار کاملاً تخصصی است. لیزرهای خاص تخصصی لازم دارد. حتی خود لیزرها هم در درمان نتیجه تدریجی و مرحله‌ای در جلسات مختلف دارند. توصیه من این است که هر زمان به هر دلیلی افراد تصمیم به پاک کردن تاتو گرفتند، به هر جایی مراجعه نکنند. باید روند تخصصی طی شود تا لااقل چیزی به آن اضافه نشود؛ مثلاً در مواردی تاتو پاک شده ولی اسکار و جوشگاه روی پوست ایجاد شده است. متأسفانه در بعضی آرایشگاه‌ها هم تاتو انجام می‌دهند و هم اقدام به پاک کردن آن می‌کنند که بعداً فاجعه‌ای ایجاد می‌شود که در خیلی موارد درمان‌پذیر نیست. مواردی بوده که خانمی تاتوی ابرو داشته و برای پاک کردن آن به آرایشگاه رفته است و در آنجا یک ماده اسیدی روی ابرو ریختند. تاتو که پاک نشده هیچ، کل ابرو هم از بین رفته است.

ریسک تاتو به مراتب بیشتر از پاک کردن آن است، اگر روش‌های درست تاتو منظور باشد. اگر تاتو را با پاک کردن آن با روش‌های استاندارد و لیزرهای خاص مقایسه کنیم، ریسک انجام تاتو بیشتر است.

نسل Z و نسل آلفا می‌گویند با تاتو می‌خواهند جهان‌بینی خود را به دیگران نشان بدهند. اینجا دو وجه مطرح است، این نسل یا درون‌گراتر شده‌اند و اینگونه می‌خواهند جهان‌بینی خود را نشان بدهند و به دلیل غرق شدن در فضای مجازی تمایل به حرف زدن را از دست داده‌اند و با چنین نمادهایی می‌خواهند ایده‌ها و نظرات و گرایش‌هایشان را نشان دهند یا نشانه شجاعت و جسارتشان است؛ می‌خواهند جهان‌بینی خود را به تمام آدم‌هایی که آنها را می‌بینند، اعلام کنند.

شریعت: بله، این افراد می‌خواهند خودشان را این طور نشان بدهند و این می‌تواند یک ویژگی باشد که در این نسل وجود دارد. به‌خصوص که این نسل خودشان را یک هویت جدا می‌دانند. هویتی که باید یکسری از قانون‌ها را بشکند یا بعضی از نُرم‌ها و هنجارها را تغییر بدهند. آنها معتقدند همه باید ما را بفهمند و همه ما را به‌عنوان آن چیزی که هستیم، بپذیرند بنابراین تاتو را به‌عنوان عمل یا رفتاری می‌دانند که به نوعی به آنها هویت می‌دهد. هویتی که همراه با شجاعت یا جسارت است و می‌خواهند بگویند علاوه بر اینکه عضو گروهی هستند، خیلی آشکارا و با شهامت آن را اعلام می‌کنند.

در کنار این باید توجه کنیم زمانی که یک نفر لباسی را می‌پوشد، روی رفتارش تأثیر می‌گذارد. اینکه چگونه آرایش کند، چه ویژگی‌های ظاهری داشته باشد، آرایش مو و نوع لباس و کفشی که می‌پوشد و تاتویی که دارد، در برداشت خود فرد از خودش تأثیر می‌گذارد. اینکه خودم را به‌عنوان چه آدمی می‌بینم، هم با افکار و اعتقادات و تجربیات من مرتبط است و هم با لباس و تاتو و ظاهری که دارم. همه اینها رفتار آینده من را شکل می‌دهد بنابراین وجود تاتو علاوه بر اینکه یک اعلام موضع و اعلام هویت است، در تصمیم‌های بعدی فرد تأثیرگذار است و باعث می‌شود به شدت به گروهی که در آن عضو است، به عادت‌ها و رفتارها و حرف‌هایی که مورد قبول آن گروه است، بچسبد. یعنی وقتی من خودم را جزو یک گروه می‌دانم و تاتویی شبیه آنها هم می‌زنم، بیشتر احتمال دارد تمام کارهای مورد پذیرش اعضای آن مانند داشتن دوست جنس مخالف و گل کشیدن و رفتارهای پرخطر را هم انجام دهم بنابراین به‌عنوان یک اعلام موضع موافقم که می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.