به گزارش سلامت نیوز به نقل از ان آی ام اچ، علائم اسکیزوفرنی می‌تواند شرکت در فعالیت‌های معمول و روزمره را دشوار کند، اما درمان‌های موثری در دسترس هستند. بسیاری از افرادی که تحت درمان قرار می گیرند می توانند در مدرسه یا کار شرکت کنند، به استقلال برسند و از روابط شخصی لذت ببرند.

اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی، اختلالی روانی است که مشخصه آن ازکارافتادگی فرایندهای فکری و پاسخ‌گویی عاطفی ضعیف است. بیماری به‌طورمعمول خود را به‌صورت توهم شنیداری، توهم‌های جنون‌آمیز یا عجیب‌وغریب یا تکلم و تفکر آشفته نشان می‌دهد و با اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی قابل‌توجهی همراه است.

تاریخچه و عوامل مؤثر در بروز اسکیزوفرنی

علائم این بیماری درگذشته‌های دور نیز شناخته‌شده بود. مردمان قدیم عقاید اسطوره‌ای درباره این بیماری داشتند و امروزه این عقاید تغییرات زیادی کرده است. در گذشته به روان‌گسیختگی، «جنون جوانی» می‌گفتند که امروزه چندان موردپسند روان‌پزشکان و روان‌شناسان نیست. پیشینیان می‌گفتند: دیوانه کسی است که دیو را می‌بیند و مجنون کسی است که جن را می‌بیند. این همان روان‌گسیختگی است. در این بیماری، بیمار موجودی را می‌بیند که دیگران نمی‌بینند و مردم به این دلیل که آن موجود موردادعا را نمی‌بینند به فردی که آن موجود را می‌بیند، مجنون یا دیوانه می‌گویند. به این بیماری در قدیم دیوانگی یا جن‌زدگی یا آل‌زدگی می‌گفتند. ژنتیک، محیط اولیه، عصب زیست‌شناسی و فرایندهای اجتماعی از عوامل مهم و مؤثر در بروز بیماری هستند.

بیشتر بدانید: بهترین نشانه بیماری صرع و اسکیزوفرنی

اوج بیماری اسکیزوفرنی چه زمانی است؟

اواخر نوجوانی و اوایل دوران بلوغ، دوره‌های اوج شروع بیماری اسکیزوفرنی است که سال‌های بحرانی توسعه اجتماعی و حرفه‌ای یک نوجوان است. در 40درصد از مردان و 23درصد از زنان مبتلابه اسکیزوفرنی، این مهم قبل از سن نوزده‌سالگی خود را نمایان می‌کند. برای به‌حداقل‌رساندن گستردگی اختلال مرتبط با اسکیزوفرنی، به‌تازگی اقدامات زیادی برای شناسایی و درمان علائم اولیه قبل از شروع بیماری انجام شده که تا ۳۱ ماه قبل از شروع علائم قابل‌تشخیص است. کسانی که بیماری اسکیزوفرنی آن‌ها در حال پیشرفت است، ممکن است علائم گذرا یا خودمحدودگری روانی و علائم نامعین کناره‌گیری از اجتماع، تحریک‌پذیری، بی‌قراری و عدم مهارت حرکتی را در طول مرحله ابتدایی بیماری تجربه کنند.

شروع و علائم اسکیزوفرنی

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) تشخیص داده است که داشتن برخی اختلالات روانی، از جمله افسردگی و اسکیزوفرنی، می تواند افراد را بیشتر در معرض ابتلا به بیماری کووید-19 قرار دهد.
مهم است که علائم اسکیزوفرنی را بشناسید و در اسرع وقت به دنبال کمک باشید. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی معمولاً در سنین 16 تا 30 سالگی، پس از اولین دوره روان پریشی تشخیص داده می شوند. شروع درمان در اسرع وقت پس از اولین دوره روان پریشی گام مهمی در جهت بهبودی است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که تغییرات تدریجی در تفکر، خلق و خو و عملکرد اجتماعی اغلب قبل از اولین دوره روان پریشی ظاهر می شود. اسکیزوفرنی در کودکان کوچکتر نادر است.

علائم اسکیزوفرنی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد؛ علائم روان پریشی شامل تغییراتی در نحوه تفکر، عمل و تجربه شخص از جهان است. افراد مبتلا به علائم روان پریشی ممکن است حس مشترک واقعیت را با دیگران از دست بدهند و دنیا را به شکلی تحریف شده تجربه کنند. برای برخی افراد، این علائم می آیند و می روند. برای برخی دیگر، علائم با گذشت زمان پایدار می شوند. علائم روان پریشی عبارتند از:

• توهمات: وقتی شخصی چیزهایی را می بیند، می شنود، بو می کند، مزه می کند یا احساس می کند که در واقع وجود ندارند. شنیدن صدا برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی رایج است. افرادی که صداها را می شنوند ممکن است برای مدت طولانی قبل از اینکه خانواده یا دوستان متوجه مشکلی شوند آنها را بشنوند.
• هذیان: زمانی که فردی باورهای قوی دارد که درست نیست و ممکن است برای دیگران غیرمنطقی به نظر برسد. به عنوان مثال، افرادی که دچار هذیان می شوند ممکن است بر این باور باشند که افراد در رادیو و تلویزیون پیام های خاصی ارسال می کنند که نیاز به پاسخ خاصی دارد، یا ممکن است فکر کنند که در خطر هستند یا دیگران سعی دارند به آنها صدمه بزنند.
• اختلال فکری: زمانی که فرد روش های فکری غیرعادی یا غیرمنطقی دارد. افراد مبتلا به اختلال فکر ممکن است در سازماندهی افکار و گفتار خود دچار مشکل شوند. گاهی اوقات یک فرد در میانه یک فکر صحبت نمی کند، از موضوعی به موضوع دیگر می پرد یا کلماتی را می سازد که معنایی ندارند.
• اختلال حرکتی: زمانی که فرد حرکات بدنی غیرطبیعی از خود نشان می دهد. افراد مبتلا به اختلال حرکتی ممکن است حرکات خاصی را بارها و بارها تکرار کنند.

علائم منفی شامل از دست دادن انگیزه، از دست دادن علاقه یا لذت نبردن از فعالیت های روزانه، کناره گیری از زندگی اجتماعی، مشکل در نشان دادن احساسات و مشکل در عملکرد طبیعی است. علائم منفی عبارتند از:

• داشتن مشکل در برنامه ریزی و انجام فعالیت هایی مانند خرید مواد غذایی
• داشتن مشکل در پیش بینی و احساس لذت در زندگی روزمره
• صحبت کردن با صدای کسل کننده و نشان دادن حالت چهره محدود
• اجتناب از تعامل اجتماعی یا تعامل به روش‌های ناهنجار اجتماعی
• داشتن انرژی بسیار کم و صرف زمان زیادی در فعالیت های غیرفعال. در موارد شدید، ممکن است فرد برای مدتی از حرکت یا صحبت کردن دست بکشد، که یک بیماری نادر به نام کاتاتونی است.
• گاهی اوقات این علائم با علائم افسردگی یا سایر بیماری های روانی اشتباه گرفته می شود.

علائم شناختی شامل مشکلات در توجه، تمرکز و حافظه است. این علائم می تواند پیگیری مکالمه، یادگیری چیزهای جدید یا به خاطر سپردن قرار ملاقات ها را دشوار کند. سطح عملکرد شناختی یک فرد یکی از بهترین پیش بینی کننده ها برای عملکرد روزانه آنهاست. عملکرد شناختی با استفاده از آزمون های خاص ارزیابی می شود. علائم شناختی عبارتند از:

• داشتن مشکل در پردازش اطلاعات برای تصمیم گیری
• در استفاده از اطلاعات بلافاصله پس از یادگیری آن مشکل دارند
• در تمرکز یا توجه مشکل دارند

بیشتر بدانید: کشف ارتباط میان افسردگی و شیزوفرنی

خطر خشونت در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی

اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خشن نیستند. به طور کلی، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از کسانی که این بیماری را ندارند، توسط دیگران آسیب می بینند. برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، خطر آسیب رساندن به خود و خشونت به دیگران زمانی که بیماری درمان نشده باشد، بیشتر است. کمک به افرادی که علائم را نشان می دهند برای دریافت درمان در اسرع وقت بسیار مهم است.

اسکیزوفرنی در مقابل اختلال هویت تجزیه ای

اگرچه برخی از علائم ممکن است در ظاهر مشابه به نظر برسند، اسکیزوفرنی یک اختلال هویت تجزیه ای نیست (که قبلاً به آن اختلال شخصیت چندگانه یا دوگانگی شخصیت می گفتند). افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای دو یا چند هویت متمایز دارند که وجود دارند و به طور متناوب کنترل آنها را به دست می گیرند.

عوامل خطر اسکیزوفرنی

عوامل متعددی ممکن است در خطر ابتلای فرد به اسکیزوفرنی نقش داشته باشند، از جمله:

• ژنتیک: اسکیزوفرنی گاهی در خانواده ها دیده می شود. با این حال، صرف اینکه یکی از اعضای خانواده مبتلا به اسکیزوفرنی است، به این معنا نیست که سایر اعضای خانواده نیز به آن مبتلا خواهند شد. مطالعات نشان می دهد که بسیاری از ژن های مختلف ممکن است شانس ابتلای فرد به اسکیزوفرنی را افزایش دهند، اما هیچ ژن به تنهایی باعث ایجاد این اختلال نمی شود.
• محیط: تحقیقات نشان می دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و جنبه های محیطی و تجربیات زندگی فرد ممکن است در ایجاد اسکیزوفرنی نقش داشته باشد. این عوامل محیطی که ممکن است شامل زندگی در فقر، محیط های پر استرس یا خطرناک و قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا مشکلات تغذیه ای قبل از تولد باشد.
• ساختار و عملکرد مغز: تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در اندازه نواحی خاص مغز و ارتباط بین نواحی مغز تفاوت داشته باشند. برخی از این تفاوت های مغزی ممکن است قبل از تولد ایجاد شود. محققان در حال کار برای درک بهتر چگونگی ارتباط ساختار و عملکرد مغز با اسکیزوفرنی هستند.

روش های درمانی اسکیزوفرنی

درمان‌های کنونی برای اسکیزوفرنی بر کمک به افراد برای مدیریت علائم خود، بهبود عملکرد روزانه و دستیابی به اهداف زندگی شخصی، مانند تکمیل تحصیلات، دنبال کردن شغل و داشتن روابط رضایت‌بخش متمرکز است.

داروهای ضد روان پریشی

داروهای ضد روان پریشی می توانند به کاهش شدت و تکرار علائم روان پریشی کمک کنند. این داروها معمولاً هر روز به صورت های مختلف مصرف می شوند. برخی از داروهای ضد روان پریشی به صورت تزریقی یک یا دو بار در ماه تجویز می شوند.

اگر علائم فرد با داروهای ضد روان پریشی معمول بهبود نیافت، ممکن است کلوزاپین برای او تجویز شود. افرادی که کلوزاپین مصرف می کنند باید به طور منظم آزمایش خون انجام دهند تا عارضه جانبی بالقوه خطرناکی که در 1-2٪ از بیماران رخ می دهد بررسی شود.

افراد به روش های مختلف به داروهای ضد روان پریشی پاسخ می دهند. مهم است که هر گونه عوارض جانبی را به یک پزشک گزارش کنید. بسیاری از افرادی که داروهای ضد روان پریشی مصرف می کنند با شروع مصرف این داروها عوارض جانبی مانند افزایش وزن، خشکی دهان، بی قراری و خواب آلودگی را تجربه می کنند. برخی از این عوارض جانبی ممکن است با گذشت زمان از بین بروند، در حالی که برخی دیگر ممکن است باقی بمانند.

تصمیم گیری مشترک بین پزشکان و بیماران استراتژی توصیه شده برای تعیین بهترین نوع دارو یا ترکیب دارویی و دوز مناسب است. می توانید آخرین اطلاعات در مورد هشدارها، راهنماهای داروی بیمار یا داروهایی که به تازگی تایید شده اند را در وب سایت سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) بیابید.

درمان های روانی اجتماعی

درمان‌های روانی اجتماعی به افراد کمک می‌کند تا راه‌حل‌هایی برای چالش‌های روزمره بیابند و علائم را در حین حضور در مدرسه، کار، و ایجاد روابط مدیریت کنند. این درمان ها اغلب همراه با داروهای ضد روان پریشی استفاده می شوند. افرادی که در درمان‌های روانی-اجتماعی منظم شرکت می‌کنند، کمتر احتمال دارد علائم در آنها دوباره عود کند یا در بیمارستان بستری شوند.

نمونه هایی از این نوع درمان عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری
• آموزش مهارت های رفتاری
• اشتغال حمایت شده
• مداخلات اصلاح شناختی

می توانید اطلاعاتی در مورد درمان های روانی اجتماعی در صفحه وب روان درمانی موسسه ملی سلامت روان (NIMH) پیدا کنید.

آموزش و حمایت خانواده

برنامه‌های آموزشی می‌توانند به خانواده و دوستان کمک کنند تا در مورد علائم اسکیزوفرنی، گزینه‌های درمانی و استراتژی‌های کمک به عزیزان مبتلا به این بیماری بیاموزند. این برنامه‌ها می‌توانند به دوستان و خانواده کمک کنند تا پریشانی خود را مدیریت کنند، مهارت‌های مقابله‌ای خود را تقویت کنند و توانایی آنها را برای ارائه حمایت تقویت کنند.

مراقبت های تخصصی هماهنگ

برنامه‌های مراقبت ویژه هماهنگ (CSC) برنامه‌هایی متمرکز بر بهبودی برای افراد مبتلا به سایکوز اولین دوره(مرحله اولیه اسکیزوفرنی) هستند. متخصصان و متخصصان بهداشت با هم به عنوان یک تیم برای ارائه CSC کار می کنند که شامل روان درمانی، دارو درمانی، مدیریت پرونده، حمایت از اشتغال و تحصیل، و آموزش و حمایت خانواده است. تیم درمان برای تصمیم گیری در مورد درمان، با مشارکت اعضای خانواده تا حد امکان با فرد همکاری می کند.

در مقایسه با مراقبت های معمولی، CSC در کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی و افزایش مشارکت در کار یا مدرسه موثرتر است.

درمان اجتماعی قاطعانه

درمان اجتماعی قاطعانه (ACT) به ویژه برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که احتمال دارد چندین بار بستری شدن در بیمارستان یا بی خانمانی را تجربه کنند، طراحی شده است. ACT معمولاً توسط تیمی از متخصصان بهداشت ارائه می شود که با هم کار می کنند تا به بیماران در جامعه مراقبت کنند.

درمان سوء مصرف مواد مخدر و الکل

برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی معمولا مشکلاتی با مواد مخدر و الکل دارند. یک برنامه درمانی که شامل درمان اسکیزوفرنی و مصرف مواد باشد برای بهبودی مهم است زیرا مصرف مواد می تواند در درمان اسکیزوفرنی اختلال ایجاد کند.

عوامل رشد و پیشرفت در دوران جنینی

عواملی مانند فقدان اکسیژن خون و عفونت یا استرس و سوءتغذیه مادر در دوران رشد جنین، ممکن است اندکی خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را در مراحل بعدی زندگی افزایش دهند. به‌احتمال‌زیاد افراد مبتلابه اسکیزوفرنی ممکن است در فصل زمستان یا بهار متولدشده باشند که شاید ناشی از قرارگرفتن زیاد در معرض ویروس در رحم باشد.

چگونه می توانم به یک دوست یا خویشاوند مبتلا به اسکیزوفرنی کمک کنم؟

دانستن اینکه چگونه می توان به فردی که دچار روان پریشی است کمک کرد، می تواند دشوار باشد.

در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید انجام دهید:

• به آنها کمک کنید تا تحت درمان قرار گیرند و آنها را تشویق کنید که درمان خود را ادامه دهند.
• به یاد داشته باشید که باورها یا توهمات آنها برای آنها بسیار واقعی به نظر می رسد.
• بدون تحمل رفتار خطرناک یا نامناسب محترم، حمایتگر و مهربان باشید.
• به دنبال گروه‌های حمایتی و برنامه‌های آموزشی خانواده باشید، مانند برنامه‌هایی که توسط اتحاد ملی برای بیماری‌های روانی ارائه می‌شود.

برخی علائم نیاز به مراقبت فوری فوری دارند. اگر فرد مورد علاقه شما به خودکشی یا آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر می کند، فوراً به دنبال کمک باشید.

بیشتر بدانید: رابطه اسکیزوفرنی با خطر ابتلا به زوال عقل

تفاوت روان پریشی و اسکیزوفرنی

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پسیچیاتری ،اسکیزوفرنی شناخته شده ترین بیماری است که شامل روان پریشی می شود، اما روان پریشی می تواند در سایر شرایط سلامت روان نیز ایجاد شود.

واژه "روان پریشی" در واقع از کلمه یونانی "روان" آمده است، کلمه ای که ذهن یا روح را توصیف می کند. ممکن است به دلایل مختلف، از جمله به عنوان بخشی از اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، اختلال افسردگی اساسی، یا زوال عقل، یک دوره روان پریشی را تجربه کنید.

روان پریشی همان اسکیزوفرنی نیست. روان پریشی یکی از علائم بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی است.

ارتباط بین روان پریشی و اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) به عنوان یک اختلال روان پریشی طبقه بندی شده است.

اختلالات روان پریشی شرایطی هستند که شامل علائمی مانند:

• توهمات
• تفکر و گفتار نامنظم
• رفتار حرکتی نامنظم
• علائم منفی (مانند بیان احساسی محدود)

علائم مثبت و منفی اختلالات روان پریشی

• علائم مثبت: علائمی که به عملکرد موجود می افزایند (توهم، هذیان، گفتار نامنظم).
• علائم منفی: علائمی که شامل از دست دادن عملکرد (کاهش لذت، عدم ابراز عاطفی) است.

اسکیزوفرنی یکی از رایج ترین اشکال اختلال روان پریشی است، اما ممکن است به دلایل دیگری نیز روان پریشی را تجربه کنید.

روان پریشی چیست؟

روان پریشی خود یک تشخیص نیست. این تجربه شامل نقص در درک شما از واقعیت است. این دوره ای است که ذهن شما نمی تواند تفاوت بین واقعیت و خیال را تشخیص دهد.

روان پریشی می تواند نشانه ای از یک اختلال سلامت روان باشد.

طبق DSM-5-TR، بیشتر اختلالات روان پریشی شامل علائم مثبت روان پریشی است.

در طول یک دوره روان پریشی، این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• توهمات: اعتقاد به چیزهایی که نادرست، غیرمنطقی یا با فرهنگ شما سازگار نیست.توهمات اینها تجربیات حسی هستند که بدون محرک رخ می دهند.
• گفتار و تفکر بی نظم: این شامل ارتباطی است که ممکن است برای دیگران دنبال کردن یا درک آن دشوار باشد.
• رفتار حرکتی نامنظم: این رفتارها و حرکات غیرقابل پیش بینی است.

با اسکیزوفرنی، شما همچنین می توانید علائم منفی را تجربه کنید.اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کاهش بیان عاطفی: این ممکن است شامل کاهش تماس چشمی، حالت سستی چهره و گفتار بدون احساس باشد.
• طفره رفتن: این ممکن است شامل فقدان انگیزه یا ناتوانی در شروع کار باشد.
• آنهدونیا: این شامل ناتوانی در احساس لذت است.
• الوژیا: این ممکن است شامل ساکت بودن و عدم پاسخگویی باشد.
• اجتماعی نبودن: این شامل علاقه محدود به تعاملات اجتماعی است.

روان پریشی به عنوان یک علامت

تجربه یک دوره روان پریشی به این معنی نیست که شما یک وضعیت سلامت روانی مادام العمر دارید.

بر اساس گزارش موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، تقریباً از هر 100 نفر 3 نفر در مقطعی از زندگی دچار روان پریشی می شوند. اپیزودها می توانند جدا شده یا علامت یک بیماری طولانی مدت باشند.

اختلالات روان پریشی که می توانند باعث روان پریشی شوند عبارتند از:

• روان‌گسیختگی
• اختلال اسکیزوفرنیفرم
• اختلال اسکیزوافکتیو
• اختلال هذیانی
• اختلال روانی مختصر
• اختلال روانپریشی ناشی از مواد یا دارو

خارج از اختلالات روان پریشی، سایر شرایط سلامت روانی که می توانند روان پریشی شوند عبارتند از:

• اختلال دو قطبی
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• اشکال شدید اختلال افسردگی اساسی
• روان پریشی پس از زایمان
• اختلال شخصیت مرزی

شما حتی می‌توانید به دلیل تغییرات زیر که در مغزتان ایجاد می‌شود، به روان پریشی مبتلا شوید:

• سکته
• آسیب تروماتیک مغز
• تومورها
• زوال عقل
• اختلالات خواب
• صرع
• بیماری پارکینسون

چه زمانی روان پریشی اسکیزوفرنی محسوب می شود؟

روان پریشی زمانی بخشی از تشخیص سلامت روان می شود که معیارهای خاصی را برآورده کند.

برای اسکیزوفرنی، DSM-5-TR می گوید که شما باید دو یا چند علامت را برای مدت زمان قابل توجهی در طول یک دوره 1 ماهه داشته باشید. همچنین علائم باید حداقل به مدت 6 ماه وجود داشته باشد.

از علائم، یکی باید باشد:

• توهمات
• سخنرانی بی نظم

مانند همه اختلالات در DSM-5-TR، پزشکان اسکیزوفرنی را زمانی تشخیص می دهند که در بخش های اصلی زندگی شما تداخل داشته باشد، مانند:

• مراقبت شخصی و بهداشت
• روابط
• مدرسه یا محل کار

درمان روان پریشی

درمان روان پریشی و اسکیزوفرنی می تواند متفاوت باشد. درمان روان پریشی بستگی به این دارد که چرا شما این نوع علائم را تجربه می کنید.

صرف نظر از علت، درمان روان پریشی در اسرع وقت احتمالاً نتیجه بهتری خواهد داشت.

• علائم هشدار دهنده اولیه روان پریشی
• شنیدن، دیدن یا احساس چیزهایی که وجود ندارند
• نوسانات خلقی یا کمبود احساسات
• کناره گیری اجتماعی
• عدم رعایت بهداشت و مراقبت شخصی
• مشکل در فکر کردن یا تمرکز
• افکار و باورهای غیرعادی که نمی توانید آنها را نادیده بگیرید

خط اول درمانی رایج برای روان پریشی اولیه، مراقبت تخصصی هماهنگ (CSC) نامیده می شود. CSC یک برنامه درمانی جامع است که شامل موارد زیرمی شود:

• روان درمانی
• دارو
• حمایت از سبک زندگی
• آموزش خانواده

درمان های خاص بستگی به این دارد که چرا شما روان پریشی را تجربه می کنید. اغلب، درمان شامل نوعی درمان شناختی-رفتاری (CBT) است که هدف آن تغییر الگوهای فکری و رفتارهای غیر مفید است.

درمان روان پریشی ممکن است شامل داروهایی به نام آنتی سایکوتیک نیز باشد. اینها می توانند به محدود کردن شدت توهمات، هذیان و سایر علائم کمک کنند.

اگر روان پریشی شما به یک وضعیت فیزیکی مرتبط باشد، درمان ممکن است شامل رسیدگی به علت زمینه ای باشد.

در برخی موارد، مانند روان پریشی ناشی از مواد، یک دوره روان پریشی می تواند موقتی باشد. هنگامی که اثرات این ماده از بین برود، علائم شما از بین خواهد رفت