مقامات عراقی می‌گویند میزان بروز سرطان، نوزادن ناقص‌الخلقه و سایر مشكلات بهداشتی به شدت افزایش یافته است و بسیاری تصور می‌كنند كه آلودگی ناشی از سلاح‌های مورد استفاده در سال‌های جنگ و آلودگی زیست‌محیطی نادیده‌گرفته شده همراه آن عامل این وضعیت است.
جواد العلی، متخصص سرطان در دومین شهر بزرگ عراق، بصره می‌گوید: " ما انواع جدیدی از سرطان را مشاهده كرده‌ایم كه پیش از جنگ در سال 2003 ثبت نشده بودند، انواعی از سرطان بافت نرم و سرطان استخوان. شیوع این سرطان‌ها آشكارا به پرتوتابی (اشعه رادیواكتیو) به عنوان عامل ایجاد بیماری اشاره می‌كند."
در شهر فلوجه، در غرب عراق كه صحنه دو مورد شدیدترین جنگ‌ها میان نیروهای آمریكایی و شورشیان پس از تهاجم آمریكا در سال 2003 بوده است، جهشی در تعداد مرده‌زایی، تولد نوزادان ناقص‌الخلقه و فلج‌شده توجه پزشكان را برانگیخته است.
استفاده از اورانیوم ضعیف‌شده در سلاح‌های آمریكا و نیروهای متحدش در جنگ سال 1991 برای آزادی كویت و در تهاجم سال 2003 كاملا ثابت شده است، اما به گفته مقامات بهداشت عراق اثبات رابطه میان این فلز رادیواكتیو و مشكلات بهداشت در میان عراقی‌ها كار سختی است.
تسهیلات پزشكی عراق محدود هستند، و نگهداری دقیق آمار بهداشت در طول سال‌های كشتار قومی ناممكن بوده است.
به خصوص در بصره كه سال‌ها جنگ آن را مبتلا كرده بود، و در آلودگی صنعتی و كشاورزی آن را در بر گرفته است، برای دكترها مشكل است كه علل خاص سرطان را شناسایی كنند.
مردم بصره در طول سال‌ها در میان توده‌های آهن‌قراضه از جمله پس‌ماندهای جنگ، زندگی كرده‌اند، پوسته‌های زنگ‌زده با بادها كنده می‌شوند و به خانه‌ها، غذا و ریه‌های مردم وارد می‌شوند.
بشری علی، از اداره پیشگیری از پرتوتابی وزارت محیط زیست عراق می‌گوید: اطلاعات ما بیانگر آن است كه بیش از 200 كیلومتر مربع زمین در جنوب بصره حاوی بقایای جنگی هستند، كه برخی از آنه با اورانیوم ضعیف‌شده آلوده هستند.
یك گزارش ژورنال پزشكی دانشگاه بصره نشان داد كه "افزایش عمده‌ای" در میزان مرگ‌های ناشی از سرطان رخ نداده است، اما نسبت كودكانی بر اثر سرطان در بصره مرده‌اند، در مقایسه با سال 1989 در سال‌های 1997 و 2005 به ترتیب 65 و 60 درصد افزایش نشان میدهد.
سلاح‌ها در عراق به تدریج در حال خاموش شدن است، اما اكنون توجه‌ها به قاتلی پنهانی‌تر جلب شده است، كه ممكن است تا سال‌ها عراقی‌ها را گرفتار كند.
نظر شما