به گزارش سلامت نیوز به نقل از مایوکلینیک، لقاح داخل رحمی (IUI) - نوعی لقاح مصنوعی است و به عنوان روشی برای درمان ناباروری شناخته شده است.

اسپرم‌هایی که بررسی شده و انتخاب شده شده‌اند دقیقاً در زمانی که تخمدان شما یک یا چند تخمک را برای لقاح آزاد می‌کند، در رحم شما قرار می‌گیرد.

نتیجه مورد انتظار تلقیح داخل رحمی این است که اسپرم به داخل لوله فالوپ حرکت کند و تخمک منتظر را بارور کند و در نتیجه حاملگی اتفاق بیافتد.

بسته به دلایل ناباروری، IUI می تواند با چرخه طبیعی شما یا با داروهای باروری هماهنگ شود.

چرا لقاح داخل رحمی (IUI) انجام می شود؟

توانایی یک زوج برای باردار شدن به عوامل مختلفی بستگی دارد. لقاح داخل رحمی اغلب در زوج هایی استفاده می شود که دارای موارد زیر هستند:

• اسپرم اهدایی: برای زنانی که برای باردار شدن نیاز به استفاده از اسپرم اهدایی دارند و نمونه‌های اسپرم اهداکننده منجمد از آزمایشگاه‌های تایید شده گرفته می‌شوند و قبل از عمل IUI ذوب می‌شوند .
• ناباروری بدون دلیل: IUI اغلب به عنوان اولین درمان برای ناباروری غیرقابل توضیح همراه با داروهای تحریک کننده تخمک گذاری انجام می شود.
• ناباروری مرتبط با اندومتریوز: برای ناباروری مرتبط با اندومتریوز، استفاده از داروها برای به دست آوردن تخمک با کیفیت خوب همراه با انجام IUI اغلب اولین رویکرد درمانی است.
• ناباروری خفیف با عامل مردانه (ناباروری): تجزیه و تحلیل مایع منی همسرتان که یکی از اولین گام‌ها در ارزیابی پزشکی ناباروری است، ممکن است غلظت اسپرم کمتر از حد متوسط، حرکت ضعیف (تحرک) اسپرم یا ناهنجاری‌هایی در اندازه و شکل اسپرم (مورفولوژی) را نشان دهد. IUI می تواند بر برخی از این مشکلات غلبه کند زیرا آماده سازی اسپرم برای این روش به جداسازی اسپرم های بسیار متحرک و طبیعی از اسپرم های با کیفیت پایین کمک می کند.
• ناباروری عامل دهانه رحم: مخاط تولید شده توسط دهانه رحم در حوالی زمان تخمک گذاری محیطی ایده آل برای اسپرم برای حرکت از واژن به لوله های فالوپ فراهم می کند. اما اگر مخاط دهانه رحم شما بیش از حد غلیظ باشد، ممکن است مانع از حرکت اسپرم شود. خود دهانه رحم نیز ممکن است از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری کند. جای زخم، مانند آنچه که در اثر بیوپسی یا روش های دیگر ایجاد می شود، می تواند باعث ضخیم شدن دهانه رحم شود. IUI دهانه رحم شما را دور می زند، اسپرم را مستقیماً در رحم شما سوق می دهد و تعداد اسپرم های موجود را برای رسیدن به تخمک در انتظار افزایش می دهد.
• ناباروری عامل تخمک گذاری: IUI همچنین ممکن است برای زنانی که ناباروری ناشی از مشکلات تخمک گذاری، از جمله عدم تخمک گذاری یا کاهش تعداد تخمک دارند، انجام شود.
• آلرژی به منی: به ندرت، آلرژی به پروتئین های موجود در مایع منی می تواند باعث ناباروری شود. انزال به داخل واژن باعث قرمزی، سوزش و تورم در محل تماس مایع منی با پوست می شود. کاندوم می تواند از شما در برابر علائم محافظت کند، اما از بارداری نیز جلوگیری می کند. اگر حساسیت شما شدید باشد، IUI می تواند روش موثری برای شما باشد، زیرا بسیاری از پروتئین های موجود در مایع منی قبل از قرار دادن اسپرم برداشته می شوند.

خطرات لقاح داخل رحمی (IUI)

تلقیح داخل رحمی یک روش نسبتا ساده و ایمن است و خطر عوارض جدی کم است. خطرات عبارتند از:

• عفونت: خطر کمی برای ایجاد عفونت در نتیجه این روش وجود دارد.
• لکه بینی: گاهی اوقات فرآیند قرار دادن کاتتر در رحم باعث خونریزی از واژینال می شود. این معمولاً تأثیری بر شانس بارداری ندارد.
• حاملگی چند قلو: خود آی یو آی با افزایش خطر بارداری چند قلو، دوقلو، سه قلو یا بیشتر مرتبط نیست. اما زمانی که با داروهای تحریک کننده تخمک گذاری هماهنگ شود، خطر بارداری چند قلو به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. بارداری چند قلو خطرات بیشتری نسبت به یک بارداری مجرد دارد، از جمله زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد.

روش انجام لقاح داخل رحمی (IUI)

تلقیح داخل رحمی شامل هماهنگی دقیق قبل از عمل واقعی است:

• تهیه نمونه مایع منی: شریک زندگی شما یک نمونه مایع منی را در مطب دکتر ارائه می دهد، یا یک ویال اسپرم اهداکننده منجمد را می توان ذوب و آماده کرد. از آنجایی که عناصر غیر اسپرم در مایع منی می توانند واکنش هایی را در بدن زن ایجاد کنند که در لقاح اختلال ایجاد می کند، نمونه به گونه ای آماده می شود که اسپرم بسیار فعال و طبیعی را از اسپرم با کیفیت پایین تر و سایر عناصر جدا می کند. احتمال بارداری با استفاده از یک نمونه کوچک و بسیار غلیظ از اسپرم سالم افزایش می یابد.
• نظارت بر تخمک گذاری: از آنجایی که زمان IUI بسیار مهم است، نظارت بر علائم تخمک گذاری قریب الوقوع بسیار مهم است. برای انجام این کار، می‌توانید از کیت پیش‌بینی تخمک‌گذاری ادرار در خانه استفاده کنید که تشخیص می‌دهد بدن شما افزایش یا ترشح هورمون جسم زرد (LH) را تولید می‌کند. یا سونوگرافی ترانس واژینال می تواند انجام شود. همچنین ممکن است به شما تزریق گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) یا داروهایی داده شود تا یک یا چند تخمک را در زمان مناسب تخمک گذاری کنید.
• تعیین زمان بندی بهینه: بیشتر IUI ها یک یا دو روز پس از تشخیص تخمک گذاری انجام می شود. پزشک شما برنامه‌ای برای زمان‌بندی عمل شما و آنچه که باید انتظار داشته باشید مشخص می‌کند.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

ویزیت برای لقاح داخل رحمی حدود 15 تا 20 دقیقه طول می کشد و معمولا در مطب یا کلینیک پزشک انجام می شود. خود عمل IUI فقط یک یا دو دقیقه طول می کشد و نیازی به دارو یا مسکن ندارد. پزشک یا یک پرستار آموزش دیده خاص این روش را انجام می دهد.

در طول روش

در حالی که روی تخت دراز کشیده اید، پاهای خود را در رکاب قرار می دهید. پزشک شما یک اسپکولوم را در واژن قرار می‌دهد(مشابه آنچه در طول آزمایش پاپ تجربه می‌کنید) در طول عمل، پزشک یا پرستار:

• یک ویال حاوی نمونه ای از اسپرم سالم را به انتهای یک لوله بلند، نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) متصل می کند.
• کاتتر را از طریق دهانه رحم داخل رحم می کند.
• نمونه اسپرم را از طریق لوله به داخل رحم فشار می دهد.
• کاتتر و به دنبال آن اسپکولوم را خارج می کند.

بعد از عمل

پس از تلقیح، برای مدت کوتاهی به پشت دراز می کشید. پس از پایان عمل، می توانید لباس بپوشید و به فعالیت های معمول روزانه خود بپردازید. ممکن است برای یک یا دو روز بعد از عمل مقداری لکه بینی خفیف داشته باشید.

نتایج

قبل از انجام تست بارداری خانگی دو هفته صبر کنید. آزمایش خیلی زود می تواند نتیجه های زیر را به همراه داشته باشد:

• منفی اشتباه: اگر هورمون های بارداری هنوز در سطح قابل اندازه گیری قرار نگرفته باشند، نتیجه آزمایش ممکن است منفی باشد، زمانی که در واقع شما باردار هستید.
• مثبت کاذب: اگر از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری مانند HCG استفاده می کنید، دارویی که هنوز در بدن شما در گردش است می تواند نشان دهنده بارداری باشد در حالی که واقعاً باردار نیستید.

پزشک ممکن است به شما دستور دهد که حدود دو هفته پس از نتیجه کیت خانگی خود برای آزمایش خون که در تشخیص هورمون های بارداری بعد از لقاح حساس تر است، مراجعه کنید.

اگر باردار نشدید، ممکن است قبل از رفتن به سایر درمان‌های باروری دوباره IUI را امتحان کنید. اغلب، از همین روش درمانی برای سه تا شش ماه استفاده می شود تا شانس بارداری به حداکثر برسد.