سلامت نیوز: حادثه بیمارستان نورآباد ممسنی موجی از نگرانی را میان جامعه پزشکی و درمانی استان فارس و کشور به راه انداخت. برخورد مأموران قضائی شهرستان با پزشک جراح بیمارستان حین خدمت موجب واکنش گروه‌های مختلف در فضای رسانه‌ای و مجازی شد.
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه شرق در ادامه نوشت: گفت‌وگوی زیر با آقای دکتر ایمانیه رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز درباره همین موضوع است.
جناب آقای دکتر ایمانیه حادثه بیمارستان نورآباد ممسنی منجر به ایجاد موج نگرانی در جامعه پزشکی استان و کشور شد، وضعیت پیگیری این ماجرا به کجا رسیده است؟
قبل از اینکه مستقیم به سراغ سؤال شما بروم، تمایل دارم مقدمه‌ای عرض کنم؛ به حادثه بیمارستان نورآباد باید از چند جهت توجه کرد؛ اول از همه درمان بیمار است که خوشبختانه خانم دکتر رزمجویی و سایر همکاران بیمارستان با سرعت بر بالین بیمار حاضر شدند و اقدامات درمانی لازم را انجام دادند؛ که من به‌عنوان مسئول دانشگاه از جراح محترم و سایر همکاران به علت درمان مناسب و به‌موقع تشکر می‌کنم. موضوع بعد پیگیری بازپرس محترم و حضور در بیمارستان برای اطمینان از وضعیت مجروح حادثه است که این هم برای انجام وظیفه و خیرخواهانه بوده است. موضوع آخر که به سؤال شما هم مربوط می‌شود، شیوه پیگیری وضعیت درمان مجروح موردنظر است که منجر به اتفاقات ناخوشایندی شد. در رابطه با پیگیری هم باید عرض کنم یکی از اولین کسانی که نسبت به موضوع واکنش نشان داد آقای دکتر هاشمی وزیر محترم بهداشت و درمان بود که با رئیس محترم قوه قضائیه هم صحبت کردند. این جانب پیگیری‌های لازم را از طریق رئیس کل دادگستری استان انجام دادم که خوشبختانه ایشان هم نسبت به موضوع دغدغه دارند. گروهی هم موظف به بررسی همه‌جانبه مسئله و ارائه گزارش شده‌اند و ما با حساسیت منتظر اعلام نتیجه هستیم.
با توجه به اینکه جراح بیمارستان اقدامات درمانی لازم را در کوتاه‌ترین زمان برای بیمار انجام داده بود، آیا لزومی به مداخله دستگاه دیگری در این مورد وجود داشت؟
این موضوع به همان نحوه پیگیری بازمی‌گردد. به نظر من هر مسئولی که به موجب قانون اختیاراتی دارد، هنگام تصمیم‌گیری باید به همه جوانب توجه کند. گاهی یک تصمیم که با دقت و تدبیر لازم اتخاذ نشده باشد، منجر به عواقب ناخوشایندی می‌شود. خوشبختانه در مدتی که جراح محترم درگیر این مسئله بود و در بیمارستان حضور نداشت، بیماران اورژانسی به کازرون منتقل شدند و اختلال جدی رخ نداد اما می‌توانست این‌گونه نباشد. بنا بر آموزه‌های قرآنی ارزش جان یک انسان برابر با جان همه انسان‌هاست، گاهی تأخیر در درمان عوارض ناگواری دارد، خدای ناکرده اگر در طول این مدت بیماری دچار حادثه جدی یا مرگ شده بود، ممکن بود قضیه با واکنش‌های منطقه‌ای همراه شود. بهترین کار این بود که بازپرس و همکاران ایشان پیگیری را با هماهنگی رئیس شبکه بهداشت و درمان یا رئیس بیمارستان یا حداقل با هماهنگی سوپروایزر کشیک انجام می‌دادند که در این صورت از بحث و مشاجره بعدی هم جلوگیری می‌شد.
شما به‌عنوان مسئول اصلی درمان استان مشخصا چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
در این رابطه دو جنبه مطرح است؛ یکی حقوق فردی خانم دکتر است که ایشان می‌توانند از روش‌های قانونی پیگیری کنند. البته طرف مقابل هم حرف‌هایی دارد. اما یک موضوع حساسیت و نگرانی جامعه پزشکی است.
حفظ و پیگیری حقوق تمام پزشکان و پیراپزشکان کارمندان علوم پزشکی در استان را وظیفه خود می‌دانم و در این رابطه کوتاهی نخواهم کرد. اما تأکید من بر دو چیز است: یکی اینکه در همه مسائل باید به قانون احترام گذاشت و در این مورد هم همه انتظارات باید در چارچوب قانون باشد ثانیا نباید به موضوع جنبه احساسی داد. حساسیت به شأن پزشکان و حتی همه صنف‌ها درست است، اما برخورد احساسی را به‌نفع هیچ‌کس نمی‌دانم، ضمن اینکه به حقوق پزشک و بیمار باید احترام گذاشته شود.
صحبت‌های برخی مقامات قضائی در خصوص واکنش‌های گروه‌های مختلف پزشکی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تا جایی که من در جریان هستم چنین چیزی نیست؛ خوشبختانه مسئولان محترم قضائی چه در استان و چه در کشور به رعایت قانون تأکید دارند و نسبت به این مسئله هم پیگیر هستند اما در رابطه با واکنش‌های گروه‌های مختلف پزشکی، من از تمام موارد و جزئیات اطلاع ندارم.
اما در کشور ما و در سایه نظام مقدس جمهوری‌اسلامی همه گروه‌ها و اصناف نسبت به جایگاه خودشان حساس هستند و واکنش و پیگیری گروه‌های پزشکی که در اکثر موارد هم با دلسوزی بوده یک مسئله طبیعی است اما نظر من در این مورد و دیگر موارد پرهیز از برخورد احساسی است. من به مسئولان قضائی و نیت خیر آنها مطمئن هستم و ان‌شاالله موضوع پیگیری خواهد شد.
نظر شما