سلامت نیوز: محققان آمریکایی می گویند:ورزش و رژیم غذایی باعث کاهش وزن افراد چاق نمی شود و این درک نادرست پزشکان بالینی از علت چاقی است که مانع از درمان موثر چاقی می شود.ورزش و رژیم غذایی باعث کاهش وزن افراد چاق نمی شودبه گزارش ایرنا از بی.بی.سی، این نظر چهار محقق آمریکایی است که آن را در تحلیلی در نشریه معتبر لنست منتشر کرده اند.
در حال حاضر باور رایج این است که چاقی بیشتر محصول سبک زندگی ناسالم است و افراد چاق اگر کمتر بخورند و بیشتر تحرک داشته باشند، می توانند وزن کم کنند.
اما این چهار پژوهشگر معتقدند توصیه به افراد چاق برای کاهش وزن با ورزش و رژیم غذایی، نتیجه فهم نادرست از ماهیت این مشکل است و با چنین توصیه هایی نمی توان جلوی شیوع گسترده چاقی را گرفت.
این محققان می گویند: توصیه به کاهش مصرف کالری به فردی که قصد کاهش وزن دارد شاید در این حد موثر باشد که به کسی که به شدت در حال خونریزی است، بگوییم از اشیاء نوک تیز پرهیز کند.
دکتر کریستوفر اُچنر یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید در واقع عده کمی از افراد می توانند بر چاقی خود غلبه کنند و بیشتر به طور گذرا ممکن است وزن خود را کم کنند.
وی می گوید: بیشتر افراد چاق می توانند چند ماهی وزن کم کنند اما 80 تا 95 درصد آنها دوباره به وزن قبلی برمی گردند.
این محققان معتقدند محدود کردن مصرف کالری باعث تغییر سوخت و ساز بدن می شود.
آن ها می گویند: این افراد با کسانی که هم جنس و هم سن و هم وزن آنها هستند اما هیچگاه چاق نبوده اند کاملا از نظر زیست شناختی متفاوتند.
این تغییرات ممکن است آنقدر شدید باشد که در درازمدت، اصلاح سبک زندگی را در بسیاری از افراد چاق بی اثر کند.
انتشار این تحلیل در نشریه لنست با انتشار تحقیق دیگری در نشریه نیچر همزمان شده است.
در این تحقیق، پژوهشگران از شناسایی 97 ناحیه در ژنوم (مجموعه ژنها) انسان خبر داده اند که باعث چاقی می شوند.
این ژن ها علایمی را که مغز برای کنترل اشتها و تنظیم مصرف انرژی صادر می کند کنترل می کنند.
آنها با بررسی رابطه ژن ها و فرآیندهای مغز به این نتیجه رسیده اند که چاقی ممکن است ریشه در کارکردهای دستگاه عصبی داشته باشد.
این تحقیق همچنین نشان می دهد که بیش از 20 درصد موارد چاقی منشا ژنتیکی دارد بنابراین ورزش و تغذیه نقش اندکی در کاهش وزن این افراد دارند.
پروفسور الیزابت اسپلیوتس از دانشگاه میشیگان می گوید ژن های متعددی در ایجاد چاقی نقش دارند بنابراین احتمال اینکه برای غلبه بر چاقی یک راه حل برای همه موثر باشد بسیار کم است.
در حال حاضر ما در توصیه های عمومی درباره سلامت و وزن، جنس و سن فرد را در نظر می گیریم.
محققان ابراز امیدواری کردند که این اطلاعات در باره ژنها به آن ها کمک کند در آینده به هر فرد توصیه های خاص خود او را داشت.
دکتر اسپلیوتس می گوید در آینده می توان با بررسی ژنتیکی متوجه شد آیا چاقی فرد، خطر بیماری ها را افزایش می دهد یا نه؛ چون در درصدی از افراد، چاقی باعث خطری برای سلامتی ایجاد نمی کند و حتما افراد چاقی هستند که بسیار سالم هستند.
دکتر ریچل بَتِرهم رییس مرکز کاهش وزن دانشگاه UCL لندن می گوید صدها بیمار را دیده که تقریبا همه آنها با موفقیت وزن کم کرده اما دوباره به وزن سابق برگشته اند چون بدن آنها از نظر زیست شناسی مایل است به حداکثر وزن برگردد.
پروفسور جان ویلدینگ استاد مرکز پیری و بیماری های مزمن دانشگاه لیورپول می گوید کاهش وزن با رژیم و ورزش بهترین روش است اما بیشتر کسانی که به این ترتیب وزن کم می کنند اگر به تغذیه سابق برگردند دوباره وزنشان زیاد می شود:
در واقع برای کسی که وزنش را از 100 کیلو به هفتاد کیلو رسانده بسیار بسیار دشوارتر است که در این وزن بماند تا برای کسی که وزنش همیشه 70 کیلو بوده است، چون این افراد باید دائم با مجموعه ای از علائم پیچیده متابولیک در نبرد باشند که به بدنشان می گوید باید 100 کیلو وزن داشته باشند.
با این حال برخی متخصصان با این دیدگاه مخالفند از جمله تام فرای از مجمع ملی چاقی می گوید: اگر عزم افراد برای کاهش وزن جزم باشد شعار قدیمی کمتر بخورید و بیشتر تحرک داشته باشید هنوز موثر است.
زیست شناسی بدن انسان در 40 سال گذشته تغییر نکرده، اما در آن زمان، افراد، کمتر چاق بودند. وزن کم کردن نیاز به اراده دارد اما برخی تسلیم شکمبارگی می شوند.
اما دکتر اچنر معتقد است پزشکان و متخصصان وقتی از افراد می خواهند رفتار خود را تغییر دهند، نباید ریشه های بیولوژیک چاقی را نادیده بگیرند.
وی می گوید: به چاقی باید به چشم یک بیماری مزمن و مقاوم به درمان نگاه کرد که دلایل بیولوژیک و رفتاری دارد.