به گزارش سلامت نیوز به نقل از کنسر سنتر،مردم از شنیدن اسم سرطان خون شدیداً وحشت دارند و آن را کاملاً درمان ناپذیر و مرگ زا می پندارند. بیان این نکته ضرورت دارد که تنها برخی از انواع سرطان خون کشنده هستند و بعضی از آنها نیز مشکل خاصی ایجاد نمی کنند. باید به محض مشاهده هر یک از علائم بالینی این بیماری به پزشک متخصص مراجعه کرد تا ضمن پیشگیری از حاد شدن و گسترش و نفوذ آن، اطمینان خاطر حاصل شود.

سرطان خون به طور کلی به دو گروه تقسیم می شود

لوسمی بر اساس نوع گلبول های سفید تحت تأثیر و سرعت پیشرفت بیماری طبقه بندی می شود:

• لوسمی لنفوسیتی (همچنین به عنوان لوسمی لنفوئیدی یا لنفوبلاستیک شناخته می شود) در گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت ها در مغز استخوان ایجاد می شود.
• لوسمی میلوئیدی (همچنین به عنوان لوسمی میلوژن شناخته می شود) ممکن است در گلبول های سفید خون به غیر از لنفوسیت ها و همچنین گلبول های قرمز و پلاکت ها شروع شود.

از نظر سرعت پیشرفت یا بدتر شدن آن، لوسمی به دو دسته حاد (با رشد سریع) یا مزمن (با رشد آهسته) طبقه بندی می شود:

لوسمی حاد

لوسمی حاد به سرعت در حال پیشرفت است و منجر به تجمع سلول های خونی نابالغ و بدون عملکرد در مغز استخوان می شود. با این نوع لوسمی، سلول‌ها در مغز استخوان تولید مثل می‌کنند و انباشته می‌شوند و توانایی مغز برای تولید سلول‌های خونی سالم را کاهش می‌دهند.

بیشتر بدانید: انواع ،تشخیص و درمان سرطان خون

لوسمی مزمن

لوسمی مزمن کندتر پیشرفت می‌کند و منجر به تجمع گلبول‌های سفید خون نسبتا بالغ، اما هنوز غیرطبیعی می‌شود. شروع به ایجاد مشکلات قابل توجه نسبت به لوسمی حاد بیشتر طول می کشد. با این حال، لوسمی مزمن و با رشد کندتر ممکن است درمان دشوارتر باشد.

انواع شایع سرطان خون کدامند؟

طبق داده های برنامه نظارت، اپیدمیولوژی و نتایج نهایی موسسه ملی سرطان (SEER)، شایع ترین انواع لوسمی در ایالات متحده به ترتیب زیر است:

• لوسمی لنفوسیتی مزمن
• لوسمی میلوئید حاد
• لوسمی میلوئیدی مزمن
• لوسمی لنفوسیتی حاد

لوسمی لنفوسیتی حاد

لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) به سرعت پیشرفت می‌کند و سلول‌های سالمی را که لنفوسیت‌های عملکردی تولید می‌کنند با سلول‌های لوسمی که نمی‌توانند به درستی بالغ شوند، جایگزین می‌کند. سلول های لوسمی در جریان خون به سایر اندام ها و بافت ها از جمله مغز، کبد، غدد لنفاوی و بیضه ها منتقل می شوند و در آنجا به رشد و تقسیم شدن ادامه می دهند. رشد، تقسیم و گسترش این سلول های لوسمی ممکن است منجر به تعدادی از علائم احتمالی شود که برخی از آنها ممکن است شبیه آنفولانزا باشد. این علائم شامل خستگی، تنگی نفس، تب، کبودی یا خونریزی آسان، از جمله علائم دیگر است.

لوسمی لنفوسیتی حاد چه زمانی ایجاد می شود؟

ALL زمانی ایجاد می شود که تغییرات در DNA (جهش) باعث شود مغز استخوان تعداد زیادی لنفوسیت غیر طبیعی (نوعی گلبول سفید خون) تولید کند. لنفوسیت‌ها قرار است به مبارزه با عفونت‌ها کمک کنند، اما لنفوسیت‌هایی که در افراد مبتلا به ALL تولید می‌شوند، نمی‌توانند این کار را به درستی انجام دهند. تکثیر این سلول های غیرطبیعی دیگر انواع سلول های خونی سالم را نیز از بین می برد.

ناشناخته است که دقیقاً چه چیزی باعث جهش هایی می شود که منجر به ALL می شود، اما برخی عوامل ممکن است خطر را افزایش دهند. عوامل خطر برای ALL عبارتند از:

• مرد بودن، سفیدپوست و بالای 70 سال
• داشتن سابقه شیمی درمانی یا قرار گرفتن در معرض اشعه.

ALL ممکن است با آزمایش خون و آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی تشخیص داده شود که شامل استخراج نمونه ای از مغز استخوان و یک قطعه کوچک استخوان و سپس مطالعه سلول ها در زیر میکروسکوپ است.

برخی از گزینه های درمانی رایج برای ALL عبارتند از:

• شیمی درمانی
• پرتو درمانی
• پیوند سلول های بنیادی
• درمان هدفمند

لوسمی حاد میلوئیدی

لوسمی حاد میلوئیدی (AML) که با نام‌های لوسمی میلوژن حاد، لوسمی میلوبلاستیک حاد، لوسمی حاد گرانولوسیتی یا لوسمی غیرلنفوسیتی حاد نیز شناخته می‌شود، شکل سریع رشد سرطان خون و مغز استخوان است.

مانند ALL، AML باعث می شود که مغز استخوان بیش از حد گلبول های سفید غیرطبیعی تولید کند، سلول های خونی سالم را شلوغ کند و بر توانایی بدن برای مبارزه با عفونت ها تأثیر بگذارد.

عوامل خطر AML عبارتند از:

• مرد بودن
• سیگار کشیدن
• سابقه درمان شیمی درمانی یا قرار گرفتن در معرض اشعه

لوسمی مزمن میلوئیدی

لوسمی مزمن میلوئیدی (CML) که به عنوان لوسمی میلوژن مزمن نیز شناخته می شود؛ از سلول های خون ساز مغز استخوان شروع می شود و سپس به مرور زمان به خون سرایت کرده و در نهایت این بیماری به سایر نواحی بدن سرایت می کند.

CML به کندی رشد می کند، اما هنگامی که شروع به ایجاد علائم می کند، این علائم ممکن است شامل خستگی، تب، کاهش وزن و بزرگ شدن طحال باشد. حدود نیمی از موارد CML قبل از شروع علائم با آزمایش خون تشخیص داده می شوند. طبق ACS حدود 15 درصد از لوسمی ها CML هستند.

گزینه های درمانی عبارتند از:

• شیمی درمانی
• درمان هدفمند
• ایمونوتراپی
• پیوند سلول های بنیادی

برخی از علائم ممکن است شبیه آنفولانزا باشد - مانند تب، خستگی و تعریق شبانه. سایر موارد شامل کبودی یا خونریزی آسان و کاهش وزن است. آزمایش خون و آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی از جمله آزمایشاتی است که ممکن است برای تشخیص این سرطان انجام شود.

انواع نادر لوسمی

انواع نادر لوسمی در میان انواع مختلف لوسمی، برخی از آنها کمتر از سایرین شایع هستند.

سه نوع لوسمی نادرتر، لوسمی پرولنفوسیتی (PLL)، لوسمی لنفوسیتی دانه‌دار بزرگ (LGL) و لوسمی سلول مودار (HCL) - برخی از ویژگی‌های مشابه لوسمی‌های لنفوسیتی را دارند و گاهی اوقات زیرگروه‌های لوسمی لنفوسیتی مزمن یا حاد (ALL و ALL و لنفوسیتی حاد) در نظر گرفته می‌شوند.

سندرم‌های میلودیسپلاستیک، بیماری‌های مرتبط با سرطان خون هستند که نادر نیز هستند. لوسمی پرولنفوسیتی (PLL) ممکن است همراه با CLL یا خود به خود ایجاد شود، اما معمولاً سریعتر از CLL معمولی پیشرفت کرده و با تکثیر لنفوسیت های نابالغ مشخص می شود. اگر علائمی ایجاد کند، ممکن است شبیه سایر انواع لوسمی باشد (علائم مشابه آنفولانزا، کبودی آسان، کاهش وزن غیرقابل توضیح).

تشخیص ممکن است شامل آزمایش خون و همچنین آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی باشد. PLL تمایل دارد به خوبی به درمان پاسخ دهد و گزینه‌ها ممکن است شبیه مواردی باشند که برای درمان CLL استفاده می‌شوند. لوسمی لنفوسیتی دانه ای بزرگ (LGL) یک نوع مزمن سرطان خون است که باعث می شود بدن لنفوسیت های بزرگ غیرطبیعی تولید کند.

زمانی که بیماران مبتلا به این عارضه تشخیص داده می‌شوند، علائم معمولاً وجود دارند و شامل علائمی شبیه آنفولانزا، عفونت‌های مکرر و کاهش وزن غیرقابل توجیه می‌شوند. افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی بیشتر در معرض خطر ابتلا به LGL هستند. تشخیص ممکن است شامل آزمایش خون و آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی باشد.

اکثر بیماران مدت کوتاهی پس از تشخیص نیاز به درمان دارند که ممکن است شامل داروهایی باشد که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. برخی دیگر ممکن است بتوانند درمان را متوقف کنند تا ببینند آیا مشکلی ایجاد می شود یا خیر. درمان LGL استاندارد نیست و بیماران بسته به شرایط خود ممکن است به گزینه های مختلفی نیاز داشته باشند. لوسمی سلول مویی (HCL) یک زیرگروه نادر از لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) است که به کندی پیشرفت می کند.

طبق گزارش انجمن انکولوژی بالینی آمریکا، سالانه حدود 700 نفر به HCL مبتلا می شوند. HCL زمانی ایجاد می شود که مغز استخوان تعداد زیادی سلول B (لنفوسیت ها) را بسازد، نوعی گلبول سفید که با عفونت مبارزه می کند. با افزایش تعداد سلول های سرطان خون، گلبول های سفید سالم، گلبول های قرمز و پلاکت کمتری تولید می شود. کلمه "مودار" از ظاهر سلول های تولید شده می آید. به نظر می رسد در زیر میکروسکوپ، سلول های HCL دارای برآمدگی های نازک و مو مانند هستند. علائم HCL ممکن است شبیه سایر انواع لوسمی و شبیه آنفولانزا باشد. آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی و آزمایش خون ابزارهای تشخیصی اولیه هستند.

HCL اغلب نیازی به درمان فوری ندارد و بیماران برای تغییرات مشکل زا که نیاز به درمان دارند تحت نظر قرار می گیرند. هنگامی که عوارض مربوط به HCL رخ می دهد؛ مانند تعداد کم سلول های خونی، عفونت های مکرر یا تورم غدد لنفاوی - معمولاً از شیمی درمانی استفاده می شود. درباره HCL بیشتر بدانید سندرم‌های میلودیسپلاستیک (MDS) گروهی از بیماری‌های نزدیک به هم هستند که در آن مغز استخوان تعداد کمی گلبول‌های قرمز خون (که حامل اکسیژن هستند)، گلبول‌های سفید خون (که با عفونت مبارزه می‌کنند)، یا پلاکت‌ها (که از خونریزی جلوگیری یا متوقف می‌کنند) تولید می‌کند.

هر ترکیبی از این سه انواع مختلف سندرم های میلودیسپلاستیک بر اساس تغییرات خاصی در سلول های خونی و مغز استخوان تشخیص داده می شوند. سلول‌های خون و مغز استخوان (که میلو نیز نامیده می‌شود) معمولاً غیرطبیعی (یا دیسپلاستیک) به نظر می‌رسند، از این رو سندرم‌های میلودیسپلاستیک نامیده می‌شوند. بر اساس گزارش ACS، سالانه بیش از 10000 نفر مبتلا به MDS تشخیص داده می شوند. در گذشته، MDS معمولاً به عنوان یک بیماری پیش لوسمی شناخته می شد (و هنوز هم گاهی اوقات به آن پره لوسمی می گویند) زیرا برخی از افراد مبتلا به MDS به لوسمی حاد به عنوان عارضه این بیماری مبتلا می شوند. با این حال، اکثر بیماران مبتلا به MDS هرگز به لوسمی حاد مبتلا نمی شوند. طبق قرارداد، MDS به عنوان لوسمی میلوئید حاد (AML) با ویژگی های میلودیسپلاستیک زمانی که بلاست های خون یا مغز استخوان به 20 درصد می رسد یا از آن فراتر می رود، دوباره طبقه بندی می شوند.

علل سرطان خون

بیماریهای مادرزادی که در تماس با مواد رادیواکتیو و شیمیایی بوده اند ( مانند کودکانی که در نسلهای گذشته از مادران مورد تهاجم بمبهای اتمی هیروشیما و ناکازاکی متولد شده اند، امروزه اکثراً دچار سرطان خون شده اند )، برخی داروها ، ویروس انسانی نوع T، علل ژنتیکی ( کروموزوم فیلادلفیا )، علل ناشناخته.