به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، دکتر نائیجی با بیان این‌که فیبروم‌ها شایع‌ترین تومورهای مونوکلونال برخاسته از سلول‌های عضله صاف در رحم هستند، اظهار کرد: این سلول‌ها بر اساس جایگزینی خود در رحم خوانده می‌شوند. فیبروم‌های رحمی، رشد خوش‌خیم و غیرسرطانی سلول‌های عضلانی و بافت همبند رحم هستند که نام‌ دیگر آن لیومیوم یا میوم است.

وی افزود: شیوع فیبروم‌ها تحت تاثیر هورمون‌های جنسی استروژن و پروژسترون قرار می‌گیرد که این موضوع هم در دوره‌های مختلف باروری در زنان متفاوت است. فیبروم‌های رحمی معمولا از سنین ۲۰ تا ۵۰ سال علامت‌دار می‌شوند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به نشانه‌های بالینی تومورهای خوش‌خیم رحم، خاطرنشان کرد: در برخی موارد تومورهای رحمی علامتی برای فرد مبتلا ایجاد نمی‌کند ولی در موارد بزرگتر به واسطه اثر فشاری که بر روی ارگان‌های مجاور وارد می‌کند سبب بروز مشکلاتی در روده‌ها و یا دفع ادرار می‌شوند. همچنین خونریزی شدید، خونریزی غیرطبیعی ماهیانه، طولانی شدن خونریزی‌های ماهیانه، درد یا احساس فشار در لگن (شدید، منتشر، یا همانند کرامپ قاعدگی)، آنمی (بدلیل خونریزی‌های شدید قاعدگی)، احساس فوریت در ادرار کردن، یبوست، سقط، نازایی خونریزی‌های غیر طبیعی رحمی، درد و فشار در لگن و اختلالات تولید مثلی و بارداری از جمله نشانه‌های تومورهای رحم و یا فیبروم است.

این متخصص زنان و زایمان به راه‌های تشخیص فیبروم رحم اشاره کرد و گفت: سونوگرافی اصلی‌ترین راه برای شناسایی فیبروم است. در مواردی توده‌هایی که داخل کاویته رحم وجود دارد، ممکن است این ضایعات مانند پولیپ قابل افتراق نباشند، در این موارد از روش‌هایی مانند تصویربرداری با سونوگرافی همزمان با تزریق سرم به داخل رحم که روشی سرپایی است استفاده می‌شود.

وی با اشاره به این‌که معمولا در یائسگی‌ها علامت‌های فیبروم از بین می‌رود و رشد آن نیز متوقف می‌شود، تصریح کرد: نکته اینجا است که اگر در همین دوران هم هورمون‌تراپی انجام شود، ممکن است فیبروم رشد کرده و یا با نشانه‌های دیگری همراه باشد.

او به روش‌های درمان فیبروم‌ اشاره کرد و افزود: فیبروم در برخی بیماران می‌تواند منجر به کم‌خونی شدید، نازایی و حتی در دوران بارداری منجر به سقط جنین شود.

وی با تاکید بر این‌که درمان متداول فیبروم، جراحی است، به عارضه‌های احتمالی جراحی فیبروم در موارد خاص اشاره کرد و گفت: در این مواردی که جراحی ممکن نیست، با روش هورمون‌تراپی و دارویی موقتا علامت‌ها و عارضه‌های فیبروم را می‌توان متوقف کرد.

وی به خطرات احتمالی بدخیمی‌های فیبروم اشاره کرد و افزود: در برخی موارد که توده بسیار بزرگ و یا بدشکل است، باید حتما بیمار مبتلا به فیبروم توسط پزشک متخصص زنان و زایمان ویزیت و بررسی شود.

بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، او تاثیر فیبروم رحمی در بارداری‌ها را مورد توجه قرار داد و تاکید کرد: بسیاری از زنان در دوران بارداری مشکلی با فیبروم‏‌ها ندارند؛ با این‌حال شایع‏‌ترین عارضه فیبروم‌‏ها در دوران بارداری، درد است. این عارضه اغلب در زنانی که فیبروم بزرگتر از پنج سانتی‏متر در دو تا سه ماهه آخر خود دارند، دیده می‏‌شود.

وی با تاکید بر این‌که فیبروم‏‌ها ممکن است خطر سایر عوارض در دوران بارداری و زایمان را افزایش دهند، ادامه داد: محدودیت رشد جنین (فیبروم‏‌های بزرگ ممکن است به دلیل کاهش فضای داخل رحم از رشد کامل جنین جلوگیری کنند)، قطع ناگهانی جفت (اگر فیبروم روی جفت فشار بیاورد ممکن است باعث شود که جفت از دیواره رحم جدا شود، این اتفاق باعث کاهش اکسیژن و مواد مغذی حیاتی می‌‏شود)، زایمان زودرس (درد ناشی از فیبروم ممکن است منجر به انقباضات رحمی شود، که می‏‌تواند منجر به زایمان زودرس شود)، زایمان سزارین ( مراکز تحقیقاتی تخمین می‌‏زند که نیاز به انجام سزارین در زنان مبتلا به فیبروم شش برابر بیشتر از زنانی است که این توده‏‌ها را ندارند)، وضعیت بریج یا قرارگیری جنین از پا (به دلیل شکل غیر طبیعی حفره رحم، ممکن است زایمان از واژن امکان‌‏پذیر نباشد) و سقط جنین (تحقیقات نشان می‌‏دهد که احتمال سقط جنین در زنان مبتلا به فیبروم دو برابر است) از عارضه‌های فیبرم در بارداری است.