به گزارش سلامت نیوز به نقل از کلیولند کلینیک این یک بیماری مادام العمر است که قابل درمان نیست. با این حال، درمان‌های بیماری کرون معمولاً علائم شما را کنترل می‌کنند و به شما اجازه می‌دهند زندگی فعالی داشته باشید.

بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون یک شکل مادام العمر از بیماری التهابی روده (IBD) است. این بیماری دستگاه گوارش - به ویژه روده کوچک و بزرگ - را ملتهب و تحریک می کند. بیماری کرون می تواند باعث اسهال و گرفتگی معده شود. گاهی شعله ور می شود.

بیماری کرون نام خود را از متخصص گوارش آمریکایی دکتر بوریل کرون (1884-1983) گرفته است. او یکی از اولین پزشکانی بود که این بیماری را در سال 1932 توصیف کرد. کولیت اولسراتیو یکی دیگر از بیماری های التهابی روده است که معمولاً تشخیص داده می شود.

بیماری کرون چقدر شایع است؟

به گفته رئیس پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران تخمین زده می شود که بیش از ۴۰ هزار ایرانی به بیماری کرون مبتلا هستند که می تواند شامل مردان، زنان و کودکان باشد.

چه کسانی ممکن است به بیماری کرون مبتلا شوند؟

بیماری کرون معمولاً در افراد جوان‌تر ظاهر می‌شود - اغلب در اواخر نوجوانی، 20 سالگی یا اوایل 30 سالگی. با این حال، این وضعیت ممکن است در هر سنی رخ دهد. در مردان و زنان به یک اندازه شایع است. بیماری کرون در کودکان خردسال نیز دیده می شود.خطر ابتلا به بیماری کرون بیشتر از افراد غیر سیگاری می باشد.

انواع بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون می تواند بخش های مختلف دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار دهد. انواع بیماری کرون عبارتند از:

ایلئوکولیت: التهاب در روده کوچک و بخشی از روده بزرگ یا کولون رخ می دهد. ایلئوکولیت شایع ترین نوع بیماری کرون است.

ایلیت: تورم و التهاب در روده کوچک (ایلئوم) ایجاد می شود.

معده اثنی عشر : التهاب و تحریک معده و بالای روده کوچک (اثنی عشر) را تحت تاثیر قرار می دهد.

ژژنوئیلیت: نواحی التهابی تکه تکه در نیمه بالایی روده کوچک (به نام ژژونوم) ایجاد می شود.

چه چیزی باعث بیماری کرون می شود؟

هیچ دلیل شناخته شده ای برای بیماری کرون وجود ندارد. عوامل خاصی ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند، از جمله:

• بیماری خود ایمنی : باکتری های موجود در دستگاه گوارش ممکن است باعث شوند سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم شما حمله کند.
• ژن ها: بیماری التهابی روده (IBD) اغلب به صورت ژنتیکی ایجاد می شود. اگر والدین، خواهر و برادر یا سایر اعضای خانواده مبتلا به کرون هستند، در معرض خطر ابتلا به آن خواهید بود. چندین جهش (تغییر) خاص در ژن ها وجود دارد که می تواند افراد را مستعد ابتلا به بیماری کرون کند.
• سیگار کشیدن : سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به بیماری کرون را دو برابر کند.

بیشتر بدانید:نشانه های ابتلا به بیماری کرون را نادیده نگیرید!

علائم بیماری کرون چیست؟

افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است دوره هایی از علائم شدید (شعله ور شدن) و به دنبال آن دوره هایی بدون علائم یا بسیار خفیف (بهبود) را تجربه کنند. بهبودی می تواند هفته ها یا حتی سال ها طول بکشد. هیچ راهی برای پیش بینی زمان وقوع شعله ور شدن وجود ندارد.

اگر به بیماری کرون مبتلا هستید، ممکن است علائمی که داشته باشید می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درد شکم
• اسهال مزمن
• احساس سیری
• تب
• از دست دادن اشتهای شما
• کاهش وزن
• برچسب های پوستی غیر طبیعی (معمولا روی باسن شما)
• شقاق مقعد
• فیستول مقعدی
• خونریزی مقعدی

بیماری کرون چگونه تشخیص داده می شود؟

اکثر افراد مبتلا به کرون برای اولین بار به دلیل اسهال مداوم، گرفتگی شکم یا کاهش وزن غیرقابل توضیح به پزشک مراجعه می کنند. اگر کودکی دارید که علائم بیماری کرون را بروز داده است، به پزشک اطفال خود مراجعه نمایید.

برای یافتن علت علائم شما، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را تجویز کند:

• آزمایش خون: آزمایش خون تعداد بالای گلبول های سفید را که ممکن است نشان دهنده التهاب یا عفونت باشد، بررسی می کند. این آزمایش همچنین تعداد کم گلبول های قرمز خون یا کم خونی را بررسی می کند. تقریباً از هر سه نفر مبتلا به بیماری کرون یک نفر کم خونی دارد.
• آزمایش مدفوع: این آزمایش نمونه ای از مدفوع شما را برای بررسی وجود باکتری یا انگل بررسی می کند. می تواند عفونت هایی که باعث اسهال مزمن می شوند را رد کند.
• کولونوسکوپی: در طول کولونوسکوپی ، پزشک از یک آندوسکوپ (لوله نازک با نور و دوربین متصل) برای بررسی داخل روده بزرگ استفاده می کند. پزشک شما ممکن است یک نمونه بافت ( بیوپسی ) از روده بزرگ بگیرد تا علائم التهاب را آزمایش کند.
• CTاسکن: سی تی اسکن تصاویری از دستگاه گوارش ایجاد می کند. این به پزشک شما می گوید که التهاب روده چقدر شدید است.
• آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی : پزشک یک لوله بلند و نازک به نام آندوسکوپ را از طریق دهان و گلو شما به داخل می فرستد. یک دوربین متصل به پزشک اجازه می دهد تا داخل را ببیند. در طول آندوسکوپی فوقانی ، پزشک ممکن است نمونه‌های بافتی نیز بگیرد.
• معاینه دستگاه گوارش فوقانی : تصاویر اشعه ایکس مورد استفاده در معاینه دستگاه گوارش فوقانی به پزشک شما اجازه می دهد تا حرکت مایع باریم بلعیده شده را در دستگاه گوارش مشاهده کند.

بیشتر بدانید: همه چیز از آمادگی پیش از آندوسکوپی تا ترخیص

بیماری کرون چگونه مدیریت یا درمان می شود؟

درمان بیماری کرون بسته به اینکه چه چیزی باعث علائم شما شده و چقدر شدید است، متفاوت است. در کودکان، هدف از درمان القای بهبودی (زمان بین شعله ور شدن علائم)، حفظ بهبودی و مدیریت هر گونه عوارض بیماری کرون در طول زمان است.

پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این درمان ها را برای بیماری کرون توصیه کند:

• آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها می توانند از عفونت ها پیشگیری یا آن را درمان کنند. عفونت‌های شدید می‌توانند منجر به آبسه شوند. یا می توانند باعث ایجاد فیستول شوند.
• داروهای ضد اسهال : داروهای تجویزی مانند لوپرامید می توانند اسهال شدید را متوقف کنند.
• بیولوژیک ها: این داروها شامل آنتی بادی های مونوکلونال برای سرکوب پاسخ ایمنی هستند.
• استراحت روده: برای اینکه به روده های شما فرصتی برای بهبودی بدهد، ممکن است پزشک شما توصیه کند که برای چند روز یا بیشتر بدون غذا یا نوشیدنی بمانید. برای دریافت تغذیه مورد نیاز، ممکن است تغذیه داخل وریدی ( تزریق سرم) دریافت کنید . یا فقط یک مایع تجویز شده بنوشید و یا یک لوله تغذیه داشته باشید.
• کورتیکواستروئیدها: کورتیزون، پردنیزون و سایر کورتیکواستروئیدها التهاب ناشی از بیماری خودایمنی را کاهش می دهند.
• تعدیل کننده های ایمنی: این داروها با سرکوب سیستم ایمنی بیش فعال، التهاب را آرام می کنند. آنها شامل آزاتیوپرین و سیکلوسپورین هستند.
• جراحی: جراحی بیماری کرون را درمان نمی کند، اما می تواند عوارض را درمان کند. ممکن است برای اصلاح سوراخ‌ها ، انسداد یا خونریزی روده به جراحی نیاز داشته باشید.

عوارض بیماری کرون چیست؟

بیماری کرون می تواند منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

• آبسه: پاکت های آلوده پر از چرک در دستگاه گوارش یا شکم ایجاد می شود.
• شقاق مقعد: پارگی های کوچک در مقعد ( شقاق مقعد ) می تواند باعث درد، خارش و خونریزی شود.
• انسداد روده: بافت اسکار ناشی از التهاب، فیستول یا روده باریک می تواند روده را به طور جزئی یا کامل مسدود کند. مواد زائد و گازها ایجاد می شود. انسداد در روده کوچک یا روده بزرگ نیاز به جراحی دارد.
• سرطان روده بزرگ: بیماری کرون در روده بزرگ خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد .
• فیستول: IBD می تواند باعث ایجاد منافذ غیرطبیعی تونل مانند به نام فیستول در دیواره های روده شود. این فیستول ها گاهی عفونی می شوند.
• سوء تغذیه: اسهال مزمن می تواند جذب مواد مغذی را برای بدن شما سخت کند. یکی از مشکلات رایج در افراد مبتلا به بیماری کرون کمبود آهن است. زمانی که اندام های شما نتوانند اکسیژن کافی دریافت کنند ، آهن کم می تواند منجر به کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون) شود.
• زخم ها: زخم های باز به نام زخم می توانند در دهان، معده یا راست روده شما ایجاد شوند.

بیشتر بدانید: ۸ عارضه بیماری کرون

چگونه بیماری کرون بر بارداری تأثیر می گذارد؟

زنان مبتلا به بیماری کرون می توانند، حاملگی طبیعی داشته باشندپزشک شما ممکن است تلاش برای باردار شدن را در زمانی که بیماری در حال بهبود است توصیه کند. شعله ور شدن در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:

• سقط جنین (از دست دادن بارداری قبل از رشد کامل جنین).
• زایمان زودرس (زایمان قبل از هفته 37 بارداری).
• وزن کم هنگام تولد (وزن نوزاد کمتر از 5 پوند، 8 اونس).

چگونه می توانم از بیماری کرون پیشگیری کنم؟

هیچ راهی برای پیشگیری از بیماری کرون وجود ندارد. این تغییرات سبک زندگی سالم می تواند علائم را کاهش داده و شعله ور شدن را کاهش دهد:

• سیگار را ترک کنید .
• یک رژیم غذایی سالم و کم چرب داشته باشید .
• به طور منظم ورزش کنید.
• استرس را مدیریت کنید.

چشم انداز درمانی افراد مبتلا به بیماری کرون چیست؟

اکثر افراد مبتلا به بیماری کرون از زندگی سالم و فعال لذت می برند. در حالی که درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، درمان ها و تغییرات سبک زندگی می تواند بیماری را در حالت بهبودی نگه دارد و از عوارض جلوگیری کند.

تغییرات سبک زندگی می تواند شامل تغییراتی در رژیم غذایی شما باشد. افراد مبتلا به بیماری کرون اغلب باید رژیم غذایی خود را به گونه ای تنظیم کنند که روزانه کالری کافی دریافت کنند. عدم تحمل لاکتوز همچنین می تواند یک مشکل برای مبتلایان به بیماری کرون باشد. اگر متوجه شدید که با این عدم تحمل رژیمی مشکل دارید، ممکن است لازم باشد از برخی محصولات لبنی اجتناب کنید. همچنین در صورت ابتلا به بیماری کرون باید از سیگار کشیدن خودداری کنید. سیگار فقط می تواند وضعیت شما را بدتر کند.

پزشک شما پس از تشخیص بیماری کرون، کولونوسکوپی های پیشگیرانه را به شما توصیه خواهد . با او در مورد اینکه چند وقت یکبار باید کولونوسکوپی انجام دهید و چه خطراتی برای سایر شرایط پزشکی دارید، صحبت کنید.

بیشتر بدانید: تفاوت های بیماری کرون و کولیت زخمی

چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرم؟

اگر هریک از علائم زیر را داشتید با پزشک خود تماس بگیرید:

• خون در مدفوع
• یبوست
• کاهش وزن شدید
• تب
• عدم توانایی در عبور گاز
• حالت تهوع و استفراغ
• درد شدید شکم
• نشانه های شعله ور شدن
• اسهال غیر قابل کنترل
• ضعف یا خستگی که ممکن است نشانه کم خونی باشد

شعله ور شدن بیماری کرون غیرقابل پیش بینی است و می تواند زندگی روزمره شما را مختل کند. با پزشک در مورد اقداماتی که می توانید برای کنترل بیماری انجام دهید صحبت کنید. با درمان مناسب و تغییر سبک زندگی، می توانید علائم را مدیریت کنید، از عوارض جلوگیری کنید و زندگی فعالی داشته باشید.