به گزارش سلامت نیوز به نقل از مای، مننژیت التهاب لایه های محافظ اطراف مغز و نخاع شما (مننژ) است. باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها، انگل ها و شرایط غیر عفونی می توانند باعث مننژیت شوند. علائم شامل تب، سردرد شدید، سفتی گردن، حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور است. اگر فکر می کنید مننژیت دارید، فورا به اورژانس مراجعه کنید.

علائم مننژیت شامل تب، سردرد، سفتی گردن، حساسیت به نور، حالت تهوع، استفراغ و گیجی است.

علائم شایع مننژیت در بزرگسالان تب، سردرد و سفتی گردن است، اما همه همه ی علائم را ندارند. در عوض نوزادان ممکن است استفراغ کنند، بداخلاق رفتار کنند، خوب غذا نخورند، کمبود انرژی داشته باشند و به سختی از خواب بیدار شوند.

مننژیت نخاعی چیست؟

مننژیت التهاب ناحیه اطراف مغز و نخاع شما ( مننژ ) است. گاهی اوقات به آن مننژیت نخاعی می گویند.

مننژهای شما از مغز و نخاع شما در برابر آسیب محافظت می کنند و پشتیبانی و ساختار را فراهم می کنند. آنها حاوی اعصاب، عروق خونی و مایع محافظ (مایع مغزی نخاعی) هستند.

بیماری‌های عفونی ، مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها، و شرایط غیرعفونی، مانند سرطان یا آسیب‌های سر، می‌توانند باعث مننژیت شوند.

مننژیت نخاعی نام دیگری برای مننژیت است، التهاب مننژهای اطراف مغز و نخاع.

مننژیت آسپتیک چیست؟

مننژیت آسپتیک هر موردی از مننژیت است که در آن مایع اطراف مغز و ستون فقرات (CSF) شما برای باکتری منفی باشد. این بدان معناست که یا رشد باکتری های ایجاد کننده مننژیت دشوار است یا اینکه مورد مننژیت شما توسط باکتری ایجاد نمی شود. شایع ترین علت مننژیت آسپتیک، عفونت ویروسی است.

تفاوت بین مننژیت و آنسفالیت چیست؟

تفاوت بین مننژیت و آنسفالیت در محل التهاب است. مننژیت التهاب پوشش محافظ مغز و نخاع است و آنسفالیت التهاب خود مغز است.

انواع مننژیت چیست؟

انواع مننژیت معمولاً به دلیل علت یا مدت زمانی که علائم را داشته اید نامگذاری می شوند. آنها عبارتند از:

• مننژیت باکتریایی
• مننژیت ویروسی
• مننژیت قارچی
• مننژیت انگلی مننژیت ناشی از برخی انگل ها مننژیت ائوزینوفیلیک یا مننگوآنسفالیت ائوزینوفیلیک (EM) نامیده می شود.
• مننژیت آمیبی اولیه (PAM). مننژیت می تواند توسط آمیبا Naegleria fowleri ایجاد شود.
• مننژیت آسپتیک ناشی از دارو (DIAM ). به ندرت، برخی داروها باعث مننژیت آسپتیک ناشی از دارو (DIAM) می شوند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) و آنتی بیوتیک ها شایع ترین علل DIAM هستند.
• مننژیت مزمن زمانی که مننژیت یک ماه یا بیشتر طول بکشد، مننژیت مزمن نامیده می شود.
• مننژیت حاد. مننژیت باکتریایی اغلب حاد است، به این معنی که علائم شدید هستند و به طور ناگهانی ظاهر می شوند.

چه کسانی در معرض افزایش خطر ابتلا به مننژیت هستند؟

سن شما، محل زندگی یا مسافرت و برخی شرایط سلامتی می تواند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهد.

اگر:

• زیر 5 سال سن دارند. حدود 70 درصد از تمام موارد مننژیت باکتریایی بر کودکان زیر 5 سال تأثیر می گذارد.
• سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید. اگر با HIV یا سرطان زندگی می کنید، اگر پیوند عضو یا مغز استخوان دریافت کرده اید یا اگر از داروهایی استفاده می کنید که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند، ممکن است سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید .
• در یک محیط گروهی زندگی کنید، مانند یک خوابگاه کالج.
• طحال نداشته باشید یا طحال آسیب دیده باشد.
• در مکان هایی زندگی کنید یا به مکان هایی سفر کنید که بیماری های عفونی که باعث مننژیت می شوند شایع هستند.
• عفونت مزمن بینی و گوش ، ذات الریه پنوموکوکی یا عفونت خونی گسترده داشته باشید.
• آسیب به سر، آسیب مغزی تروماتیک (TBI) یا آسیب نخاعی داشته باشید .
• با بیماری سلول داسی شکل زندگی می کنند .
• با اختلال مصرف الکل زندگی می کنند .

بیشتر بدانید: مننژیت بیشتر چه کسانی را تهدید می کند؟

علائم مننژیت چیست؟

علائم مننژیت در نوزادان می تواند متفاوت از کودکان و بزرگسالان باشد. در مننژیت باکتریایی، تب، سردرد و سفتی گردن ممکن است به طور ناگهانی ایجاد شود و وضعیت شما به سرعت بدتر شود.

علائم مننژیت در کودکان و بزرگسالان

• سفتی گردن
• حالت تهوع یا استفراغ
• حساسیت به نور (فوتوفوبیا)
• گیجی یا تغییر وضعیت ذهنی
• کمبود انرژی (بی حالی)، خواب آلودگی شدید یا مشکل در بیدار شدن از خواب
• فقدان اشتها
• لکه های گرد کوچک که شبیه راش (پتشی) هستند
• علائم اضافی مننژیت آمیب

ممکن است علائم دیگری از مننژیت آمیب را چند روز پس از علائم اولیه تجربه کنید:

• توهمات
• از دست دادن تعادل
• عدم توجه یا تمرکز

علائم و نشانه های مننژیت در نوزادان

ممکن است کودک شما علائم مننژیت مشابه بزرگسالان (مانند سردرد، سفتی گردن و حالت تهوع) را تجربه نکند و تشخیص آن حتی ممکن است دشوار باشد. برخی از علائم مننژیت که می توانید در نوزادان به دنبال آنها باشید عبارتند از:

• برآمدگی "نقطه نرم" (فونتانل) روی سر نوزاد
• بد غذا خوردن
• خواب آلودگی یا مشکل در بیدار شدن از خواب
• پاسخ های کم انرژی یا کندتر (بی حالی)

چگونه بفهمم که مننژیت دارم؟

فقط پزشک شما می تواند مننژیت را تشخیص دهد. اگر فکر می کنید مننژیت دارید، با پزشک خود صحبت کنید یا به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید.

مننژیت چقدر دردناک است؟

مننژیت می تواند باعث سردردهای شدید شود که می تواند بسیار دردناک باشد. درد ممکن است به پشت یا سایر نقاط بدن شما سرایت کند. همچنین ممکن است تقریباً غیرممکن باشد که گردن خود را به روش های خاصی حرکت دهید. برخی از افراد علائم کمتر قابل توجهی دارند، بنابراین اگر علائم مننژیت را دارید منتظر درد شدید نباشید تا به پزشک خود مراجعه کنید.

چه چیزی باعث مننژیت می شود؟

بیماری های عفونی (ناشی از چیزی مضر از خارج از بدن شما) و شرایط غیر عفونی باعث مننژیت می شوند.

عوامل عفونی، باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها، انگل ها و آمیبا Naegleria fowleri هستند. علل غیر عفونی شامل بیماری ها، برخی داروها و شرایط دیگر است.

علل مننژیت باکتریایی

• استرپتوکوک پنومونی
• استرپتوکوک گروه B
• نایسریا مننژیتید
• هموفیلوس آنفولانزا
• لیستریا مونوسیتوژنز
• E. coli
• مایکوباکتریوم توبرکلوزیس

علل مننژیت ویروسی

• انتروویروس های غیر فلج اطفال
• اوریون
• هرپس ویروس ها (از جمله آنهایی که باعث مونونوکلئوز ، آبله مرغان و زونا می شوند)
• سرخک
• آنفولانزا
• آربوویروس‌ها، مانند ویروس نیل غربی
• ویروس کوریومننژیت لنفوسیتی

علل مننژیت قارچی

• کوکسیدیوئیدها

علل مننژیت انگلی (مننژیت ائوزینوفیلیک)

• Angiostrongylus cantonensis
• Baylisascaris procyonis
• Gnathostoma Spinigerum

علل مننژیت آمیبی (PAM)

• Naegleria fowleri باعث مننژیت آمیبی می شود.

علل مننژیت غیر عفونی

• لوپوس اریتماتوز سیستمیک (لوپوس)
• برخی داروها مانند NSAID ها و آنتی بیوتیک ها
• جراحت سر
• جراحی مغز

چگونه به مننژیت مبتلا می شوید؟

بسته به اینکه علت آن عفونی باشد یا خیر، راه های زیادی برای ابتلا به مننژیت وجود دارد:

• از یک بیماری مسری که شخص به فرد منتقل می شود، مانند ویروس یا باکتری
• از مواد غذایی آلوده به چیزهای عفونی
• از شنا کردن یا نوشیدن آب آلوده به چیزهای عفونی
• از قارچ های موجود در محیطی که در آن تنفس می کنید
• به عنوان یک عارضه از بیماری های غیر عفونی مانند سرطان یا لوپوس
• در نتیجه آسیب سر یا جراحی مغز
• به عنوان عوارض جانبی یک دارو

آیا مننژیت مسری است؟

خود مننژیت - تورم مننژها - مسری نیست، اما برخی از علل آن مسری هستند. بیشتر علل باکتریایی و ویروسی مننژیت می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. شما نمی توانید سایر علل مننژیت را از شخص دیگری دریافت کنید.

مننژیت چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما با انجام یک معاینه فیزیکی، پرسش در مورد علائم و آزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF) مننژیت را تشخیص می دهد. همچنین ممکن است از شما بپرسند که آیا در اطراف افراد مبتلا به بیماری‌های خاصی بوده‌اید یا اخیراً به مسافرت رفته‌اید، نمونه خون یا مدفوع از شما بگیرند، از بینی یا گلوی شما نمونه برداری کنند یا از مغز شما تصویربرداری کنند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص مننژیت انجام می شود؟

برخی از آزمایشاتی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است برای تشخیص مننژیت استفاده کند عبارتند از:

• سواب بینی یا گلو: ارائه دهنده شما از یک چوب با نوک نرم (سواب) برای گرفتن نمونه از بینی یا گلوی شما استفاده می کند. یک آزمایشگاه نمونه شما را برای علائم عفونت آزمایش می کند.
• پونکسیون کمری / شیر نخاعی: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک سوزن را در قسمت پایین کمر شما وارد می کند تا نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) شما را جمع آوری کند. یک آزمایشگاه نمونه CSF شما را برای علائم عفونت آزمایش می کند.
• آزمایشات خون: پزشک شما با سوزن از بازوی شما نمونه خون می گیرد. یک آزمایشگاه خون شما را برای علائم عفونت آزمایش می کند.
• اسکن مغز: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند از سی تی اسکن یا ام آر آی برای گرفتن عکس از مغز و جستجوی التهاب استفاده کند. این گاهی اوقات اسکن مغز نامیده می شود.
• نمونه مدفوع: آزمایشگاه نمونه مدفوع شما را برای علائم عفونت آزمایش می کند.

مننژیت چگونه درمان می شود؟

درمان مننژیت به علت آن بستگی دارد. آنتی بیوتیک ها برای درمان مننژیت باکتریایی و ضد قارچ ها برای درمان مننژیت قارچی استفاده می شوند. از داروهای ضد ویروسی می توان برای درمان برخی از علل ویروسی مننژیت استفاده کرد. علل غیر عفونی مننژیت با رسیدگی به بیماری یا آسیب زمینه ای درمان می شوند.

هیچ درمان خاصی برای سایر علل عفونی مننژیت وجود ندارد. ممکن است از داروها برای کاهش التهاب یا تسکین علائم شما استفاده شود.

چه داروهایی برای درمان مننژیت استفاده می شود؟

داروها و سایر روش های درمانی که ممکن است برای درمان مننژیت استفاده شوند عبارتند از:

• آنتی بیوتیک برای مننژیت باکتریایی
• ضد قارچ برای مننژیت قارچی
• ضد ویروسی برای موارد خاصی از مننژیت ویروسی، مانند ویروس هرپس و آنفولانزا
• کورتیکواستروئیدها ، مانند دگزامتازون یا پردنیزون ، برای کاهش التهاب
• مسکن ها
• مایعات IV برای هیدراته نگه داشتن شما

چه مدت پس از درمان مننژیت احساس بهتری خواهم داشت؟

ممکن است ظرف چند روز تا یک هفته پس از شروع درمان مننژیت، احساس بهتری داشته باشید. بهبودی کامل می تواند هفته ها تا ماه ها طول بکشد.

چگونه می توانم خطر ابتلا به مننژیت را کاهش دهم؟

بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به مننژیت، انجام اقدامات احتیاطی ساده برای محافظت از خود در برابر بیماری های عفونی که اغلب باعث آن می شوند، است. واکسن زدن، استفاده از مواد غذایی ایمن و شستن دست ها چند راه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری های عفونی هستند. پزشک شما ممکن است استفاده از آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت در شرایط خاص توصیه کند.

واکسن ها

واکسن های زیادی وجود دارد که به جلوگیری از عفونت های باکتریایی و ویروسی که می تواند منجر به مننژیت شود کمک می کند. برخی از آنها فقط به گروه های سنی خاص یا سایر در معرض خطر داده می شود. از پزشک خود بپرسید که کدام واکسن برای شما، فرزندتان یا سایر عزیزان مناسب است.

• واکسن های ضد باکتری: واکسن های بیماری مننگوکوک، بیماری پنوموکوک، هموفیلوس آنفلوآنزا سروتیپ b (Hib) و سل همگی به محافظت از شما در برابر عفونت های باکتریایی که می توانند منجر به مننژیت شوند کمک می کنند. واکسن سل در کشورهایی که سل شایع است استفاده می شود. این به طور گسترده در جاهای دیگر مانند ایالات متحده یا بریتانیا استفاده نمی شود.
• واکسیناسیون علیه ویروس ها: واکسن های آبله مرغان ، آنفولانزا ، سرخک و اوریون از شما در برابر عفونت های ویروسی که می تواند منجر به مننژیت شود، محافظت می کند.

بیشتر بدانید: واکسن مننژیت برای چه کسانی است؟

آنتی بیوتیک های پیشگیرانه

پزشک شما می‌تواند آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه را برای کمک به جلوگیری از عفونت باکتریایی در صورت خطر بالا تجویز کند. در مورد آنتی بیوتیک های پیشگیرانه با پزشک خود صحبت کنید:

• مننژیت ناشی از مننژیت
• یک عفونت جدی Hib

راه های دیگر برای کمک به پیشگیری از مننژیت

شما می توانید خطر ابتلا به مننژیت را با چند عادت ساده برای محافظت از خود و دیگران در برابر بیماری های عفونی کاهش دهید.

• دست های خود را مرتب با آب و صابون بشویید. شستن کامل دست ها به ویژه پس از استفاده از حمام، قبل و بعد از تهیه غذا یا صرف غذا، پس از تماس با مدفوع (حیوان یا انسان) و پس از باغبانی یا کار با ماسه یا خاک بسیار مهم است.
• هنگام سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را بپوشانید.
• سطوحی که اغلب لمس می شوند را ضد عفونی کنید.
• هنگامی که هر یک از شما مبتلا به یک بیماری مسری هستید از تماس با دیگران خودداری کنید. اگر نمی توانید از دیگران دوری کنید، پوشیدن ماسک ممکن است به جلوگیری از گسترش بیماری کمک کند. وسایل شخصی (مانند لیوان نوشیدن) را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
• از شنا کردن یا نوشیدن آبی که ممکن است آلوده باشد خودداری کنید.
• برای شستشوی بینی از آب مقطر یا تصفیه شده استفاده کنید.
• آماده سازی غذای ایمن را تمرین کنید: غذاها را در دمای ایمن فریز کرده و بپزید. تمام میوه ها و سبزیجات را پوست کنده یا کاملا بشویید. سطوح و ظروف آماده سازی غذا را پس از استفاده با آب و صابون بشویید.
• گوشت و غذاهای دریایی را نیم پز یا نپخته نخورید.
• شیر غیر پاستوریزه ننوشید یا غذای تهیه شده از شیر غیر پاستوریزه نخورید.
• با استفاده از دافع حشرات تایید شده برای کنه ها و پشه ها و پوشاندن پوست، تا آنجا که می توانید در خارج از منزل، خطر نیش حشرات را کاهش دهید. پس از قرار گرفتن در مناطق جنگلی یا مناطق با چمن بلند، کنه ها را بررسی کنید.
• با استفاده از ماسک در مناطق پر گرد و غبار مانند ساخت و سازها و ماندن در داخل در هنگام طوفان گرد و غبار، خطر ابتلا به عفونت های قارچی را کاهش دهید. اگر در مناطقی زندگی می کنید که عفونت های قارچی رایج است، اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهید.
• اگر باردار هستید، توصیه‌های پزشک خود را در مورد غذاهایی که باید اجتناب کنید را دنبال کنید. در مورد آزمایش S__treptococcus گروه B و نحوه جلوگیری از انتقال عفونت به نوزاد در هنگام تولد سؤال کنید.
• هنگام سفر، یاد بگیرید که چگونه خطر ابتلا به بیماری های عفونی را که در مقصدتان رایج است کاهش دهید.

اگر مننژیت داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

چشم انداز مننژیت بستگی به این دارد که چه چیزی باعث آن شده است، چقدر شدید است و چقدر زود درمان می شوید. اگر به سرعت تحت درمان قرار بگیرید، معمولاً می توانید بهبودی کامل پیدا کنید، هرچند ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا دوباره احساس خوبی داشته باشید.

ممکن است مجبور شوید چند روز در بیمارستان بمانید و درمان ممکن است حتی پس از رفتن به خانه ادامه یابد.

اثرات طولانی مدت مننژیت

تحقیقات نشان می‌دهد که 10 تا 20 درصد از افرادی که مننژیت داشته‌اند، مشکلات سلامتی طولانی‌مدتی دارند. مننژیت باکتریایی بیشتر از سایر انواع مننژیت اثرات پایداری دارد.

اثرات بلند مدت مننژیت عبارتند از:

• کاهش بینایی یا شنوایی
• مشکل در حافظه و تمرکز
• صرع
• مسائل حرکتی و تعادلی
• مشکلات رفتاری یا مشکلات یادگیری در کودکان
• آرتروز
• آسیب اندام
• از دست دادن انگشتان دست، انگشتان پا یا دست و پا در اثر سپسیس

عوارض مننژیت

مننژیت باکتریایی گاهی اوقات منجر به سپسیس می شود، وضعیتی که در آن بدن شما به یک عفونت پاسخ تهدید کننده زندگی می دهد. سپسیس می تواند باعث آسیب بافت، عروق خونی و اندام شود. در موارد شدید سپسیس، ممکن است اندام های شما از کار بیفتند یا ممکن است مجبور شوید انگشتان دست، پاها یا اندام ها را بردارید.

لکه های قرمز صاف روی پوست شما که شبیه بثورات پوستی هستند (پتشی) می تواند نشانه سپسیس ناشی از مننژیت باکتریایی باشد.

آیا می توانید از مننژیت جان سالم به در ببرید؟

بله، شما می توانید از اکثر اشکال مننژیت زنده بمانید، اگرچه این یک بیماری بسیار جدی است و نیاز به درمان فوری دارد. میزان بقای مننژیت باکتریایی، کشنده ترین اشکال رایج مننژیت، حدود 90 درصد است.

در حالی که عفونت Naegleria fowleri بسیار نادر است، افراد کمی از مننژیت آمیب جان سالم به در می‌برند.

چه زمانی باید به ER مراجعه کنم؟

مننژیت باکتریایی یک اورژانس پزشکی است که می تواند به سرعت بدتر شود. اگر علائم مننژیت را دارید به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید.

چه سوالاتی باید از پزشکم بپرسم؟

• چه نوع مننژیت دارم؟
• به چه درمانی نیاز خواهم داشت؟
• چگونه می توانم علائم خود را مدیریت کنم؟
• چه زمانی باید پیگیری کنم؟
• چه علائم و نشانه هایی باید مرا ترغیب کنند که به اورژانس مراجعه کنم؟
• چگونه می توانم از ابتلای مجدد به مننژیت جلوگیری کنم؟
• آیا در درازمدت با مننژیت مشکلی خواهم داشت؟
• آیا من به دیگران مسری هستم؟

به علائم جدیدی که دارید توجه داشته باشید

غز و ستون فقرات، مرکز فرمان همه حرکت های بدنی است. بنابراین محافظت ازآن ها در برابر هرنوع آسیب دیدگی بسیارمهم است. بافت عصبی پوشیده شده با غشایی به نام مننژاست که از مغز و ستون فقرات در مقابل میکروب ها محافظت می کند. هرچند گاهی مننژ از طریق ویروس یا باکتری آلوده می شود که همان مننژیت است.مننژیت ویروسی از نوع باکتریایی شایع تر و کم خطرتر است درحالی که مننژیت باکتریایی نادر اما کشنده است .

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان، متاسفانه علایم هر دو بسیار شبیه هم است به همین دلیل نباید به علایمی که می تواند از نشانه های مننژیت باشد، بی توجه بود؛ اما به چه نوع علایمی باید توجه کرد؟

علائم آنفلوآنزا

به گزارش سایت ام اس ان، احساس بیماری یا تب داشتن درهر بار که بدن با میکروب ها مقابله می کند، امرغیرعادی نیست. اما می تواند از علایم اولیه مننژیت باشد.
به گفته متخصصان، زمانی که احساس می کنید دیگر انرژی در بدن شما نمانده است، تب و حالت تهوع پیدا کردید و سر درد دارید که کم کم بدتر می شود و به مسکن جواب نمی دهد هر چه زود تر به پزشک مراجعه کنید.

نور، چشم را اذیت می کند

اذیت شدن هنگام قرار گرفتن در نور روز یا اتاق می تواند نشانه مننژیت باشد زیرا این حالت با التهاب عصب بینایی در قسمت پشت چشم ارتباط دارد. اغلب چشم درد همراه با سردرد است.

گیجی و بهت

زمانی که این حالت پیش می آید فرد نمی تواند درست فکر کند. هنگامی که عفونت مغز را احاطه کند، فرد مشکل تمرکز پیدا می کند. در این شرایط توضیح دادن علایمی که دارید، دنبال کردن راهنمایی های ساده و حتی تشخیص این که کجا هستید، دشوار می شود. این علایم را باید جدی گرفت و به پزشک مراجعه کرد.

گردن خشک شده

این درد مانند دردی که هنگام خواب سرتان را درست روی بالشت قرار ندادید، نیست. بلکه این درد در قسمت خاصی از گردن است و با کمپرس گرم یا ماساژ دادن بهتر می شود. گردن درد مننژیتی از گردن دردهای دیگر متفاوت است. با کشیدن گردن بدتر می شود و به قسمت شانه نیز سرایت پیدا می کند. با حرکت دادن وبالا و پایین کردن بافت های ملتهب شده مننژ دچار کشیدگی می شود و درد عمیقی ایجاد می شود که به سر یا پایین کمر نیز سرایت پیدا می کند.

لکه های روی پوست

بثورات مانند لکه های بنفش رنگ از علایم مننژیت است. بثورات از علایم نوعی مننژیت باکتریایی است و در مراحل نهایی بروز می کند. این علایم پوستی زمانی بروز می کند که باکتری سم را در بدن رها کرده و باعث پارگی رگ های کوچک خونی در پوست و اعضای داخلی شده است. اما بعید است که این نشانه ها بدون علایمی که از قبل به وجود می آید، ظاهر شود.

زمانی که بثورات بروزمی کند شاید دیگر برای درمان خیلی دیر باشد.به دلیل پارگی رگ های خونی وآسیب دید گی بافت ها احتمال آسیب دیدن اعضای داخلی، مغز، از دست دادن انگشتان دست و پا وحتی پا ها و دست ها وجود دارد. اگراز قبل دچارعلایم دیگری بودید و ناگهان متوجه بروز لکه ها شدید، بهتر است بدون تاخیر به اورژانس مراجعه کنید.