به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اینترنتی دویچه وله (رادیو آلمان) ، مشكل اینجاست كه در سلولهای سرطانی، این ژن، فرم تغییر یافته و غیرفعال دارد، اما گروهی از پژوهشگران آمریكایی موفق شده‌اند این ژن غیرفعال را فعال كنند.
متخصصان ژنتیك معتقدند اگر ژن P 53در سلولهای سرطانی شده فعال شود، رشد این سلولها متوقف می‌شود و این تغییر فرصت مناسبی برای سیستم ایمنی فراهم می‌كند تا سلولهای سرطانی شده از بین ببرد. این نظریه در مرحله عمل و بر روی حیوانات آزمایشگاهی جواب مثبت داده است.
دو گروه پژوهشگر آمریكایی كه به صورت جداگانه بر روی این ژن تحقیق می كنند، موفق شده‌اند با فعال كردن این ژن در سلولهای سرطانی كبد موش‌های آزمایشگاهی، رشد این سلولها را متوقف كنند.
دكتر "لارس زندا" پژوهشگر جوان آلمانی كه با یكی از این گروه‌های تحقیقاتی همكاری می‌كند، هسته اصلی موفقیت طرح را اینگونه تعریف می‌كند:
"ما برای نخستین بار در موقعیتی قرار گرفتیم كه می‌توانستیم فعالیت یك ژن را درون سلول تنظیم كنیم، این كاری بود كه قبلا شدنی نبود و غیر از این نتیجه بیولوژیكی این دست كاری ژنتیكی بسیار جالب است، وقتی ژن P 53در سلولهای سرطانی فعال می‌شود سلول سرطانی واكنش نشان می‌دهد. پاسخ سلول ها به این تغییر، ترشح ماده‌ای است كه موجب تحریك سیستم ایمنی می‌شود این تحریك در نهایت منجر به حذف تومور خواهد شد و دقیقا این قسمت است كه در پزشكی اهمیت دارد."
این پژوهشگران موفق شده‌اند درون سلولهای زنده تنها یك ژن را بر حسب نیاز به اصلاح روشن یا خاموش كنند. به محض اینكه ژن P 53روشن می‌شود ترشح ماده‌ای به نام شیموكین آغاز می‌شود كه این ماده سیستم ایمنی را تحریك می كند و سیستم ایمنی گلبولهای سفید و سلول‌هایی كه به سلولهای قاتل و سلولهای خورنده معروف هستند به غده سرطانی می‌فرستد و این سلولها به غده سرطانی حمله می‌چكنند و آن را از بین می‌برند.
نتیجه استفاده از این روش در موش‌های آزمایشگاهی بسیار موفقیت آمیز بوده است. رشد سلولهای سرطانی كبد موش‌ها ابتدا كاملا متوقف شده و سرطان پس از مدت كوتاهی كاملا از بین رفته است.
زندا در ادامه گفت: "در مقایسه با روش متداول شیمی درمانی كه سلولها عكس العملهای متفاوتی از خود نشان می‌دهن‌د اینجا برگشتی وجود ندارد.
البته ما ابتدا فكر می‌كردیم آنچه یافته‌ایم همان خودكشی برنامه‌ریزی شده سلول است. اما بعد مشخص شد كه این طور نیست. بعد از مدتی مشاهده كردیم این روند نوعی پاسخ سلولی است، پاسخی كه در آن سلول خواب می‌رود. جالب اینجاست كه به طور معمول سلولهای كه در این حالت قرار می‌گیرند در همان شرایط هم می‌مانند و با ترشح شیموكین، سیستم ایمنی تومور را حذف می‌كنند." البته سرطان شناسان با كمی احتیاط به نتیجه این تحقیقات نگاه می‌كنند، چرا كه استفاده از این روش احتمالا اثرات جانبی ناخواسته‌ای به همراه خواهد داشت. فعال كردن یكباره سیستم ایمنی منجر به واكنش‌های متفاوتی از جمله التهاب عضو سرطانی خواهد شد. التهاب عضو پروسه درمان را مشكل‌تر می‌كند.
گذشته از آن، فعال كردن ژن P 53تنها در صورتی ممكن است كه این ژن به طور كامل تخریب نشده باشد.
دكتر زندا در این‌باره توضیح می‌دهد: "در بسیاری از سلولهای سرطانی این ژن به طور كامل از میان نرفته است، اما ژنی كه كمی تغییر ساختمانی پیدا كرده خوب عمل نمی‌كند. حال سوال اینجاست سرمایه‌گذاری روی داروهایی كه این ژن تغییر یافته را ترمیم و فعال كنند چقدر عاقلانه است. البته شانس درمان قطعی سرطان با این روش زیاد است."
اما اینكه از این روش برای درمان چه نوع سرطانی می‌توان استفاده كرد یا اینكه غیرفعال كردن بخشی از بافت زنده، كارآیی آن بافت را تا چه حد تحت تاثیر قرار می‌دهد، سوالاتی هستند كه هنوز پاسخی ندارند.
نظر شما