به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همدلی، آن گونه سازمان پزشکی قانونی اعلام کرده است در سه ماهه اول سال، روزانه بیش از 280 تهرانی کتک خورده به پزشک قانونی برای گرفتن طول درمان و اقدامات قضایی مراجعه کرده است. گزارش پزشکی قانونی نشان میدهد در سه ماهه سال جاری، در تهران ، ۲۶ هزار و ۱۲۵ نفر به دلیل آسیبهای ناشی از نزاع به مراکز پزشکی قانونی استان مراجعه کردهاند که این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل 7درصد افزایش یافته است.
البته باید به این نکته توجه داشت که آمار اعلام شده از سوی سازمان نظام پزشکی ، تنها مربوط به پروندههایی است که به پزشکی قانونی مراجعه کردهاند، اگر بخواهیم به آمار همه نزاعها و یقهگیریهای سطحی و همچنین نزاعهای که طرفین دعوا زحمت مراجعه به پزشک قانونی را به خود ندادهاند هم اشاره کنیم بیشک رقمی به مراتب بزرگتراز این آمار به دست میآید.
عصبانیت ایرانیها به روایت آمار
اگرچه آمار سازمان نظام پزشکی از مراجعه کنندگان به پزشک قانونی نشان میدهد وضع خشونت و درگیری در پایتخت نگرانکننده و روبهرشد است، اما این خشونت و عصبانیت فقط مختص به تهرانیها نیست و کل جامعه را در برگرفته است.
چه اتفاقی برای ایرانیها افتاده است که در مشاجرهها و اختلافنظرها، چاره کار را در دعوا و زد و خورد فیزیکی میبینند، به نحوی که بارها موضوعهای کوچکی مانند تنه زدن یا نگاه کردن بین دو نفر به چنان معضل بزرگی تبدیل میشود که کار به دعوا و کتککاری میرسد
به تازگی مرکز افکار سنجی ایسپا نیز در گزارشی اعلام کرد جامعه ایرانی عصبانی است. مرکز افکارسنجی وابسته به جهاد دانشگاهی در اوایل همین ماه (مرداد) نتیجه طرح سنجش «احساس خشم» مردم ایران را که در اسفندماه سال گذشته انجامشده منتشر کرد.
این موسسه گفته پژوهش خود را با حجم نمونه 2088نفری از افراد بالای 18سال در مناطق شهری و روستایی بهصورت تلفنی اجرا کرده است و پاسخگویان در سه محور «حالت خشم»، «صفت خشم» و «کنترل خشم» مورد ارزیابی قرار گرفتهاند.
بر اساس نتیجه پژوهش، ۳۳.۶درصد از پاسخگویان اظهار کردهاند به میزان زیاد یا کاملاً موافقاند که «معمولاً زود از کوره در میروند. ۱۵.۲درصد گفتهاند که اطرافیانشان آنان را فردی عصبانی میدانند. ۲۳.۴درصد در زمان عصبانیت شروع به دادوفریاد میکنند. ۵.۱درصد اقدام به پرتاب کردن یا شکستن اشیا میکنند. ۳.۶درصد گفتهاند هنگام عصبانیت طرف مقابلشان را مورد ضرب و شتم قرار میدهند. ۳۱.۴درصد گفتهاند درصورتیکه دیگران رفتار خشمگین با آنها داشته باشند، رفتار متقابل را در پیش میگیرند. ۱۱.۳درصد نیز اشاره کردهاند که احساس میکنند در همین لحظه از دست کسی یا چیزی عصبانی هستند.
آمارها جهانی نیز به خشونت و عصبانیت ایرانیها صحه میگذارد. به تازگی موسسه گالوپ بر پایه بررسی خود در سال ۲۰۲۱ و اوایل سال ۲۰۲۲ رتبهبندی تازه عصبانیترین مردم جهان را منتشر کرد.
در این رتبهبندی ایرانیها پس از سیرآلئون، مالی و اردن در رتبه نهم قرار گرفتهاند. به طوری که ۳۴ درصد ایرانیهای شرکت کننده در مصاحبه موسسه گالوپ عنوان کردهاند که اخیرا به شدت خشمگین و عصبانی شدهاند. گفتنی است نتایج گزارش موسسه گالوپ بر اساس روش نمونهگیری در میان جمعیت بزرگسال دارای ۱۵ سال و بیشتر در ۱۲۲ کشور و منطقه جهان و از طریق مصاحبههای تلفنی و حضوری به دست آمده است.
آمارهای داخلی و جهانی در مورد خشونت ایرانیها این پرسش را ایجاد میکند که چه اتفاقی برای ایرانیها افتاده است که در مشاجرهها و اختلافنظرها، چاره کار را در دعوا و زد و خورد فیزیکی میبینند، به نحوی که بارها موضوعهای کوچکی مانند تنه زدن یا نگاه کردن بین دو نفر به چنان معضل بزرگی تبدیل میشود که کار به دعوا و کتککاری میرسد و حتی در مواردی رنگ خون به خود میگیرد.
در حالی خشونت از در و دیوار جامعه میبارد که جامعهشناسان و آسیبشناسان اجتماعی خیلی وقت است زنگ عصبانی بودن را به صدا در آوردهاند و بارها از علل و تبعات آن و همچنین روش کنترل و مهار آن سخن گفتهاند،اما آنچه که جایی نرسیده است فریاد همین کارشناسان و آگاهان حوزه اجتماعی است.
فریاد کارشناسان به جایی نمیرسد
درحالی که آمارها داخلی و خارجی از افزایش خشونت و عصبانیت در میان ایرانیها سخن میگویند که براساس تئوری چرخش خشونت، خشونت بازتولید میشود و از خشونت، خشونت زاده میشود. بنابر این تئوری، باید منتظر افزایش بیش از این خشونتهای نیز باشیم، چرا که تمام زمینههای عصبانیت و خشونت در جامعه فراهم است.
علاوه بر مشکلات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، نبود آزادیهای مدنی و ...ادبیات رایج سیاستمداران و مسئولان نیز سرشار از خشونت و نفرت پراکنی است. جوری که با هر وعظ یا سخنرانی حجم زیادی از خشونت و نفرت را به جامعه تزریق میکنند.
نفرت پراکنیهای سیستماتیک در کشور چه از سوی مسئولان، سیاستمداران، رادیو و تلویزیون و ... در حالی است در تمام دنیا جامعه شناسان و متخصصان حوزه اجتماعی کوشش میکنند زمینههای بروز خشونت و نفرت پراکنی را حذف کنند و از تنشها بکاهند.
در حالی خشونت از در و دیوار جامعه میبارد که جامعهشناسان و آسیبشناسان اجتماعی خیلی وقت است زنگ عصبانی بودن را به صدا در آوردهاند و بارها از علل و تبعات آن و همچنین روش کنترل و مهار آن سخن گفتهاند،اما آنچه که جایی نرسیده است فریاد همین کارشناسان و آگاهان حوزه اجتماعی است.
همین چندوقت پیش،امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس، در مورد زیانبار بودن عصبانیت و خشونت رایج در جامعه گفت: «خشونت از لحاظ سیاسی زیان زیادی دارد، چراکه امنیت جامعه را کاهش میدهد و باعث بدبینی و ایجاد فاصله بین حکومت و مردم میشود، از نظر اقتصادی نیز کارایی را در جامعه کم میکند، بر تولید تأثیر منفی میگذارد. از نظر فرهنگی نیز زیانبار است، چراکه خشونت تبدیل به فرهنگ میشود، از نظر روحی و روانی نیز خشونت باعث بیماریهای متعدد روحی روانی و حتی فیزیکی میشود و برای نظام سلامت هزینه به همراه دارد.»
نظر شما