سلامت نیوز:شبكه های اجتماعی، پدیده‌ای نوظهور در جامعه ایرانی اند كه در دو، سه سال اخیر به سرعت جای خود را میان وسایل ارتباطی شهروندان باز كرده و تاثیر بسیاری زیادی نیز از خود بر جای گذاشته اند. از شایعه های مختلف در مورد اخبار سلامت و بهداشت و اینكه فلان میوه آلوده است و بهمان گوشت سمی؛ تا این اواخر استیكرهای غیر اخلاقی ای كه توسط عده‌ای در شبكه‌های اجتماعی رواج یافت وسبب شد تا از شبكه های اجتماعی كه عمدتا كاربران نوجوان و جوان دارد، بد گفته شود و هرگز از تاثیرات مثبت و مهمی كه می‌تواند در جریان سازی های سالم خبری داشته باشد، سخنی گفته نشود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه قانون،برخی نیز به دنبال برخی رفتارهای نادرست در شبكه های اجتماعی كه چنان چاقوی دولبه عمل می‌كند، دنبال افكار و امیال تحجرگرایانه و تلاش برای محدود و حتی فیلتر كردن شبكه‌ها هستند تا هرگز این سوال مطرح نشود كه چرا فرهنگ سازی و تلاش برای استفاده درست از شبكه های اجتماعی نمی شود؟
175 غواص شهید در تلگرام و وایبر!
این روزها در حالی كه شناسایی 175 شهید غواص كه دست بسته بار سفر بسته اند، فضای خبری ایران را متاثر از خود كرده است، اما شبكه های اجتماعی نیز در قامت موجی بزرگ برای فرهنگ سازی مقام شهادت عمل كرده اند. این روزها آنچنان تصاویر، مطالب، اشعار، دلنوشته‌ها و ده ها موضوع مرتبط با 175 غواص شهید در شبكه های تلگرام، لاین، وایبر و ... می‌چرخد كه نفوذی شگرف در میان نوجوانان و جوانان ایرانی داشته است.
مطالبی با مضمون مظلومیت غواصان شهید و مقام شامخ شهدا در شبكه های اجتماعی منتشر می‌شود كه بلافاصله ، ذهن خواننده را معطوف به خود كرده، حلقه اشك در چشمش بسته و كاملا دقایقی را متاثر از حضور شهدا می‌شود. تاثیری كه این روزها از اثر مطالب شبكه های اجتماعی با مضمون شهدا می‌بینیم شاید و البته شاید ده ها سخنرانی و مداحی نیز نتواند بر ذهن به خصوص آنها كه دوران جنگ را ندیده اند، بگذارد.
دعوت گروه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، ورزشی و ... به همراه حركت های خودجوش مردمی برای بدرقه پیكر های شهدای غواص در تهران و حضور گسترده در مراسم تشییع، از نكات بارزی بود كه در مطالب این روزهای شبكه های اجتماعی می‌شد آن را دید. شهروندان، به طور بداهه به نوشتن مطلب در ثنای شهدا و مادران شهدا پرداخته و هموطنان را دعوت به حضور در مراسم تشییع می‌كردند و نتیجه آن نیز حضوری كم نظیر از شركت مردم در یك مراسم تشییع پیكر بود.
کارشناسان معتقدند كه می‌توان با برنامه ریزی و تولید محتوای فرهنگی متناسب با نیازهای روز، از شبكه های اجتماعی استفاده مطلوب و صحیحی در جامعه داشتند. یك دکترای انسان شناسی در این باره با تاکید بر اینکه شبکه‌های مجازی می‌توانند هم تاثیر مثبت و هم منفی داشته باشند، می‌گوید: استفاده صحیح از شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی می‌تواند به سلامت روانی افراد و پویایی جامعه کمک کنند اما در غیر این صورت افراد را به سمت افسردگی و خلأعاطفی می‌برد.
دکتر علی باصری با بیان اینکه یکی از موارد مطرح در جامعه مقوله ارتباطات است، می‌افزاید: در گذشته ارتباطات در نظام اجتماعی ایران به صورت ساده و رو در رو بود اما با پیشرفت زندگی اجتماعی انسان ها، شکل گیری ابزارهای ارتباطی و تغییر سبک زندگی در حال حاضر با ارتباطات در فضای مجازی روبه رو هستیم.امروزه استفاده از تلفن همراه و سایر نرم افزارهای ، انسان‌ها را در فضای مجازی و غیر واقعی قرار می‌دهد که می‌تواند اثرات روانی، فرهنگی و اجتماعی داشته باشد.
هر چه فرد از ارتباطات انسانی به صورت واقعی خسته و گریزان باشد، بیشتر به فضاهای مجازی گرایش پیدا می‌كند که در واقع شبکه‌های اجتماعی مانند وایبر، لاین و امثال آن؛ ذهن افراد را با جاذبه‌های کاذب مشغول می‌كنند. به گفته این دکترای انسان‌شناسی، استفاده صحیح از شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی هم به سلامت روانی افراد کمک می‌کند و هم می‌تواند به پویایی جامعه توجه کند اما فرهنگ استفاده هر چه نامناسب‌تر باشد ممکن است افراد را در یک دوره زمانی به سمت افسردگی، پرخاشگری، گوشه نشینی و خلأ عاطفی برساند. شبکه‌های اجتماعی هم جنبه‌های مثبت مانند تشکیل گروه و اطلاع‌رسانی در بخش سلامت اجتماعی و فرهنگی دارد و هم جنبه منفی مانند خلأ روانی را داراست كه باید برنامه‌ریزی صحیح برای استفاده مثبت از این فضاها داشت. وی به تنوع روز افزون شبكه های اجتماعی اشاره كرده و اظهار می‌دارد كه برخورد حذفی چاره كار نیست و نمی توان مانعی برای دسترسی به شبكه های اجتماعی شود.
اهمیت برنامه ریزی استفاده صحیح از شبكه های اجتماعی
اینكه جوانان ایرانی به تشكیل زنجیره های اطلاع بخشی از حضور پیكر 175 غواص شهید پرداختند، موضوع مهمی بود كه بار دیگر تاثیر بسزای شبكه های اجتماعی و اهمیت استفاده صحیح از این شبكه‌ها را روشن كرد. با آنكه گروه‌هایی از افراد سعی در القای كاركرد نامناسب شبكه‌های اجتماعی و نقش آن در ناهنجاری‌ها دارند و در نتیجه به دنبال محروم ساختن گروه‌های زیادی از مردم در استفاده از ابزار های روز اطلاع رسانی هستند، اما آنچه در اطلاع رسانی و انتشار مطالب مرتبط باشهدای غواص به وقوع پیوست، نشان داد بیش ازآنكه شبكه های اجتماعی خطری برای فضای اجتماعی و فرهنگی جامعه باشد، این بی‌تدبیری و بی برنامگی مسئولان برنامه ریز به خصوص در حوزه فرهنگی است كه از فرصت‌ها ، تهدید می‌سازد! شبكه‌های اجتماعی فرصتی بزرگ برای فرهنگ‌سازی‌های بزرگ و بهرهگیری مطلوب به سود مقاصد و اهداف فرهنگی و اجتماعی است كه می‌توان با برنامه‌ریزی‌های صحیح به جای آنكه موضوعاتی همچون بی‌اخلاق نشان دادن كاربران شبكه‌ها و طرح هایی مانند پیشنهاد فیلتر شدن و بستن شبكه‌ها مطرح شود، بهرهگیری از ظرفیت‌ها‌ی شبكه های اجتماعی دیده و مهم شمرده شود.در این میان آنچه در موضوع شبكه های اجتماعی بی اثراست تصمیماتی است که برای حذف یا محدود كردن استفاده از شبكه ها گرفته می شود چرا كه تجربه نشان داده بلافاصله پس از محدود یا ممنوع كردن استفاده از یك برنامه یا ابزار ارتباطی، در مدتی كوتاه برنامه و ابزار دیگر طراحی و به كارگیری می شود و برخوردهای حذفی را بی نتیجه می کند. در ادامه نگاهی داریم به برخی نوشتارها، تصویر سازی ها و پوسترهای روزهای اخیر در شبكه های اجتماعی كه به توصیف و تبیین جایگاه شهدا پرداخت .
«خدا كند امروز ،
هیچ مادری به استقبال شهیدی نیاید...
قیامت می‌شود...
مادر آغوش باز می‌كند،
دست‌ها بسته اند...
حسرت در آغوش كشیدن را چه كند؟!!
عجب حكایتی است...»
«نمی دانم امروز هواشناسی‌ها هوای تهران را چگونه گزارش خواهند كرد...
شاید خبرنگار واحد مركزی در حالی كه بغض گلویش را فشرده روی آنتن برود و گزارش كند كه توده‌ای هوای بهشی در حال عبور از شهر است...
شاید آن یكی آمد و گفت امروز شهر تهران به علت عبور 175 فرشته دست بسته استثنائا فاقد هرگونه آلاینده‌ای است...
شاید آن یكی...
نمی دانم... فقط تنها چیزی كه می‌دانم این است كه امروز شهر من به حرمت عبور قهرمانانم پاك ترین شهر دنیاست...»
«زن‌ها همیشه دسته گل به آب می‌دهند!
مادر موسی به نیل،
ام البنین به علقمه
175 مادر ایرانی به اروند...»
«با كنایه مصرعی می‌گویم و رد می‌شوم... دست حیدر، دست زینب، دست این غواص ها...»
«صد و هفتاد و پنج مادر را
گل گرفتند و استخوان دادند،
صد و هفتاد و پنج مادر پیر
روی پا استخوان تكان دادند،
مادری كه همیشه می‌پرسد
زنده زنده چگونه جان دادند؟
ای به قربان دست بسته تو
دم آخر تو را امان دادند؟
نگذاریم كه پا مال شود
خون سرخی كه آن زمان دادند...»
نظر شما