سلامت نیوز : در برخورد با اطرافیان بسیار صمیمی و مهربانم. این رفتارم باعث می شود آن ها فکر کنند شیرین عقلم. از آدم های عبوس بدم می آید. ناراحت نیستم اما می خواهم راهنمایی ام کنید با دیگران باید چگونه رفتار کنم؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ هر انسانی یک ویژگی اخلاقی دارد. برخی آدم ها زود آشنایند، برخی دیر آشنا، بعضی درونگرا، بعضی برونگرا و برخی هم دوری گزین هستند. برخی از آدم ها برخلاف انتظار، از داشتن روابط خیلی صمیمی و بدون حد و مرز دچار آسیب روحی و روانی می شوند و عده ای دیگر با داشتن مرزهای سخت و عاری از هر گونه انعطاف کیلومترها از دیگران فاصله می گیرند؛ صمیمیت زیاد برای این افراد برابر است با زندانی شدن و در دام خواسته ها و توقعات دیگران افتادن. با توجه به این تفاوت ها، شاید انسان های زیادی را دیده باشید که به مرور زمان با قرار گرفتن در رابطه ها دچار نوعی «تضاد درونی» می شوند؛ این دسته از افراد اگر چه تصور می کنند که از مدیریت خوبی در روابط شان برخوردارند اما رفته رفته احساس ناکامی و شکست در رابطه بر آن ها مستولی می شود. اگر می خواهید روابطی سالم و سرشار از احساس رضایت با اطرافیان خود داشته باشید باید خیلی زود «نقطه تعادل» ارتباطات تان را پیدا کنید؛ بنابراین تا آخر این مطلب با ما همراه باشید...

صمیمیت در یک دقیقه ممنوع!

اجازه دهید بحث را با یک مثال آغاز کنیم: فرض کنید به یک مجلس مهمانی برای صرف شام دعوت شده اید. در این مهمانی بسیاری از دوستان و آشنایان تان حضور دارند. از طرفی میز برای پذیرایی از مهمانان آماده است. آیا شما به محض ورود به مجلس، بدون ادای احترام به آشنایان و اقوام و احوال پرسی با آن ها مستقیما به سراغ میز شام می روید و شروع به پذیرایی از خود می کنید؟ آیا انجام چنین حرکتی از نگاه خود شما و اطرافیان تان معنای شایسته ای دارد؟ مسلما شما در ابتدای ورود به مهمانی وقت خود را صرف گپ زدن با مهمانان می کنید. در ارتباطات روزمره نیز دسته ای از افراد بدون در نظر گرفتن بسیاری از اصول نظیر رعایت حریم ها و مرزها در روابط و بدون آشنایی با «مراحل ایجاد صمیمیت»، سریعا با شکستن حریم ها در صدد برقراری تعاملات صمیمانه با افراد برمی آیند. رفتار این دسته از افراد در نگاه دیگران شبیه همان فردی است که هنوز وارد مهمانی نشده و احترامات را به جا نیاورده است، سریعا به سراغ میز شام می رود!

واقعیت این است که برقراری روابط صمیمانه از الگوی مشخصی پیروی می کند و در هر مرحله از شکل گیری یک رابطه صمیمانه، احتمال رسیدن به بن بست یا پیشرفت آن وجود دارد؛ بنابراین بهتر است قبل از آن که بی مقدمه به دنبال صمیمیت باشید، از الگوی 4 مرحله ای برقراری روابط صمیمانه پیروی کنید:

1 - آشنایی

2 - دوستی و روابط اجتماعی

3 - دوستی صمیمانه

4 - دوستی و روابط خانوادگی

مرزها را بشناسیم

یک «مرزبندی سالم» نه تنها به خود فرد احساس امنیت می دهد بلکه به حفظ تعادل و احترام به خود و دیگری نیز منجر می شود. مرزها به 3 دسته تقسیم می شوند و چنانچه شما موفق شوید با استفاده از این مطلب نوع مرز خود و نوع مرز دیگری را تشخیص دهید نیمی از راه را به سوی ارتباط موثر پیموده اید.

1 - افراد دارای مرزهای «سخت و غیرمنعطف»: این دسته از افراد در برابر هرگونه بازخوردی مقاومند، نسبت به دنیای خود حساس هستند و نسبت به دنیایِ بیرون از حد و مرزشان، بی تفاوتند. معمولا عبوس، گرفته، سخت گیر، خودخواه و غیرمنعطف هستند. در مقابل حریم شان تابلویی با علامت «ورود ممنوع» نصب کرده اند. رنگ مرزهای این افراد قرمز است.

2 - افراد دارای مرز «سست و متزلزل»: این افراد از طرد شدن و پس زده شدن از طرف دیگران هراسانند، در نتیجه به خاطر از دست ندادن اطرافیان حاضرند در هر شرایطی توقعات غیرمنطقی و بی جای دیگران را برآورده کنند، از «نه» گفتن ترس دارند، آن قدر غرق در برآوردن خواسته ها و انتظارات دیگران می شوند که هویت و فردیت خود را از دست می دهند، احساس مسئولیت بیش از حد نسبت به شادی و رضایت دیگران می کنند، برای خود احترام قائل نیستند، برای حل مشکلات دیگران بیش از حد توان و وظیفه تلاش می کنند در حالی که زندگی خودشان غرق در مشکل است و به همان اندازه که سریع وارد روابط صمیمانه می شوند به همان سرعت هم رابطه شان به بن بست می رسد، این دسته از افراد معمولا در روابط «آشفته» می شوند و مرزهایی به رنگ سفید دارند که هر چیزی را می توان روی آن بدون هیچ گونه قاعده و ممنوعیتی ترسیم کرد. وقتی شما حد و مرزهای روانی ضعیفی دارید مثل آن است که در میان یک گردباد، بدون دفاع گیر افتاده اید.

3 - افراد دارای مرزهای «روشن»: افرادی هستند که به موقع «نه» می گویند و اگر توان گره گشایی از مشکل دیگران را داشته باشند دریغ نمی کنند، از اعتماد به نفس سالم در ارتباطات برخوردارند، قاطع بودن و بیان مؤدبانه عقاید، افکار، احساسات وتوانایی گفتن «آری» یا «نه» و پذیرش دیگران حتی وقتی مخالف آن ها هستند یکی دیگر از ویژگی های این دسته از افراد است. دلیلی برای این که بیش از حد و با هر فردی صمیمی شوند احساس نمی کنند بلکه تابع تعادلند و برای روابط شان قاعده و قانون تعریف شده دارند.

چه کار کنیم سوژه نشویم؟

1 - سریعا صمیمی نشوید بلکه به مرور زمان صمیمیت ایجاد کنید: ارتباط بدون مرز شاید در ابتدا جذاب و صمیمانه به نظر برسد اما معمولا به مرور زمان به شکست و جدایی می انجامد. بهترین راه این است که به رابطه مان در طول زمان فرصت رشد دهیم و از این طریق با افکار، عقاید، خواسته ها و ارزش های طرف مقابل هم آشنا شویم. به این شکل می توانیم تشخیص دهیم که آیا طرف مقابل هم تمایل دارد با ما وارد ارتباط صمیمانه شود یا خیر.

2 - فردیت خود را از دست ندهید: افرادی که از مرزهای سست و متزلزل برخوردارند معمولا به راحتی وارد روابط صمیمانه با دیگران می شوند و برای آن ها توقع و انتظار ایجاد می کنند. به مرور زمان لطف مکرر فرد که از مرزهای کمرنگ او سرچشمه می گیرد، به نوعی انجام وظیفه تبدیل می شود که اگر پاسخ منفی به آن بدهد یقینا شاهد دلخوری طرف مقابل خواهد بود. چنین افرادی رفته رفته به این نتیجه می رسند که هویت خویش را از دست داده اند و دیگر برای خودشان زندگی نمی کنند بلکه فقط برای جلب رضایت دیگران تلاش می کنند.

3 - همه آدم ها قابل اعتماد نیستند: تعدادی از افراد از این امر غافلند که شاید روزی از صمیمیت زیاد آنان علیه خودشان استفاده شود. امام معصوم(ع) می فرماید: «با دوستان خود آن گونه دوستی کنید که شاید روزی دشمن شما شوند و با دشمنان خود آن گونه رفتار کنید که شاید روزی دوست شما شوند».

4 - احتیاط کنید روزی احساس یک «قربانی» پیدا نکنید: مشکل اینجاست که وقتی زیاد با دیگران وارد روابط صمیمانه می شویم علاوه بر آن که خوبی هایمان را نشان می دهیم ناخواسته عیوب مان را نیز آشکار می کنیم. علاوه بر آن که محبت های زیادی می بینیم مورد انتقادهای زیادی هم واقع می شویم. اما آن که دورتر است نه به اندازه ما محبت می بیند و نه به اندازه ما مورد انتقاد و ملامت قرار می گیرد. اگر می خواهید محبت تان را پایدار کنید ادب، تدبیر و صمیمیت را به موازات هم پیش ببرید و از ساده لوحی بپرهیزید تا بعدها احساس یک قربانی را نداشته باشید.

5 - با افراد «هم مرز» خودتان ارتباط برقرار کنید: دوستانی انتخاب کنید که به لحاظ روحی و اخلاقی به شما نزدیک ترند. بسیاری از رابطه ها به این دلیل موفق نمی شوند که شما فرد مناسبی برای آن رابطه نیستید. این که چقدر خودتان را به آب و آتش زده باشید، عالی رفتار کرده باشید، هر کاری که می خواستند، انجام داده باشید، اهمیتی ندارد. مهم این است که به خوبی مرز خود و طرف مقابل تان را بشناسید و تا حدود زیادی از این نظر با یکدیگر شباهت داشته باشید. یک فرد با مرزهای سست هرگز نمی تواند در کنار فردی با مرزهای سخت دوام بیاورد.