سلامت نیوز : وقتی صحبت از کودک‌آزاری می‌شود، اغلب یاد چهره کتک‌خورده و چشمان گریان کودکی می‌افتیم که گوشه‌ای کز کرده و صدایش در نمی‌آید. در واقع تصویر اغلب ما از کودک‌آزادی همین صحنه است. چرا که سکوت کودک و البته خانواده در مقابل کودک‌آزاری معمولاً بارزترین رفتاری ا ست که دیده می‌شود. اما غافل از اینکه این سکوت، اثرات روانی و جسمی بی‌شماری را در کودک به جا می‌گذارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری ؛ شاید یکی از دلایل این سکوت، ناآگاهی والدین از برخورد مناسب در مقابل کودک‌آزاری باشد. کودک‌آزاری پدیده شومی است که در تمام سطوح اجتماعی، اقتصادی و در تمام جوامع بشری دیده شده و دامنگیر کودک، خانواده و جامعه می‌شود. سوء رفتار با کودکان یک موقعیت اضطرابی برای کودک ایجاد می‌کند.کودک‌آزاری جسمی، جنسی و مسامحه و غلفت از کودک که در آن نیازهای جسمی و روانی کودک مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. هر یک از انواع این کودک‌آزاری‌ها باعث آسیب به کودک می‌شود.
چطور شک کنیم نکند آزار دیده باشد؟
1- پرخاش: یکی از نشانه‌های کودکان است. بدخلقی غیرعادی، بداخلاقی، رفتارهای پرخاشگرایانه که تا پیش از این از کودک سرنزده بود. می‌تواند نشانه آن باشد که کودک در معرض کودک‌آزاری قرار گرفته است.
2- اضطراب: مشاهده هرگونه رفتار مضطرب در کودک که ممکن است با رفتاری مانند گریه و بدخلقی نیز همراه باشد، می‌توان بیانگر کودک‌آزاری باشد. این اضطراب می‌تواند روی عملکرد رفتاری، شخصیتی و درسی کودک تأثیر منفی بگذارد.
3-گوشه‌گیری و سکوت: بعضی از کودکان ذاتاً از بچه‌ای گوشه‌گیر و ساکت نبوده و از مقطعی به بعد گوشه‌گیر و ساکت شود می‌توان به مسئله کودک‌آزاری مشکوک شد.
4- کاهش اعتماد به نفس: افت تحصیلی، تغییر در رفتار کودک در ارتباط با والدین و همسالان که نشانگر کاهش اعتماد به نفس کودک باشد. باید والدین را به مسئله کودک‌آزاری حساس کند. در واقع کودکی تا پیش از این برای حضور در جمع و بیان نیازهای فردی و اجتماعی‌اش مشکلی نداشته اما در بیان این نیازها دچار مشکل شده، یعنی اینکه مسئله‌ای در کار است.
5- فرار از جمع بزرگترها.
بعضی از کودکان ذاتاً از حضور در جمع هراس دارند. برخی دیگر از حضور در جمع خجالت می‌کشند. اما گروهی از کودکان هم بدون ترس یا خجالت در جمع حاضر می‌شوند. اگر کودکی هیچ خجالتی از جمع نداشته باشد، اما از یک مقطع زمانی به بعد از حضور در جمع بزرگسالان اکراه داشت مشکوک شوید ممکن است این کودک‌آزار دیده باشد.
6- بی‌اعتمادی به بزرگسالان: برای همه والدین پیش آمده که فرزندشان را نزد اقوام مورد اعتماد انتخاب می‌شوند. بچه‌ها نیز معمولاً با آغوش باز ماندن در خانه این اقوام و دوستان را به رفتن به مهد کودک و... ترجیح می‌دهند. اما اگر فرزند شما نسبت به ماندن در خانه اقوام اکراه داشت. این یعنی اینکه کودک با مشکلی روبه‌رو شده است. به این مسئله حساس شوید که چرا فرزندتان که تا پیش از این به راحتی در خانه افراد موردنظر شما می‌ماند، دیگر حاضر به بودن در کنار آنها نیست؟
7- بازی‌ها با موضوع جنسی: به بازی‌ها، جمله‌ها و شیوه رفتاری که فرزندتان در بازی‌هایش با همسالان به کار موضوع‌هایی است که بچه‌ها نسبت به آن کنجکاور هستند. اما این کنجکاو هستند، اما این کنجکاوی حد و اندازه‌ای دارد. اگر بیشتر بازی‌ها، تمرکز و توجه فرزندتان معطوف به این مسئله است نگران شوید. این زنگ خطری برای کودک‌آزاری است. این خشونت به صورت بارز در رفتارهای کودک با همبازی‌هایش دیده می‌شود.
بچه‌های کدام والیدن بیشتر در معرض خطرند؟
1- والدین آزاردیده: در بسیاری موارد، والدینی که کودکان را آزار می‌دهند خود را قربانی کودک‌آزاری بوده‌اند
2-اصول تربیتی نادرست: اطلاعات نادرست و کم والدین درباره تربیت صحیح کودک زمینه‌ساز تربیت نادرست کودک و در مواردی کودک‌آزاری ناخواسته می‌شود.
3- خشونت انضباطی: در برخی موارد سختگیری والدین می‌تواند زمینه‌ساز کودک‌آزاری شود. خشونت انضباطی می‌تواند یکی از موارد خشونت نسبت به کودکان باشد.
4- درک نادرست از تربیت: بعضی از والدین تصور می‌کنند تنبیه بدنی روش درست تربیتی است به همین دلیل برای تربیت کودک از این شیوه نادرست استفاده می‌کند.
5- جمعیت: بررسی‌ها نشان می‌دهد ابراز خشونت نسبت به کودکان در خانواده‌ةای پرجمعیت بیشتر است دلیل آن نیز بی‌حوصلگی والدین نسبت به تربیت فرزند است.
6- فقر و مشکلات خانوادگی: این مسئله یکی دیگر از عوامل آسیب‌رسان به والدین و سپس انتقال این فشار اجتماعی به کودکان از طریق کودک‌آزاری است. به طور مثال عدم توجه به نیازهای کودک به دلیل فقر و مشکلات خانوادگی از مصداق‌های کودک‌آزاری است.
7- اعتیاد: این مسئله یکی از عوامل زمینه‌ساز کودک‌آزاری است. در واقع عدم تعادل روانی والدین به دلیل مصرف مواد مخدر می‌تواند کودک را در معرض آزار جسمی، روانی یا حتی جنسی قرار دهد.
نشانه‌هایی که اگر دیدید باید بیشتر شک کنید
این نشانه‌ها، نشانه‌هایی نیست که خود والدین با دین آنها اقدام به بررسی شرایط کودک کرده و درصدد رفع مشکل بربیایند. با دیدن هرکدام از این نشانه‌ها به روان‌شناس کودک و یا روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنید.
1- خراش و جراحت: بعد از بازگشت فرزندتان از منزل اقوام، مهدکودک، مدرسه و... با تیزبینی و به شکلی نامحسوس که باعث حساسیت کودک هم نشوید بدن او را بررسی کنید. درباره این مسئله از کودک سؤال کنید و اگر نسبت به جواب او مشکوک شدید مسئله را به شکلی دیگر برای مثال پرسیدن از افرادی که کودک نزد آنها بوده است، پیگیری کنید. اگر کودک گفت که مثلاً زمین خورده باید دقت کنید که این جراحت با آسیبی که کودک می‌گوید تناسبی دارد یا نه.
2- عفونت‌های جنسی: بروز هرگونه علائم عفونت پوستی از قبیل تبخال تناسلی یا زگیل در نواحی تناسلی یا اطراف لب و دهان باید توسط پزشک بررسی شود و در صورت تأیید پس از مشورت با پزشکان این می‌تواند مطرح کننده شک در مورد آزار جنسی کودک باشد.
3- زخم و خونریزی غیرعادی: بعضی خونریزی‌ها مثلاً خونریزی از ناحیه تناسلی یکی از مواردی است که باید به آن حساس باشید به کودک هم باید یاد بدهید. با دیدن خونریزی از این ناحیه باید بلافاصله به شما گزارش دهد.
6 اصل بعد از اینکه فهمیدید چه اتفاقی افتاده
1- نگران نشوید: حالت مضطرب و آشفته شما، کودک را نیز مضطرب می‌کند.
2- اقدامات اولیه: اگر هر نوع اسیب با کمک‌های اولیه شما قابل کنترل شدن باشد، سعی کنید از درد جسمی کودک کم کنید تا کودک بداند شما پناه و همراه او هستید.
3- سرکوفت نزنید: حرفی نزنید که کودک بترسد یا فکر کند او را تنبیه می‌کنید.
4- با او صحبت کنید: به او اطمینان دهید که درباره مسئله‌ای که برای او پیش آمده با هیچ‌کس صحبت نمی‌کنید تا او با آرامش مسئله را برای شما تعریف کند. اگر جایی به حرف‌های کودک شک کردید یا احساس کردید حرفی را نمی‌گوید یا در حال داستان‌سرایی و بزرگ کردن مسئله است، موضوع را به سمتی که می‌خواهید ببرید تا به نتیجه برسید.
5- با فرزندتان به روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنید تا فرزندتان با حرف زدن با او بتواند مسئله را راحت بیان کند.
6- به کسی نگویید: درباره مراجعه فرزندتان اولاً باعث ناراحتی فرزندتان می‌شوید و در ثانی ممکن است به گوش فرد کودک‌آزار برسد و برای تلافی‌جویی دوباره کودک را مورد تهاجم قرار دهد.
کودک‌آزاری پدیده شومی است که در تمام سطوح اجتماعی، اقتصادی و در تمام جوامع بشری دیده شده و دامنگیر کودک، خانواده و جامعه می‌شود. سوء رفتار با کودکان یک موقعیت اضطرابی برای کودک ایجاد می‌کند.کودک‌آزاری جسمی، جنسی و مسامحه و غلفت از کودک که در آن نیازهای جسمی و روانی کودک مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد.
نظر شما