این تغییرات مشابه علائم افسردگی در افراد افسرده بود. آنها گفتند در 50 سال گذشته، تماس با نور مصنوعی در شب نشان داده است که خطر ابتلا به افسردگی به خصوص در زنانی که بیشتر مستعد آن هستند، بیشتر است.تراسی بدروسیان سرپرست گروه محققان گفت: نتایج تحقیقات روی همسترها مشابه آن چیزی است که در مورد افسردگی انسانها می‌دانیم.اگر چه تماس با نورکم در شب خطر ابتلا به سرطان سینه و اضافه وزن را افزایش می‌دهد اما رابطه آن با اختلالات اخلاقی به ندرت شناخته شده است.
همسترهایی که در این آزمایش مورد استفاده قرارگرفتند به مدت 4 هفته در معرض نور کم که متناسب با نور کم صفحه تلویزیون در یک اتاق تاریک بود قرار گرفتند و نتایج آن با یک گروه کنترل که در معرض چرخه معمولی نور در شب قرار داشتند مقایسه شد.سپس گروه آزمایشگاهی را قبل از آزمایش به یک چرخه معمولی نور به مدت یک، ۲ یا ۴ هفته باز گرداندند.به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس ؛ نتایج نشان داد که آنها فعالیت کمتری از خود نشان می‌دهند و در مقایسه با زمان معمول علاقه کمتری به نوشیدن آب قند دارند که این علامتها هر دو با علائم افسردگی در افراد قابل قیاس هستند.
این تشابه در مورد ساختار بیولوژیکی هم صدق می‌کرد.محققان به این نتیجه رسیدند که تغییرات هیپوتالاموس- قسمتی از مغز- در آنها مانند تغییراتی است که در مغز افراد افسرده صورت می‌گیرد.علاوه بر این مشخص شد که همسترهایی که در معرض نورکم شب قرار داشتند بیشتر پروتئینی با نام عامل بافت مردگی تومور(TNF) تولید می‌کردند.این پروتئین یک فرستنده شیمیایی است که وقتی دچار آسیب دیدگی یا عفونت می‌شویم در بدن جاری می‌شود تا آسیب را برطرف کند.یکی از محققان با نام راندینلسون گفت: یک رابطه قوی بین آماس مزمن و افسردگی یافت شد. (سینوزیت (Sinusitis) آماس حاد یا مزمن لایهٔ مخاطی در یک یا چند حفره اطراف بینی است).
دانشمندان متوجه شدند که ممانعت از تاثیرTNF توسط دارو علائم افسردگی در همسترها را از بین برد اما روی برخی از نشانگرهای موجود در ساختار مغز تاثیری نداشت.به عنوان مثال همسترهایی که در معرض نور کم شب قرار داشتند هنوز دارای تراکم بسیار کمی از خارهای دندریتی- ایجاد ضایعات مو مانند روی سلولهای مغزی که برای رساندن پیام شیمیایی از یک سلول به سلول دیگر مورد استفاده قرار می گیرند، بودند.محققان گفتند: علائم کلی افسردگی برگشت پذیر بود. همسترهایی که به چرخه معمولی روشنایی در شب برگشتند هم سطح TNF و هم تراکم خارهای دندریتیشان بعد از حدود دو هفته به حالت معمولی درآمد.
دِندریت‌ها یا دارینه‌ها زائده‌های رشته مانندی هستند که به جسم سلولی یاخته‌های عصبی (نورون‌ها)، متصل هستند. دارینه‌ها نقشِ آورنده پیام‌های صادر شده از یاخته حسی مجاور یا یاخته‌های عصبی رده بالاتر به درون یاخته را به عهده دارند. این پیام‌های عصبی، به صورت سیگنال‌های الکتریکی در طول دارینه‌ها حرکت می‌کنند.بدروسیان گفت: خبر خوب این است که افرادی که دیر وقت پشت تلویزیون یا مانیتور می‌نشینند، می‌توانند با برگشت به چرخه معمولی روشنایی در شب و کاهش تماس با نور مصنوعی در شب این تاثیرات مضر را از بین ببرند.
نظر شما