سلامت نیوز:یک کارشناس توسعه منابع آب گفت: میان افزایش جمعیت و پایین آمدن سطح آب زیرزمینی در مازندران رابطه پرمعنایی وجود دارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،اسماعیل طلوعی  با اشاره به اینکه مازندران دشت آبرفتی است که میان کوه، ساحل و دریا واقع شده و دارای سفره‌های آب زیرزمینی است، اظهار کرد: وجود چنین دشت‌هایی در غرب مازندران در نزدیکی‌های رامسر بسیار کمتر و هرچه به سوی شرق پیش می‌رود، بیشتر  می‌شود.

وی با بیان اینکه سفره‌های آب زیر زمینی به دو دلیل احداث سدهای ساخته شده و برداشت بی‌رویه آب پایین رفته است، تصریح کرد: با احداث سدها میزان فراوانی آب ذخیره می‌شود که منبع تغذیه آب‌های زیر زمینی بوده و بسیار تاثیرگذار است اما متاسفانه در احداث سدها تامین حق‌آبه‌های پایین دست رعایت نمی‌شود.

کارشناس توسعه منابع آب با اشاره به اینکه آب بهای سطحی و زیر زمینی مکمل یکدیگر هستند، خاطرنشان کرد: برداشت بی‌رویه آب در زمان‌های مختلف مانند برنج کاری به منظور تامین آب شالیزارها و حفر فراوان چاه از دیگر دلایل کاهش آب‌های زیر زمینی است و رعایت نشدن استاندارد در حفر چاه موجب پایین رفتگی آب های زیر زمینی شده و همچنین آلودگی آثار مخربی از خود به جای گذاشته است.

وی افزود: تمامی دشت‌های ساحلی می‌توانند تغذیه کننده دریا باشند اما به دلیل کاهش آب‌های زیر زمینی که باعث شوری آب می‌شوند دیگر قابلیت جبران ندارد و اگر بخواهیم تداخل آب دریا به سمت سفره‌های آب زیر زمینی کمتر شود، باید رودخانه‌ها را تغذیه کنیم که متاسفانه سال به سال به لحاظ برداشت بالادست از دبی رودخانه ها کم می‌شود.

*منابع آبی کفاف 60 میلیون نفر جمعیت را می‌دهد

وی، منابع آب ایران را برای مصرف جمعیت 60 میلیون نفر کافی دانست و اظهار کرد: جمعیت بیش از انتظار موجب فشار و تخریب منابع می‌شود، بنابراین باید جمعیت مورد کنترل قرار گیرد هر چند همین جمعیت از نظر مکانی در توزیع نامناسب قرار دارند. در بعضی از نقاط، تراکم جمعیت بسیار فشرده و در بعضی از مناطق بسیار کم است که خود موجب ایجاد فشار به منبع های آب‌های زیر زمینی می شود.

وی با اشاره به اینکه طبیعت دارای چرخش های خشکسالی و ترسالی است، اظهار کرد: استفاده بیش از حد منابع، گرم شدن کره زمین و آلودگی‌های جوی باعث می شود که خشکسالی‌ها کمتر یا بیشتر شود.

*استفاده 100 درصدی از مجموع آب های سطحی و زیر زمینی

طلوعی با بیان اینکه برای استفاده نسل آینده از آب که منبع حیات بشر است باید در مصرف رعایت صورت گیرد، خاطرنشان کرد: بسیاری از کشورها اجازه 40 درصد برداشت از آب های زیرزمینی را دارند و این در حالی است که در ایران حدود 100 درصد از مجموع آب های سطحی و زیر زمینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی در ادامه با اشاره به طرح های فراوانی که برای تغذیه آب هایی زیر زمینی وجود دارد، تصریح کرد: باید برای تغذیه، از رودخانه هایی که در دشت مازندران وجود دارد استفاده و سفره های آب زیر زمینی را تغذیه کنند. می‌توان سدهای انحرافی ایجاد کرد و  آب ها را به مناطقی مانند دشت های آبرفتی و مکان‌هایی که خاک دانه درشت دارند هدایت کرد تا بتوان آب‌های زیر زمینی را در این زمین ها که نفوذ بیشتری دارند انتقال  و آنان را تغذیه کرد که این امر باید با ایجاد مخزن یک سد، حوضچه و یا آب بندان انجام شود.

وی، استفاده از آب های سطحی یا رودخانه‌ها برای آب بندان‌ها را مهم ارزیابی و اظهار کرد: اگر قرار است طرح تغذیه مصنوعی انجام شود باید جریان سیلی، تعدیل و جریان کمتری وارد سیستم شود و از آن محل به آرامی و به حد ظرفیت تغذیه به آن سیستم رها شود که متاسفانه از تمام قطره‌های آب رودخانه‌ها استفاده می‌کنند و حتی صحبت انتقال آب دریای خزر به حوزه‌هایی چون تهران و سمنان نیز شده است.

طلوعی با اشاره به اینکه طرح تغذیه مصنوعی از نظر تئوری عملی بسیار خوب است، تصریح کرد: حداقل کاری که می توان انجام داد این است که با تغذیه آب های زیر زمینی، آن جبهه آب شوری که از دریا به سمت دشت می‌آید را پس زد تا منطقه وسیعی از دشت دارای آب‌های زیر زمینی سالم باشد اما متاسفانه برای تمام قطرات آب های زیر زمینی برنامه ریزی شده و از آن استفاده می‌کنند.

* رعایت نشدن حق آبه زیست محیطی

طلوعی خاطرنشان کرد: با  ورود فاضلاب ها و شیره های ناشی از زباله، سم و کود به رودخانه‌ها، با یک نگاه متوجه می شویم که حداقل حق آبه زیست محیطی برای ماهی ها یا کنترل کیفی آب رعایت نمی‌شود. حداقل کار برای رهایی از این امر، رها کردن دبی بیشتر به رودخانه‌ها برای رقیق کردن آب است تا از غلظت آن کاسته شود و کیفیت این آب بدتر نشود.