سلامت نیوز:اختلال میل جنسی در زنان به راحتی قابل‌تشخیص نیست چون ممکن است اختلال‌های دیگری مثل اختلال در رسیدن به ارگاسم، اختلال در برانگیختگی و ارضا و احساس درد هنگام رابطه زناشویی، خشکی واژن و حتی نداشتن رابطه عاطفی با همسر باعث اختلال در میل جنسی زن شود. این نوع اختلال‌های میل جنسی ثانویه محسوب می‌شوند.

به گزارش سلامت نیوز، دکتر محمدرضا صفری‌نژاد، متخصص بیماری‌های کلیه و مجاری ادراری و استاد دانشگاه در هفته نامه سلامت نوشت: ‌اختلال میل جنسی در خانم‌ها خیلی پیچیده‌تر از آقایان است اما بسیاری از آنها به راحتی و اغلب بدون مداخله‌های درمانی و صرفا با دادن اطلاعاتی قابل‌حل هستند. تمایلات جنسی در زنان بیشتر ریشه در عوامل بیولوژیکی و روانی دارد. وقتی خانمی با مشکل کاهش میل جنسی به کلینیک مراجعه می‌کند، علاوه بر تمام جنبه‌های جسمی باید به عوامل روانی، بیولوژیک، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، طرز فکر، اعتقادها و دیدگاه‌هایش نسبت به روابط زناشویی نیز توجه ‌شود. اما این عوامل بیولوژیکی و روانی کدامند؟ در «سلامت جنسی» این هفته، پاسخ این پرسش و پرسش‌هایی از این قبیل را خواهید گرفت.


به‌طور کلی زنانی که دچار اختلال‌های هورمونی‌اند، به هر دلیلی از درد مزمن رنج می‌برند، مبتلا به دیابت یا بیماری‌های روان همچون افسردگی و اضطراب هستند، به‌علت بیماری‌های بدخیم، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی می‌شوند، دچار بیماری‌های قلبی-عروقی هستند، داروی خاصی مصرف می‌کنند، تجربه ناخوشایندی از رابطه زناشویی با همسرشان دارند، رابطه عاطفی خوبی با همسر ندارند یا مورد سوء‌استفاده جنسی قرار گرفته‌اند، اعتماد به‌نفس پایینی دارند، مثلا فکر می‌کنند سطح اجتماعی‌شان خیلی پایین‌تر از همسر است، تصویر ذهنی بدی از اندام خود دارند و در نهایت انسانی پرمشغله، گرفتار و از نظر اجتماعی و خانوادگی تحت فشارند، بیشتر دچار کاهش میل جنسی می‌شوند.

تشخیص اختلال جنسی در زنان کمی دشوار است

اختلال میل جنسی در زنان به راحتی قابل‌تشخیص نیست چون ممکن است اختلال‌های دیگری مثل اختلال در رسیدن به ارگاسم، اختلال در برانگیختگی و ارضا و احساس درد هنگام رابطه زناشویی، خشکی واژن و حتی نداشتن رابطه عاطفی با همسر باعث اختلال در میل جنسی زن شود. این نوع اختلال‌های میل جنسی ثانویه محسوب می‌شوند. اختلال ثانویه اختلالی است که از ابتدا وجود نداشته و بعدها به‌وجود آمده ولی در اختلال میل جنسی اولیه بیمار از شروع اولین رابطه زناشویی دچار این مشکل بوده است.


کاهش میل جنسی 2نوع است

حدود یک‌سوم از زنانی که رابطه زناشویی دارند، دچار کاهش میل جنسی هستند. وقتی خانم، همیشه دچار کاهش میل جنسی است، کاهش میل جنسی از نوع عمومی است. در نوع دوم زن واقعا کاهش میل جنسی ندارد ولی به‌علت دوست نداشتن همسر (مثل عقد اجباری) در مواجهه با او دچار کاهش میل جنسی می‌شود. این نوع کاهش، موقعیتی و روانی است. کاهش میل جنسی از نظر شدت به 3 نوع تقسیم می‌شود. اگر کاهش میل جنسی خفیف باشد، اختلال چندانی در روابط زناشویی ایجاد نمی‌شود و همسر نیز معمولا مطلع نخواهدشد. خانم‌هایی که به‌طور متوسط دچار این مشکل هستند، اغلب به‌عنوان یک وظیفه و بدون رضایت باطنی رابطه زناشویی برقرار می‌کنند اما در موارد شدید خانم اصلا حاضر به برقراری رابطه نیست و این عمل ممکن است باعث از هم پاشیدگی زندگی زناشویی شود.

یائسگی و کاهش میل جنسی

برای اینکه میل جنسی در زن ایجاد شود، سیستم‌های هورمونی، عصبی –عضلانی، عروقی و نهایتا روانی باید هماهنگ عمل کنند. اختلال در این مسیر باعث اختلال در میل جنسی می‌شود. شایع‌ترین علت کاهش میل جنسی یائسگی است چون میل جنسی رابطه بسیار نزدیکی با سطح هورمون‌های زنانه و حتی هورمون‌های مردانه دارد زیرا در بدن همه زنان مقداری هورمون مردانه وجود دارد. در زنانی که به علت بیماری تخمدان‌ها خارج می‌شوند، ترشح هر دو هورمون قطع می‌شود ولی در بدن زنان با یائسگی طبیعی، مقداری هورمون مردانه باقی می‌ماند ولی ترشح دو هورمون کاهش می‌یابد. افسردگی و بیماری ام‌اس دو علت شایع دیگر بعد از یائسگی هستند که بیماران را به دلیل کاهش میل جنسی به مطب پزشک می‌کشانند.‌

اول تشخیص علت، بعد درمان ریشه‌ای

زنانی که با شکایت کاهش میل جنسی مراجعه می‌کنند، در سه گروه سنی قرار دارند. خانم‌های جوان، خانم‌های حول وحوش یائسگی و خانم‌های یائسه. برای بررسی علت کاهش میل جنسی ابتدا این 3 عامل خیلی مدنظر قرار می‌گیرد. هر بیمار باید از نظر تمام علل گفته شده بررسی شود چون در خیلی از موارد اصلا بیمار کاهش میل جنسی ندارد و عاملی دیگر باعث شده این مشکل به‌وجود آید. به هر حال کاهش میل جنسی مشهود در زنان مشکل مهمی است و باید درمان شود. توصیه اکید این است زنان کاهش میل جنسی را جدی بگیرند و درصدد رفع آن برآیند. زنانی که به علت کاهش میل جنسی از همسرشان جدا شده‌اند، نباید دوباره ازدواج کنند مگر اینکه مشکلشان حل شده باشد. درمان موفق منوط به تشخیص درست نوع اختلال و علت آن است.