سلامت نیوز : بهتازگی رئیس انجمن روانشناسان کودک درایران از جدی بودن پدیده کودکآزاری در ایران سخن گفته است. مهدی تهرانیدوست خاطرنشان کرده است: قانونی برای ثبت پدیده کودکآزاری در ایران وجود ندارد و متاسفانه تاکنون هیچ مرکزی در بیمارستانها و مراکز درمانی کشور اقدام به ثبت پدیده کودکآزاری نکرده است که با توجه به جدی بودن این پدیده درجامعه، لازم است این نوع سیستمهای ثبت اطلاعات در بیمارستانها راه اندازی شود. این اولینبار نیست که کارشناسان و متخصصان بر ضرورت ایجاد بانکی برای ثبت پدیده کودکآزاری در ایران سخن میگویند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ براساس آمارهای رسمی ارائهشده از سوی سازمان بهزیستی کشور در سال 84، هشت هزار مورد خشونت خانگی در کشور بهصورت رسمی در مراکز مربوطه به ثبت رسیده است که ازاین تعداد هزار مورد مربوط به کودکآزاری بوده است. این رقم در آن سال در وضعیت اضطرار بوده است. اما آمارها درسالهای بعد نشان داد که هر روز درایران دستکم 23 مورد کودکآزاری به ثبت میرسد که این موضوع صرفا آمارهای رسمی ارایه شده ازاین پدیده را دربر میگیرد؛ پدیدهای که به نظر میرسد رو به گسترش است وقرار نیست با اجرای برنامههای پیشگیرانه وعده داده شده ازسوی سازمان بهزیستی با کاهش روبه رو شود.
آمار مشخصی از پدیده کودکآزاری نیست
رئیس مرکز اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی کشور درباره کودکآزاری، با اذعان به نبود آماری قابل استناد در این زمینه به آرمان میگوید: سازمان بهزیستی در سالهای 88 و 89 تلاش کرد با استفاده ازنظر کارشناسان و متخصصان این حوزه نسبت به تهیه آماری در این زمینه که قابل اتکا باشد اقدام کند ولی بهدلیل سخت بودن این موضوع و نیز ابراز نشدن بسیاری از این آزارها، موفق به تهیه چنین آماری نشدیم. مجید ارجمندی با اشاره به اینکه درایران و جهان از کوچکترین موضوع و اعمال محرومیتها برای کودکان آزار محسوب و ضرب و شتم نیز در این قالب گنجانده میشود، اظهار میکند: در ایران، هماینک در حوزه آزارهای جسمی و مشکلات مربوط به آن در حال برخورد هستیم که این موارد نیز با ارجاع به پزشکی قانونی مورد رسیدگی قرار میگیرد.
او ازبرقراری 67 هزار تماس تلفنی با این مرکز درشش ماهه نخست سال خبر میدهد و میگوید: بر اساس آمارهای موجود که میتوان به آن تا حدودی استناد کرد، پنج درصد از تماسهای صورت گرفتهشده از سوی افراد با مرکز 123 بهزیستی مربوط به کودکآزاری بوده است که در برخی موارد فرد آزار دیده خود با مرکز تماس برقرار کرده است. ارجمندی با اشاره به اینکه آسیبهای اجتماعی قسمت پنهان جامعه هستند و نمیتوان در این زمینه بررسی کامل و جامعی صورت داد، خاطرنشان میکند: آسیبهای اجتماعی در ایران در سه سطح اعتیاد، کودکآزاری و خشونت خانگی سطحبندی شده است که در این مرکز به آن رسیدگی میشود.
رئیس مرکز اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه در گذشته بسیاری از مردم نمیدانستند که این مباحث و مسائل را باید به چه مرجع و سازمانی برای پیگیری و برخورد اعلام کنند، اظهار میکند: با راهاندازی خط اورژانس اجتماعی 123 در بهزیستی از سال 78، این مرکز وظیفه پیدا کرده است که در این امور به صورت فوری مداخله و اقدام کند تا از وارد شدن آسیب به افراد جلوگیری شود. او با بیان اینکه امروز مردم با شناخت بیشتر از این موضوع، مباحث را برای مداخله کارشناسان اعلام میکنند یادآور میشود: اینکه چرا تاکنون درصد واقعی مشکلات و کودکآزاریهای رخ داده در جامعه شناسایی نشده است، باید پژوهشهای جدی صورت گیرد تا بدانیم برای مقابله با این موضوع چه اقدامی باید در دستور کار برنامه ریزان و متولیان امر قرار گیرد. به گفته ارجمندی ارائه آموزش به خانوادههایی که دارای سابقه کودکآزاری هستند میتواند درکاهش بروز این پدیده موثر باشد و در مرحله بعد درصورتی که این خانوادهها چنین رفتاری را ادامه دهند، سپردن سرپرستی کودک به خانواده ای دیگر و یا قرار دادن کودکآزار دیده زیرچتر حمایتی میتواند اقدام بعدی در اینباره باشد.
جامعه تولید خشونت میکند
یک جامعهشناس و متخصص علوم رفتارشناسی کودک نیز به آرمان میگوید: در جامعهای که خشونتزاست نباید انتظار داشت با کاهش پدیده کودکآزاری در جامعه روبهرو شد. فرشید یزدانی افزایش خشونت را در جامعه محصول و تابع سیستم آموزشی ناکارآمد، فقر اقتصادی و معلولهای دیگر میداند و تصریح میکند: تا وقتی ریشههای بروز خشونت در جامعه وجود دارد، کودکان بهعنوان ضعیفترین قشر آن جامعه قربانی خشونت میشوند و از اینرو، آمارهای مربوط به کودکان آزاردیده را نباید پایین دانست بلکه، با شدت یافتن مشکل این آمارها نیز بهصورت معناداری افزایش خواهند یافت. او بر ضرورت اصلاح فرایند نظام آموزشی در جامعه تاکید میکند و میگوید: امروز شاهد آن هستیم دانش آموزانی که در کلاس درس حضور دارند، مورد تمسخر معلم قرار گرفته و یا به صورت غیر منطقی تنبیه میشوند که این نوع برخورد با افراد سبب میشود آنان در آینده به افرادی با علاقهمندی بالا برای اعمال خشونت تبدیل شوند که این موضوع میتواند به بروز این پدیده در جامعه دامن بزند.
این جامعهشناس با بیان اینکه قوانین موجود در مقابله با پدیده کودکآزاری در جامعه ناکافی است، خاطرنشان میکند: درسال 81، قانونی در کشور به تصویب رسید که در آن به موضوع کودکآزاری پرداخته شده بود ولی در این قانون استثناهایی نیزگنجانده شد که منجر شد کارآمدی کافی نباشد؛ چراکه در آن تنبیه کودکان حق والدین شناخته شد و صرفا در موارد خاص با متخلفان برخورد میشد. به گفته او، درصورتی که آزاردهنده، پدرآزاردیده باشد و اقدامات او منجر به مرگ کودک شود، پدر میتواند با پرداخت دیه و مجازات اجتماعی پیشبینی تحمل کیفر کند ولی درصورتی که مادر به این اقدام دست زده باشد به قصاص محکوم شود.
نظر شما